"อืม.." คิดนิดหน่อย
"อันนี้ครับ"ชี้ทาร์ตสตรอว์เบอร์รีอันหนึ่ง ดันเป็นอันที่หน้าตาดูน่าอร่อยที่สุดเสียได้ "ชอบน้อยที่สุดเลย" จงใจพูดย้ำ จะได้ช่วยลดความเกรงอกเกรงใจงลงบ้าง
ยังไงก็ยังมีอีกชิ้น เขาได้กินอยู่แล้ว ส่วนคุณลุงที่บ้านก็กินอย่างอื่นไปก็แล้วกัน..<< ชายผู้ไม่เดือดร้อน(...)
"อันนี้ครับ"ชี้ทาร์ตสตรอว์เบอร์รีอันหนึ่ง ดันเป็นอันที่หน้าตาดูน่าอร่อยที่สุดเสียได้ "ชอบน้อยที่สุดเลย" จงใจพูดย้ำ จะได้ช่วยลดความเกรงอกเกรงใจงลงบ้าง
ยังไงก็ยังมีอีกชิ้น เขาได้กินอยู่แล้ว ส่วนคุณลุงที่บ้านก็กินอย่างอื่นไปก็แล้วกัน..<< ชายผู้ไม่เดือดร้อน(...)
Comments
ไรระก้มมองดู มองหน้าเขานิดหน่อยอย่างสงสัย นัยน์ตาสีแดงนิ่งๆของเธอดูตั้งคำถามและขบขันเล็กน้อยอย่างไม่ตั้งใจ “แปลกคนจังค่ะ”
“เอ่อ ขอโทษค่ะ” เธอรีบขอโทษทันทีที่รู้ตัวว่าเสียมารยาท หยิบขนมขึ้นมาถือไว้
“ฉันคิดว่ามันน่ากินมากกว่าเมื่อเทียบกับอย่างอื่นน่ะค่ะ”
ว่าจะไปแล้ว แต่พอมองคุณกับทาร์ตในมือก็อดพูดเสริมขึ้นมาอีกหน่อยไม่ได้ “อย่าลืมกินข้าวด้วยนะครับ ยังไงขนมนั่นมันก็พอแค่รองท้อง..”
”แต่ฉันกินน้อยอยู่แล้ว คงไม่เป็นไรค่ะ“
ก้มหัวให้นิดๆ แล้วเงยขึ้นมา “ขอบคุณนะคะ”
แต่ก็นะ เขากับเธอก็ใช่ว่าจะรู้จักกันเสียหน่อย “ไม่เป็นไรครับ เรื่องเล็กน้อย”
ผงกหัวคืนเหมือนกัน ยิ้มจางๆ ให้คุณก่อนจะเดินออกไป
(ขออนุญาตจบรูทกงนี้ ขอบคุณที่โรลกันค่า🥺 ไว้สบโอกาสจะไปทักทายอีกนะคะ! /คราวหน้าจะได้รู้จักกัน--)