เขากะพริบตาปริบ
โดนเห็นเข้าซะแล้ว-- แถมอีกฝ่ายยังรีบหันหน้าหนีด้วยอีกต่างหาก
ใช่ว่าเขาอยากจะยุ่งด้วยเสียเมื่อไหร่
ยูโตะยักไหล่ หันหลัง ก้าวเดินออกไป
--เดิมทีก็ควรจะเป็นแบบนั้นน่ะนะ
กว่าคุณจะรู้ตัวอีกที ขวดน้ำขวดหนึ่งที่ยังไม่ได้เปิดก็ถูกวางไว้ให้ข้างๆ ส่วนตัวคนกลับย่อตัวลงนั่งบนทรายด้วยอีกคน.. ในระยะที่ห่างอกไปราวสองช่วงแขนได้
“..ร้องไห้ทำไมครับ” เสียงถามลอยแว่วมาตามลม
โดนเห็นเข้าซะแล้ว-- แถมอีกฝ่ายยังรีบหันหน้าหนีด้วยอีกต่างหาก
ใช่ว่าเขาอยากจะยุ่งด้วยเสียเมื่อไหร่
ยูโตะยักไหล่ หันหลัง ก้าวเดินออกไป
--เดิมทีก็ควรจะเป็นแบบนั้นน่ะนะ
กว่าคุณจะรู้ตัวอีกที ขวดน้ำขวดหนึ่งที่ยังไม่ได้เปิดก็ถูกวางไว้ให้ข้างๆ ส่วนตัวคนกลับย่อตัวลงนั่งบนทรายด้วยอีกคน.. ในระยะที่ห่างอกไปราวสองช่วงแขนได้
“..ร้องไห้ทำไมครับ” เสียงถามลอยแว่วมาตามลม
Comments
ทั้งๆที่ปกติอีกฝ่ายจะหนีเพราะไม่ชอบหน้ากันแท้ๆ
”นาย.. เคยมีแฟนหรือเปล่า?“
ชายหนุ่มตอบกลับคำถามของอีกฝ่ายด้วยคำถาม น้ำเสียงที่เปล่งออกไปติดสั่นเครืออยู่เล็กๆ
เห็นแก่ที่เหมือนจะมาปลอบกัน วันนี้จะไม่แกล้งกวนประสาทอีกฝ่ายก็ได้
“..ไม่เคยครับ” ตอบเสียงเรื่อย เขาไม่ได้สนใจเรื่องนี้เลยด้วยซ้ำ (…)
พอตอบไปแล้วก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ เพราะรู้สึกว่าคุณถามเกริ่นมาเหมือนกับว่าจะเล่าอะไรให้ฟัง.. รึเปล่าหว่า
..ว่าแต่ที่ร้องไห้ก็เพราะปัญหาหัวใจเหรอเนี่ย
“ฉันมีแฟนอยู่คนนึง.. ไม่สิ เคยมี”
ชายหนุ่มแค่นเสียงหัวเราะ มือยกขวดน้ำจากรุ่นน้องขึ้นมามองเหม่อ
“เพิ่งรู้ว่าอกหักมันเจ็บขนาดนี้แฮะ..”
เสียงแหบพร่าเอ่ยขึ้นให้อีดฝ่ายฟังด้วยความรู้สึกจุกอยู่ในอก
“ตอนมีอยู่ไม่เคยคิดรักษา ตอนสูญเสียถึงได้รู้คุณค่า”
“น่าตลกดีนะว่าไหม?”
ว่าจบแล้วเจ้าตัวก็ทิ้งร่างนอนแผ่ไปกับหาดทราย สายตาเหลือบไปมองคุณรุ่นน้องที่ไม่ได้ญาติดีกันสักเท่าไหร่จากด้านหลัง
“จะไม่ปลอบกันหน่อยเหรอ..โอชิมะคุง”
ถึงอาคุไรจะเศร้ายังไงก็ไม่ลืมพูดกวนคนให้ขุ่นเล่น
ไม่เคยอกหัก แต่ก็แอบร้องว้าวอยู่ในใจ โอ้ ความรักทำให้คนเราดูเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้เชียว
ดูอย่างกับเป็นคนละคนกับที่ชอบแกล้งเขาแรงๆ นัก
ใจหนึ่งก็อยากตอบว่าตลก แต่ถ้าโดนเล่นขึ้นมาจะแย่เอา เจ้าตัวเลยหุบปากสนิท(…)
พอโดนเรียกชื่อก็เอียงหน้าเหลือบมองคุณหน่อยๆ นิ้วขยับชี้ไปทางขวดน้ำที่คุณถืออยู่--
“มีให้เท่านั้นแหละครับ” สำหรับคนที่ไม่ชอบหน้ากัน เท่านี้ก็คงดีเกินพอ+