#ESRA_Starlit #ESRA_Roleplay
[ 3 Feb.│หอเต้นรำ]
ผู้คนต่างจับคู่เต้นรำและพูดคุยกันผสานไปกับเสียงดนตรีบรรเลงชวนฝัน
ทว่าหญิงสาวในเครื่องแต่งกายประหลสดต่างจากผู้อื่นกลับยังนั่งทอดสายตามองเหล่าผู้คนภายในหอเต้นรำนี้ราวกับกำลังใช้ความคิด
[ 3 Feb.│หอเต้นรำ]
ผู้คนต่างจับคู่เต้นรำและพูดคุยกันผสานไปกับเสียงดนตรีบรรเลงชวนฝัน
ทว่าหญิงสาวในเครื่องแต่งกายประหลสดต่างจากผู้อื่นกลับยังนั่งทอดสายตามองเหล่าผู้คนภายในหอเต้นรำนี้ราวกับกำลังใช้ความคิด
Comments
"สายันห์สวัสดิครับ"
เด็กหนุ่มในชุดทางการเอ่ยขึ้นจสกด้านหละงพร้อมรอยยิ้มแบบเดิมประดับบนใบหน้า
และไม่ต้องรอให้เธอหันมา เขาก็เดินมาให้เห็นในระยะสายตาแล้ว
"วันนี้คุณแพทรินี่มีสเน่ห์มากกว่าเดิมเลยนะครับ สง่างามมาก"
เจ้าตัวเอ่ยชม
ใบหน้าเคยนิ่งเรียบอมยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย
”จริงหรอ?“
”นี่ชุดจากที่บ้านข้าเลย”
นางผายมือให้ดูเครื่องแต่งกายของนางอย่างภูมิใจ
“แต่พอแบบนั้นดูทีจะทำให้ข้า..แตกต่าง?”
นางหัวเราะตบท้ายเบาๆ
“เจ้าก็เหมือนกันนี่ วันนี้เจ้าดูเหมือนเจ้าชายเลยนะ”
เอ่ยชมซ้ำอีกรอบ ก็เพราะไมเลนเองก็ดูจะตื่นตาและสนใจกับชุดที่เป็นเอกลักษณ์นี้พอตัวเลยละ
"ของผมไม่เท่าไรหรอกครับ เป็นชุดทางการสำหรับตอนนี้เท่านั้น"
ถ้าสังเกตุจากปีก่อนจะเห็นได้ชักว่าเขาเปลี่ยนแค่สีเสื้อเลยก็ว่าได้ มีเพียงผ้าคลุมและการจัดแต่งทรงผมที่ทำให้บรรยากาศรอบตัวเปลี่ยนไปอย่างชัดเจน
+
"เดียวเจ้าชายตัวจริงมารู้ว่าคุณชมผมแบบนี้ ผมอาจจะแย่ก้ได้นะ"
เขาพูดแซวปนความจริง เพราะก็รู้อยู่แก่ใจว่าคนตรงหน้าไม่ชอบการมีเรื่องยศและสถานะเข้ามาเกี่ยวเท่าไรนัก
"แล้วไม่ลองไปเต้นรำสักหน่อยหรอครับ?"
“ข้าไม่ยอมให้เกิดเรื่องแย่กับเจ้าหรอกนะ”
กล่าวพร้อมกับรอยยิ้ม
“ฮื่ม~ ส่วนเรื่องนั้น”
“ข้ากำลังเป็นผู้ชมที่ดีอยู่”
“พวกเขาก้าวย่างกันเป็นจังหวะและท่าท่างที่ข้าไม่คุ้น”
“น่าอายนะว่ามั้ยที่ข้าอยู่ที่นี่มาตั้งปีนึงแต่กลับเต้นแบบนั้นไม่ได้”
เสียงหัวเราะแผ่วเบาราวกับขำขันตัวเอง
เขาหันไปมองตามทิศทางที่อีกฝ่ายเฝ้ามองก่อนหน้านี้.. ลานเต้นรำ
"น่าอายงั้นหรอ?"
"ไม่หรอกครับ"
ส่ายหน้าช้าๆพร้อมรอยยิ้มอีกครั้ง
"ใช่ว่าทุกคนจะต้องทำอะไรได้ดีสักหน่อย จริงไหมครับ"
"แต่ถ้าอยากเริ่มฝึกตอนนี้ก็เป็นเวลาที่ดีเหมือนกันนะครับ"
"สนใจไหมครับ"
คำถามเชิงเชื้อเชิญถูกเอ่ยขึ้นจากปากของเด็กหนุ่มข้างๆ
/ถือวิสาสะเดินเข้ามาถามพร้อมใบหน้าคลี่ยิ้มตามปกติของเธอ
หน้าของนางดูสงสัย
“โอ่”
“ข้าแค่กำลังทำตัวเป็นผู้ดูที่ดี”
“แล้วเจ้าละ?ไม่ไปเต้นด้วยหรือ?”
/พูดทวนซ้ำอย่างครุ่นคิดกับตัวเอง
"ก็ว่าจะไปเต้นแหละค่ะ แต่น่าเสียดายโดนคนสวยตกซะก่อน"
/เท้าคางมองคุณกับแท่นวาง
"มัวแต่ดูอย่างเดียว ไม่อย่างเต้นรำบ้างหรอคะ^^?"
อะ ไม่มีนี่นา นางเองหรอกหรอ
”…”
“ข้าเต้นไม่เป็น”
ผิวซีดของนางขึ้นสีเล็กน้อยบ่งชัดว่านางอายกับสิ่งที่พูด
/เมื่อเห็นใบหน้าแดงก็เข้าใจความรู้สึกได้
"ถ้างั้น เราไปแอบซ้อมเต้นกันมั้ยคะ^^?"
/หนึ่งมือไขว้หลังอีกหนึ่งมือยื่นไปหาราวเจ้าชายที่รอคำตอบจากเจ้าหญิง
นางอุทานเสียงเบาทั้งกระพริบตาอย่างไม่เชื่อหู นางนะหรอ?
“โอ่ ซ้อมเต้นงั้นหรอ?”
มือข้างนึงถูกยื่นไปวางบนฝ่ามือนั้นแผ่วเบาสัมผัสว่ามือนางนั้นสากต่างจากเจ้าหญิงคนอื่นๆ
“เจ้าจะไปที่ไหนกันละ?”
“ฮ่า”
“นึกว่าใคร”
นางยกยิ้มขึ้นมาจางๆ
“อืม ข้าก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย”
“เกี่ยวกับ วัฒนธรรม?”
“ข้ากำลังเรียนรู้“
”วิธีที่พวกเขา“
”ก้าวย่าง“
"เช่นนั้นหรือ?" หญิงสาวพยายามปาดสีหน้าและเสียงหัวเราะทิ้ง และแทนที่มันด้ววยใบหน้าที่ถูกปั้นยิ้มมารยาทอีกครา
"หากเธออยากลอง ฉันจะสอนเธอให้ก็ได้" วิลเฮลมิน่ามองไปทางหญิงสาวตรงหน้าพร้อมวาจาไม่ต่างจากคำชวนเชิญ
แต่เห็นทีคงจะไม่
แพทรินี่ยกมือขึ้นวางเหนืออกของนางเล็กน้อย
“แต่ข้าไม่มีพื้นฐานเรื่องนี้เลยนะ”
“น่าอายจังทั้งที่อยู่มาปีนึงแล้วแท้ๆ”
เพราะมัวแต่สนใจอย่างอื่นนอกจากการเลียนรู้วิถีผู้ดีนี่นา🗿