#ESRA_Starlit #ESRA_Roleplay
[ 3 Feb│จุดหนึ่งของงานเต้นรำ ]
ท่ามกลางงานเลี้ยงที่คึกคัก รูดอฟในลุคเครื่องแบบยืนอย่างสงบเสงี่ยมอยู่มุมหนึ่งของงาน งานปีนี้ดูครึกครื้นเหมือนทุกครั้ง เว้นแต่ว่า
“นี่เจ้าเห็ด สนใจงานเลี้ยงแบบนี้ด้วยหรอ” เขามองพัฟบอลตัวแสบที่แอบอยู่หลังผ้าคลุมด้วยความสงสัยเบาๆ
“แอบมาฟังชาวบ้านซุบซิบรึไงเนี่ย”
(รูดอฟเป็นคนสุดท้ายที่เข้างานรึยัง😭 มาบวกกันได้น้า)
[ 3 Feb│จุดหนึ่งของงานเต้นรำ ]
ท่ามกลางงานเลี้ยงที่คึกคัก รูดอฟในลุคเครื่องแบบยืนอย่างสงบเสงี่ยมอยู่มุมหนึ่งของงาน งานปีนี้ดูครึกครื้นเหมือนทุกครั้ง เว้นแต่ว่า
“นี่เจ้าเห็ด สนใจงานเลี้ยงแบบนี้ด้วยหรอ” เขามองพัฟบอลตัวแสบที่แอบอยู่หลังผ้าคลุมด้วยความสงสัยเบาๆ
“แอบมาฟังชาวบ้านซุบซิบรึไงเนี่ย”
(รูดอฟเป็นคนสุดท้ายที่เข้างานรึยัง😭 มาบวกกันได้น้า)
Comments
จนไม่ได้สังเกตว่ามีสิ่งมีชีวิตบางอย่างพุ่งเข้ามาใส่หน้าคุณ เป็นก้อนขนกลมๆสีชมพู
”รูดอล์ฟฟฟฟฟฟฟฟ~!“
.
.
.
”สวีทแมรี่! กลับมานี่นะ!“ ก่อนจะตามมาด้วยเสียงดุๆที่ไล่ตามหลังมา เป็นเจ้าหญิงลูนาเฟรยาที่คุณคุ้นเคย
“อ่อก”
“แมรี่นี่เอง เป็นไงบ้าง” รูดอฟทักทายและแกะน้องออกอย่างทะนุถนอม ถึงแม้เขาจะโดนอีกฝ่ายชน แต่ชายหนุ่มก็ยังยิ้มร่าอยู่
“จะว่าไปวันนี้แต่งตัวน่ารักนะเนี่ย“
“และก็สายันห์สวัสดิ์นะ ลูน่า” เขาทักทายเจ้าของด้วยเช่นกัน
ด้วยจริตจก้านทำให้เจ้าหญิงข้างๆอดกรอกตาขึ้นฟ้าเบาๆไม่ได้ แต่การกระทำทั้งหมดล้วนอยู่ใต้ผ้าคลุมหน้า
ก่อนจะถอนสายบัวทักทาย ชายหนุ่มผมสีคริสต์มาสตรงหน้า
”สายัณห์สวัสดิ์รูดอล์ฟ… เป็นอย่างไรบ้าง?“ หมายถึงในงาน เป็นอย่างไรบ้าง
เซเลสต์ที่กำลังพักจิบเครื่องดื่ม แต่สายตากลับเหลือบไปเห็นเจ้าของเรือนผมสีแดงกับพัฟบอลของเขาพอดีทำเอาเธออดยิ้มออกมาไม่ได้
"พวกพัฟบอลเขาเก็บรายละเอียดเก่งนะคะ พูดอะไรให้เขาได้ยินนี่ต้องระวังเชียวล่ะ" เธอเอ่ยกับเขาด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร แม้คำพูดของเธอจะเรียกสีหน้า -_- จากเจ้าก้อนขนสีน้ำตาลของเธอเองก็ตาม
รูดอฟเอ่ยกลับอย่างเข้าอกเข้าใจเหมือนเขาก็ได้พบเพื่อนที่สังเกตเรื่องนี้เหมือนกันแล้ว แม้ว่านี่จะเป็นบทสนทนาแรกระหว่างเขากับเธอ
”แต่ให้มองอีกมุมหนึ่ง ความขี้สังเกตของเขาก็เป็นเครื่องหมายว่าเขาใส่ใจพวกเราสุดๆด้วยแหละนะ“
“ก็ถือว่าเป็นเรื่องดีอยู่ล่ะมั้ง ใช่ไหมเจ้าเห็- ” มองอีกที เจ้าเห็ดก็ลอยไปหลบหลังอีกฝ่ายเพราะไม่อยากฟังเจ้าของพูดแล้ว-
"เขากำลังชมนาคุณเห็ด มาหลบทำไมกันคะ อยากมาอยู่กับเราหรอ เราเองก็ดุเหมือนกันนา ไม่เชื่อถามมิสเตอร์บลูดูเลย" เอ่ยทีเล่นทีจริงกับพัฟบอลของอีกฝ่ายแล้วจึงหันไปพยักเพยิดหน้ากับพัฟบอลของตนที่พยักหน้ารับมุขอย่างรู้งาน
"จะว่าไปก็ยังไม่ได้แนะนำตัวเลย เซเลสต์ค่ะ เซเลสต์ เฟธเทอมัวร์ ยินดีที่ได้พบ" ค้อมหัวเล็กน้อยเป็นการทักทายอย่างเป็นทางการพร้อมด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร
เป็นคนมาท้ายๆที่สวยแบบไม่มีวันท้ายของจีง😔)
จริงๆเหลือผมเอง /นอนลง)
เซย์เฮริในชุดเดรสสีขาวแขนตุ๊กตายาวมือถือเครื่องดื่มสีแดงไวน์กลิ่นหอมชวนเจริญอาหาร สายตาสบมองที่ชายหนุ่มรุ่นพี่ เมื่ออยู่รัศมีใกล้กันจึงถือโอกาสแวะทักทายตามมารยาท
".. ส สวัสดีเจ้าค่ะ" พร้อมก้มหัวย่อตัวเล็กน้อยอย่างสุภาพ
"ท่านดูดีมากเลยเจ้าค่ะ เป็นเกียรติของฉันจริงๆที่ได้พบกัน"
"ฉันชื่อ เซย์เฮริ โอโนธามนัสเจ้าค่ะ" ว่าแล้วแนะนำตัวเพื่อผูกมิตรไมตรีกัน
โมรินที่กำลังเพลิดเพลินไปกับการสังเกตผู้คนในงาน ก็ได้สะดุดตากับใครบางคนที่ดูคุ้นตา เธอจึงค่อยๆ ขยับเข้าไปใกล้ทีละนิด ก่อนจะเริ่มสังเกตเห็นบางสิ่งที่ซ่อนอยู่ใต้เสื้อครุมนั้น
"แขกตัวน้อยคนนี้คือใครกัน?" เสียงของเธอดังขึ้นเรียบ พร้อมทั้งสายตาที่จดจ้องไปยังสิ่งที่อีกฝ่ายกำลังซ่อนอยู่อย่างไม่ละสายตา
ขณะที่ซุบซิบกันโดยไม่ทันสังเกต อยู่ๆอีกฝ่ายก็เข้ามาแจมไม่ให้ซุ่มให้เสียงจนแทบจะทำตกใจ โชคดีที่เป็นรุ่นน้องที่คุ้นหน้า เขาเลยไม่ได้รีแอคอะไรเป็นพิเศษ
“สายันห์สวัสดิ์เจ้าหญิง เด็กคนนี้ชื่อมัชรูม เป็นเพื่อนและพัฟบอลประจำตัวของผม“
เขาจับคอเพื่อนตัวน้อยห้อยโตงเตงเป็นการโชว์ ส่วนมัชรูมก็ยกขาข้างหนึ่งเป็นการทักทายเช่นกัน
“วันนี้เป็นไงบ้าง ชุดคุณดูดีมากเลย“
"สายัณห์สวัสดิ์" ก่อนจะเหลือบมองแขกรับเชิญตัวน้อยด้วยความสนใจ เธอเอื้อมมือไปแตะมัชรูมเบา ๆ เป็นเชิงทักทาย
"ก็ไม่ต่างจากงานเต้นรำทั่วไปนัก" เธอกล่าวเรียบ ๆ พลางจิบไวน์ "แต่ก็ขอบคุณสำหรับคำชม"
เธอเว้นจังหวะเล็กน้อย ก่อนจะปรายตามองอีกฝ่าย "รุ่นพี่เองก็ดูดีเหมือนกัน"