"รบกวนเธอด้วยนะไอรีน"
ถ้วยชาที่ว่างเปล่าถูกวางลงบนจานรอง อนาสตาเซียไม่ได้ปฏิเสธรุ่นน้องสาวที่จะนำใบชาไปให้เธอในวันรุ่งขึ้น
"แม้ว่านี่ใกล้จะสิ้นสุดฤดูหนาวแล้วแต่เดี๋ยวละอองหิมะจะกัดผิวสวยๆของเธอนะ..." กายบางลุกขึ้นยืนนำเสื้อคลุมของตนไปคลุมให้อีกฝ่าย
"คลุมไว้สิ"
ตัวเธอนั้นอยู่แดนเหนือมาทั้งชีวิตย่อมไม่สะทกสะท้านกับอากาศหนาวเย็นแค่นี้ ทว่ากับอีกฝ่ายเธอไม่อาจรู้
ถ้วยชาที่ว่างเปล่าถูกวางลงบนจานรอง อนาสตาเซียไม่ได้ปฏิเสธรุ่นน้องสาวที่จะนำใบชาไปให้เธอในวันรุ่งขึ้น
"แม้ว่านี่ใกล้จะสิ้นสุดฤดูหนาวแล้วแต่เดี๋ยวละอองหิมะจะกัดผิวสวยๆของเธอนะ..." กายบางลุกขึ้นยืนนำเสื้อคลุมของตนไปคลุมให้อีกฝ่าย
"คลุมไว้สิ"
ตัวเธอนั้นอยู่แดนเหนือมาทั้งชีวิตย่อมไม่สะทกสะท้านกับอากาศหนาวเย็นแค่นี้ ทว่ากับอีกฝ่ายเธอไม่อาจรู้
Comments
มือเรียวของอีกฝ่ายอุ่นกว่าที่คิดเมื่อเทียบกับผิวขาวดุจหิมะ
“ ถึงจะถูกหิมะพวกนี้กัดเข้าดิฉันคงไม่สนใจหรอกค่ะ ”
“ ก็มันงดงามนี่นา ”
ว่าแล้วเรียวนิ้วก็ยกขึ้นรับเกล็ดน้ำแข็งลวดลายสวยขึ้นมอง แม้ดวงตาของมนุษย์จะเห็นรายละเอียดนั้นได้ไม่มาก แต่เมื่อมองดูดีๆมันก็งดงามอย่างเห็นได้ชัด
“ ถ้าที่บ้านเกิดมีแบบนี้บ้างฉันคงเหงาน้อยลง. . . ”
เสียงของนางเปล่งขึ้นอย่างแผ่วเบา
ปุยนุ่นสีขาวโปรยปรายลงมาจากฟากฟ้า งดงามจริงตามที่หญิงสาวรุ่นน้องว่า
"ก็จริง...งดงามอย่าบอกใครเชียวล่ะ"
มือที่วางบนไหล่บางบีบเบาๆ เธอยิ้มบางส่งให้
"แต่ยามนี้เธอก็ไม่เหงาแล้วล่ะ ก็มีฉันอยู่นี่นา"