ทรงผมฮิเมะคัทกำลังมองคุณด้วยดวงตาสีอำพันอย่างมีทีท่าน่าสงสัย
"อาร๊ะ- ไม่นึกว่าจะมีมิโกะท่านอื่นยังอยู่ในเวลาแบบนี้นะคะเนี่ย..."
"นั่นใช้คุณไปรษณีย์ที่มาส่งของหรือเปล่า?" เมื่อถามถึงคนส่งของ หนุ่มผมดำมัดรวบปอบเล็กๆ หันควับมามอง และยิ้มร่าดีใจที่เหมือนว่าจะเจอเจ้าของพัสดุแล้ว
"อะ! คุณคือ... 'มิโดริ มิโกะ' หรือเปล่าครับ?"
"ใช่ค่ะ ดิฉันเองค่ะ"
"ยกัตตะ รบกวนเซ็นรับของทีนะครับ-" แปลก
"อาร๊ะ- ไม่นึกว่าจะมีมิโกะท่านอื่นยังอยู่ในเวลาแบบนี้นะคะเนี่ย..."
"นั่นใช้คุณไปรษณีย์ที่มาส่งของหรือเปล่า?" เมื่อถามถึงคนส่งของ หนุ่มผมดำมัดรวบปอบเล็กๆ หันควับมามอง และยิ้มร่าดีใจที่เหมือนว่าจะเจอเจ้าของพัสดุแล้ว
"อะ! คุณคือ... 'มิโดริ มิโกะ' หรือเปล่าครับ?"
"ใช่ค่ะ ดิฉันเองค่ะ"
"ยกัตตะ รบกวนเซ็นรับของทีนะครับ-" แปลก
Comments
“เอ่อ.. คุณ?”
ไม่ทันได้เอ่ยทำถามใดๆก็ดูเหมือนว่าบุรุษไปรษณีย์ที่ร่วมทางมาด้วยกันจะไขขอสงสัยในหัวของเธอได้แล้ว
ไม่เคยเจอมาก่อนด้วยจริงๆสินะ...
แต่ทำไมรู้สึกไม่ค่อยสบายใจแบบนี้?
“มิโดริซังสินะคะ? ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”
ฟูมิโอะก้มโค้งให้เพื่อนร่วมงานอย่างสำรวม รอยยิ้มบางถูกคลี่ออกมาอย่างไร้พิษภัย
(+)
“ยังไงก็ขอบคุณที่เหนื่อยในวันนี้นะคะ”
รู้ว่าเราเป็นมิโกะด้วย.. ถ้างั้นคงเป็นมิโกะประจำศาลเจ้าสักคนที่เธอคงยังไม่เจอหน้าสินะ?
.
.
.
「 ริว ยู กิ (竜 雪) 」
.
.
เสียงแทรกชวนขนลุก เสียงที่เหมือนสาวมิโกะตรงหน้าเป็นคนพูด แต่จริงๆไม่ได้พูด บรรยากาศและความรู้สึกอึดอัดเริ่มทวีคูณอย่างแปลกประหลาด และไม่ได้มีคนมีเซ้นต์เท่านั้นที่ได้ยิน ยาซุฮารุเองก็ถึงกับชะงักไปเมื่อได้บินชื่อนั้นราวกับว่ามีบางอย่างที่ไม่ชอบมาพอกล
มือสวยขยับจับปากกาและบรรจงเขียนลายเซ็นอักษรชื่อที่ดูโบราณนัก
"ไม่เลย"
+
ริมฝีปากแต่งแต้มสีแดงเหมือนดอกกุหลายคลี่ยิ้มหวานพร้อมเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงที่ดูแปลกออกไปจากทุกที
[ขยันขันแข็งแบบนี้ ต้องอวยพรให้ถูกไหม?]
ใช่ เฉกเช่นเสียงของมิโกะเมื่อครู่เช่นกัน
ด้วยสัมผัสพิเศษติดตัวนั่นเลยไม่ได้ทำให้เด็กสาวสะทกสะท้านเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะวางใจได้ทั้งหมด
“ ...อ๋า นั่นสินะคะ”
ดูเหมือนว่าจะเข้าใจไปคนละอย่างที่ตนนั้นจะสื่อ แต่เธอนั้นก็ไม่ปฏิเสธในสิ่งที่มิโดริมิโกะพูดหรอกนะ
(+)
เมื่อนัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนเหลือบมองไปยังผู้ร่วมทางที่สีหน้าเริ่มไม่สู้ดีเท่าไหร่แล้ว
... เสียงแบบนั้นอีกแล้ว
รู้สึก ไม่สบายใจเอาซะเลย
“ก็ถูกของคุณนะคะ เขาทำงานอย่างขยันขันแข็งมากๆเลยค่ะ”
ฟูมิโอะกลืนน้ำลายเบาๆพลางคลี่ยิ้มออกมา
“นี่ก็เย็นมากแล้ว.. ยังไงเราให้คุณบุรุษไปรษณีย์รีบกลับไปพักผ่อนดีมั้ยคะ?”
“ทำงานมาหนักน่าจะเหนื่อยน่าดูน่ะค่ะ”
จะพอช่วยได้มั้ยนะ?