(ว่าไปอยากรู้ด้วยค่ะว่ายุยกะจังแต่งตัวประมาณไหน!)
"อื้อ มันน่าจะมี qr อยู่สักที่แถวๆนี้เนอะ" พูดไปก็มองรอบๆนิดนึง แล้วหันกลับมามองคู่สนทนาอีกที
สายตาอดมองหมวกไม่ได้ หมวกหมีแพนด้านี่มันน่ารักจริงๆเลยอ้ะ--
"อื้อ มันน่าจะมี qr อยู่สักที่แถวๆนี้เนอะ" พูดไปก็มองรอบๆนิดนึง แล้วหันกลับมามองคู่สนทนาอีกที
สายตาอดมองหมวกไม่ได้ หมวกหมีแพนด้านี่มันน่ารักจริงๆเลยอ้ะ--
Comments
“นั่นสิน้า”
“อ่ะ นั่นไงๆ”
ยกมือขึ้นมาทำมองหา แล้วก็ชี้ไปทางโปสเตอร์ด้วย แต่ก่อนจะไปก็มองอีกคนที่มองมาที่หมวกก่อน
“ลองปี๊บดูไหมล่า?”
ยื่นให้ข้างนึงด้วย สนใจปี๊บ ๆ รึเปล่า😸
“ว่าแต่ชื่ออะไรแล้วก็อยู่โรงเรียนอะไรเหรอ ไม่คุ้นหน้าเท่าไหร่เลยน้า”
“อ่ะ แต่ถ้าอยากให้เรียกนามแฝงต่อไปก็ได้นะ?”
"ปี๊บ--? ได้เหรอ!?" ปริบงงอยู่แป๊บ แต่เห็นยื่นปลายหมวกมาให้ก็เข้าใจล่ะ
"ขอโทษนะ หยุดมองไม่ได้จริงๆ เห็นตั้งแต่ตอนอยู่ไกลๆแล้ว หูขยับได้มันน่ารักสุดๆ✨"
"อ๊ะ เรียกโคโยอิก็ได้! ชื่อวากะ โคโยอิ อยู่มิฮานาดะน่ะ"
พูดไปก็บีบปิ๊บๆเป็นจังหวะ--
ว่าแล้วก็บีบข้างที่เหลือเองด้วย
“ใช่มั้ยล่า~ พอได้บีบแล้วก็จะหยุดไม่ได้ด้วย~”
หยุดไม่ได้จริง มือยังคงปี๊บต่อเนื่อง
”ฮื่ม ๆ โคโยอิจจิสิน้า“
“เค้ายุยกะ~ อยู่เซย์โจวล่ะ“
“ไปแสกนกันดีกว่าเน้อ ไว้เสร็จแล้วค่อยไปหาอะไรกินกัน~”
"โอเคเลย ตรงนั้นสิเนอะ" ควงแขนพากันไปตรงโปสเตอร์ที่ชี้เมื่อกี้
"หาง่ายเหมือนกันนะเนี่ย ตอนแรกคิดว่าจะมาแนวปริศนาตามหาสมบัติซะอีก-- "
"แต่ก็ดีแล้วล่ะ สบายดี" หัวเราะคิก
เป็นคนตาถั่วอ้ะ ที่เห็นโปสเตอร์เพราะมันใหญ่เบิ้มมากล้วน ๆ
”ถ่ายรูปกันหน่อยม๊า? ไว้เป็นที่ระทึกอะไรงี้“
ถามจบก็ชูโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเตรียมพร้อมด้วย ส่วนมือข้างที่ว่างก็ปี๊บ—
"เอาสิ! เซลฟี่กัน กับโปสเตอร์นี่เลยดีมั้ย? ...แต่ตรงนั้นก็น่ารักมากเลยอ้ะ" ชี้ไปทางของตกแต่งรูปหัวใจห้อยเต็มต้นไม้ต้นนึง กับกองทัพลูกโป่งรูปหัวใจที่อีกมุม