#ออลอิซา #ฮิโออิซา #hois 🔞🤏
"อิซางิ อาบน้ำเสร็จรึยัง ไปกินข้าวกันเถอะ"
"อิซางิ ได้ยินที่ฉันเรียกมั้ย"
"อิซางิ"
เอ่ยเรียกขาน
ทว่าไร้เสียงใดตอบกลับ
ฮิโอริจึงตัดสินใจเดินเข้าไปตามหาอีกฝ่ายที่คาดว่าอยู่ในห้องน้ำ
นัยนาชายหนุ่มร่างสูงกวาดสายตามองหาโดยรอบ กระทั่งสายตาไปหยุดอยู่ที่บานกระจกอ่างล้างหน้าริมสุด
ในที่สุดก็เจอ
"อิซางิ ไม่ได้ยินที่ฉันเรียกเหรอ"
"อิซางิ อาบน้ำเสร็จรึยัง ไปกินข้าวกันเถอะ"
"อิซางิ ได้ยินที่ฉันเรียกมั้ย"
"อิซางิ"
เอ่ยเรียกขาน
ทว่าไร้เสียงใดตอบกลับ
ฮิโอริจึงตัดสินใจเดินเข้าไปตามหาอีกฝ่ายที่คาดว่าอยู่ในห้องน้ำ
นัยนาชายหนุ่มร่างสูงกวาดสายตามองหาโดยรอบ กระทั่งสายตาไปหยุดอยู่ที่บานกระจกอ่างล้างหน้าริมสุด
ในที่สุดก็เจอ
"อิซางิ ไม่ได้ยินที่ฉันเรียกเหรอ"
1 / 2
Comments
อิซางิกำลังยืนประมวลผลจากการฝึกซ้อมตลอดทั้งวันอยู่ โดยหาได้สนใจฮิโอริที่กำลังยืนอยู่ด้านหลังตนไม่
บุรุษเกศาฟ้าสว่าง เลิกคิ้วขึ้นด้วยความฉงนก่อนจะถือวิสาสะโน้มตัวเข้ากอดคนร่างเล็ก หวังให้อีกฝ่ายรับรู้ถึงตัวตนเขา
"เอ๊ะ! ฮิโอริมาตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย!"
"โทษทีนะฮิโอริ พอดีฉันกำลังคิดวิธีทำประตูรูปแบบใหม่เพลินไปหน่อยน่ะ"
"อิซางิเครียดเหรอ"
"หือ?"
ผู้ถูกวินิจฉัยพลันหันใบหน้านวลช้อนตามองอีกฝ่ายที่กอดตนอยู่ทันที
กระนั้นฮิโอริกลับส่งยิ้มให้เจ้าแมวน้อยในอ้อมกอดแทนการเอื้อนเอ่ย พลางก้มหน้าตนลงเล็กน้อยก่อนจะประทับริมฝีปากนี้ จุมพิตลงบนหว่างคิ้วเรียวที่ย่นเข้าหากันเป็นปม
"นาย!! ทำอะไรเนี่ย!!!"
จุ๊บ
"ฮิโอริ!!"
จุ๊บ
"เยอะไปแล้วนะ!!!"
จุ๊บ
"เขินฉันเหรออิซางิ"
เอื้อนเอ่ยหมายเย้าแหย่ลูกแมวน้อยในวงแขนที่หันหน้ามาโวยวาย พร้อมแก้มนวลที่เริ่มแดงระรื่นคล้ายอาการขวยเขินกำลังพุ่งสูงจนปิดไม่มิด
ไหนจะปากเล็กๆนั่นที่เม้มเข้าหากันเพราะทำตัวไม่ถูกต่อสถานการณ์ตรงหน้า
นี่แค่จุ๊บที่หว่างคิ้วนะเนี่ย
ยังเขินจนหน้าแดงขนาดนี้
จะแดงได้ถึงขนาดไหนกันนะ
อยากรู้ชะมัดเลย
"จูบมั้ยอิซางิ"
"ห๊ะ"
"จูบมันช่วยคลายเครียดนะ ไม่เคยได้ยินเหรอ"
"เดี๋ยวสิ อยู่ๆนายจะมาจูบฉันได้ไงฮิโอริ"
"ฉันแค่อยากช่วยไม่ให้นายเครียดจนเกินไปเท่านั้นเอง เครียดมากไม่ดีต่อการฝึกซ้อมนะ"
ใบหน้าหวานแต่คำพูดโน้มน้าวกลับเคลือบไปด้วยยาพิษ ค่อยๆพูดให้คนน่ารักคล้อยตามอย่างว่าง่าย ก่อนจะอุ้มอีกฝ่ายขึ้นนั่งบนอ่างล้างหน้าทันใด
ไหนจะแขนสองข้างของฮิโอรินี้อีก ที่กัดตัวเขาไว้กับที่คล้ายบังคับให้นั่งบนอ่างล้างหน้า
"หรือว่าอิซางิไม่เคยจูบ?"
"ฉันเป็นแค่เด็ก17เองนะ!"
"ไม่เคยจริงด้วยสินะ"
"ไม่ต้องยิ้มเลย นายเคยรึไงฮิโอริ!"
"ทำไมเหมือนนายกำลังล่อลวงฉันยังไงก็ไม่รู้"
ใบหน้าสวยราวกับอิสตรีโน้มเข้ามาใกล้แมวน้อย พลางระบายยิ้มพริ้มพรายแทนการเอื้อนเอ่ยตอบโต้คนงามเบื้องหน้า
นัยนาฟ้าสว่างหลุบตาลงต่ำ จ้องมองริมฝีปากอิซางิอย่างใคร่รู้
มองอยู่เช่นนั้นด้วยความตัณหา จนคนถูกจ้องทำตัวไม่ถูก
"ลองก็ลอง"
"จริงเหรอ"
"งั้นไม่ต้องจูบ ไปกินข้าวกั— อะ อื้อ!!"