รายล้อมไปด้วยหลุมศพจำนวนมาก
“เอาล่ะ…”
“นี่น่าจะตื่นเต้นขึ้นมานิดนึง“
”อย่าออกห่างกันเด็ดขาดนะทุกคน เช็คประชากรด้วย“
เสียงเล็กดังขึ้น แต่แฝงไปด้วยความตื่นตัว พูดโพล่งไปแบบนั้นพลางสำรวจซ้ายขวา
เพื่อนๆยังอยู่กันครบ
🧍♂️👬👭🧍ใช่มั้ย
@ine-kmi.bsky.social
“เอาล่ะ…”
“นี่น่าจะตื่นเต้นขึ้นมานิดนึง“
”อย่าออกห่างกันเด็ดขาดนะทุกคน เช็คประชากรด้วย“
เสียงเล็กดังขึ้น แต่แฝงไปด้วยความตื่นตัว พูดโพล่งไปแบบนั้นพลางสำรวจซ้ายขวา
เพื่อนๆยังอยู่กันครบ
🧍♂️👬👭🧍ใช่มั้ย
@ine-kmi.bsky.social
Comments
เพราะว่าไม่ได้ดูทางเดินมาแถมตัวเตี้ยอีกเลยถึงสังเกตว่ารอบๆไม่ใช่ป่าอีกต่อไป
“เช็คประชากร เช็คประชากร งั้น-”
เพราะว่าได้ยินว่ารุ่นพี่ให้เช็คประชากรเลยเริ่มยกนิ้วมือขึ้นมานับอีกครั้ง
“อะอ่า 1 2 3 4 5….6?”
ขณะที่เริ่มนับจำนวนคนก็รุ้สึกเหมือนว่าจะเกินมารึเปล่านะ
@yuuga-kmi.bsky.social
"โคจิมะ นายมีเข็มทิศใช่มั้ย เอามันออกมาก่อนอย่างน้อยเราจะได้รู้ทางกลับ..."
ผมรีบบอกคนที่เตรียมของมาเยอะสุด ตอนแรกผมแบบจะเอาของมาเยอะเพื่อ กลับมีประโยชน์ในเวลานี้ ว่างๆ คงต้องขอบคุณ-
"6?"
ก่อนที่ผมจะคิดไปเรื่อยจบก็เอะใจที่รุ่นน้องนับจำนวนคนขึ้นมา
ฟิ้ว! เปรี๊ยะ!!!
โดยสัญชาตญาณผมขว้างไฟฉายเฉียดหัวทุกคนไปในทิศที่ 'สิ่งนั้น' อยู่เต็มแรง แต่ไฟฉายพุ่งเข้ากับหินสุสานแตกกระจายแทน
@yukino-kmi.bsky.social
เริ่มรู้สึกได้ถึงเหงื่อที่กำลังไหลลงมา
พวกเขามาถึงแล้ว สุสานในเรื่องเล่า
กำลังจะกวาดสายตาสำรวจ เสียงเรียกของซากาฮาระก็ดังขึ้นมาเสียก่อน
" รอแป๊ป "
เขาเปลี่ยนมือที่ถือไฟฉายกับถุงขนมไปข้างที่จับฮิมาริค้างไว้ และควานหาเข็มทิศในกระเป๋ากางเกงมาดู
แต่ผลลัพธ์ที่แสดงบนหน้าปัด..
(+)
กลับไม่ได้ช่วยอะไรพวกเขาได้มากขึ้นเลย
" ชิ*และ หมุนเป็นลูกข่างเลย "
ระหว่างที่กำลังก้มจะเปลี่ยนไปหยิบโทรศัพท์มาแทน จู่ ๆ ก็รู้สึกได้ถึงบางสิ่งที่ลอยผ่านหัวไป
เงยหน้าขึ้นมาก็เห็นประกายเฮือกสุดท้ายของไฟฉาย
ใครปาไม่รู้ แต่
" ไนท์ชอทสุดๆ "
@kmimasakii.bsky.social
ส่วนใกล้ๆก็มีโคจิมะคุงที่พึมพัมอะไรสักอย่าง ดึงความสนใจมาซากิได้ไม่น้อย แต่ไม่มีอะไรที่น่าแตกตื่นไปมากกว่าเสียงของแตกดังลั่นที่ตามมาแล้ว
พอมองไปก็เจอซากไฟฉายที่แตกละเอียดใกล้ๆกับหินกองหนึ่ง