#ออลอิซา
(CW⚠️: stalking<สะกดรอยตาม>, imprison<กักขัง>, psychopath<โรคจิต>, abuse<ความรุนแรง>, OOC)
เอโกะ จินปาจิกำลังดื่มกาแฟดำอย่างคร่ำเครียด โดยปกติเขาเป็นคนไม่ค่อยชอบของขมๆนัก แต่สำหรับบลูล็อคตอนนี้ การดื่มกาแฟทั้งวันหรือดื่มเบียร์จนหมดแพ็คก็คงยังไม่รู้สึกเหนื่อยกายเหนื่อยใจเท่า
ถึงตัวเขาจะมีข้อมูลของผู้เล่นทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเรียน
(CW⚠️: stalking<สะกดรอยตาม>, imprison<กักขัง>, psychopath<โรคจิต>, abuse<ความรุนแรง>, OOC)
เอโกะ จินปาจิกำลังดื่มกาแฟดำอย่างคร่ำเครียด โดยปกติเขาเป็นคนไม่ค่อยชอบของขมๆนัก แต่สำหรับบลูล็อคตอนนี้ การดื่มกาแฟทั้งวันหรือดื่มเบียร์จนหมดแพ็คก็คงยังไม่รู้สึกเหนื่อยกายเหนื่อยใจเท่า
ถึงตัวเขาจะมีข้อมูลของผู้เล่นทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเรียน
Comments
ผู้เล่นกว่าครึ่งมีปัญหาด้านสุขภาพจิตเพียงเล็กน้อย ที่เกิดขึ้นจากอีโก้ในการเล่นฟุตบอลของพวกเขา เอโกะคาดเอาไว้ว่ามันจะดีขึ้นโดยการทำให้พวกเขาจดจ่ออยู่แต่กับฟุตบอลและตัวเอง
แต่ในกรณีนี้ เรียกได้ว่าเหนือการคาดหมายไปไกลลิบ
โดยปกติเอโกะที่สะสางงานจนเสร็จหมดแล้ว ก็จะมานั่งกินอาหารมื้อที่เท่าไหร่ไม่รู้ของวัน
ผู้เล่นที่มีเครื่องมือสื่อสารเป็นของตัวเอง จะแอบเดินตามและถ่ายรูปผู้เล่นคนหนึ่งแทบทุกฝีเก้า ไม่ว่าจะอาบน้ำ กินข้าว การฝึกหรือแม้แต่ช่วงพักผ่อน มันบ่อยเกินไปจนเริ่มเตะตาเขา ไม่กี่วันต่อมา เอโกะจึงจำเป็นต้องเรียกเพื่อนเก่าอย่างมาสเตอร์ทีมเยอรมันมาร่วมเสวนาอย่างห้ามไม่ได้
" ฉันไม่เป็นห่วงอิซางิ โยอิจิหรอก "
" ก็คง... "
...
ช่วงเช้าของทุกๆวัน อิซางิจะออกมาหาน้ำดื่มและออกกำลังกายเบาๆก่อนไปอาบน้ำ
" ฮิโอริ วันนี้ตื่นเช้าจังเลยนะ "
อิซางิยิ้มแห้งกลบเกลื่อน แม่จะมองเห็นร่องรอยของการอดหลับอดนอนใต้ดวงตาสีฟ้าสว่าง อีกฝ่ายก็ยังคงตอบกลับมาอย่างสดใส
" อรุณสวัสดิ์ อิซางิคุง "
ในช่วงแรกเจ้าแมวดำก็ไม่ได้คิดอะไร
แต่พอนานวันเข้า จำนวนคนในห้องออกกำลังกายกลับเยอะขึ้นจนผิดปกติ เขาคิดแค่ว่าฮิโอริอาจจะแค่อยากชวนเพื่อนร่วมทีมมาออกกำลังกายด้วยกันในตอนเช้า ให้ร่างกายสดชื่น
จนกระทั่งว่า อิซางิจะต้องเล่นโยคะช่วงเช้าท่ามกลางสายตานับสิบคู่ ที่ไม่ได้มีแค่ผู้เล่นจากทีมของตัวเอง
หนุ่มหน้าหวานอมยิ้มมีความสุข รอยยิ้มหวานหยดย้อยเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์ตามประสาเจ้าตัว
" โยอิจิ ครั้งนี้นายจะให้ฉันนั่งคุกเข่านานเท่าไหร่ก็ได้นะ จะสองชั่วโมง ห้าชั่วโมง ฉันนั่งอยู่นี่ให้นายได้ตลอด "
เนสพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสนุกสนาน รอยยิ้มน้อยๆประดับประดาอยู่เรื่อยไป