“ ไม่ต้องคำนับผมขนาดนั้นก็ได้ครับคุณเฟลิเชีย ”
“ เป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้วที่ควรช่วยเหลือนักเรียน ”
รอยยิ้มอ่อนโยนถูกวาดประดับใบหน้า เขาพอจำได้ลางๆว่าเด็กสาวตรงหน้ามีในรายชื่อรั้งท้ายของประมวลผลคะแนนวิชาตน จึงพยายามทำตนให้ดูไม่น่าเกรงขามที่สุดเท่าที่ทำได้
“ หรือจะให้ผมช่วยมัดให้พลางไปก่อนก็ได้ ”
“ เป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้วที่ควรช่วยเหลือนักเรียน ”
รอยยิ้มอ่อนโยนถูกวาดประดับใบหน้า เขาพอจำได้ลางๆว่าเด็กสาวตรงหน้ามีในรายชื่อรั้งท้ายของประมวลผลคะแนนวิชาตน จึงพยายามทำตนให้ดูไม่น่าเกรงขามที่สุดเท่าที่ทำได้
“ หรือจะให้ผมช่วยมัดให้พลางไปก่อนก็ได้ ”
Comments
“อ้ะ สะดวกจริงๆหรอคะ” เธอถามออก ไป ก่อนที่จะนึกขึ้นได้จึบรีบยกมือขึ้นปิดปากตัวเอง
เดี๋ยวก่อนเฟเลีย!!
“…..แต่ก็ไม่อยากรบกวนเพิ่มเลยค่ะ คิดว่าคงจะปล่อยผมจนกว่าจะหาพัฟบอลเจอค่ะ“ หัวเราะแห้ง ว่าแล้วก็นึกตะหงิดใจ เจ้าปุบเปะตัวดีไปเที่ยวเล่นถึงส่วนไหนของงานกันแล้วเชียว!
“ ไม่เป็นไรครับ เรื่องเล็กน้อยแค่นี้เอง ผมไม่ถือว่ารบกวนอะไร “
เขาชี้ไปที่เรือนผมสีเข้มยาวของตัวเองที่ถูกจับทรงเป็นอย่างดีแล้วจึงกล่าวต่อ
“ ผมเองก็ไว้ยาว หวังว่าจะช่วยคุณเฟลิเชียได้บ้าง “
“ งานสำคัญทั้งที แต่งตัวสง่างามเหมาะกับคุณมากกว่า “
“ แต่ถ้ากังวลในฝีมือผม งั้นมัดรวบพอสง่าก็พอครับ “
“จริงด้วยค่ะ โอกาสแบบนี้แท้ๆ...”
“แล้วก็ไม่ใช่ว่ากังวลอะไรนะคะ! เพียงแค่ ไม่อยากทำให้เสียเวลาน่ะค่ะ” เฟเลียปัดมือกลางอากาศ อย่างเธอไม่มีสิทธิ์ไปกังวลหรอก!
“ถ้างั้นขอรบกวนจนกว่าปุบเปะจะกลับมาด้วยนะคะ!”
“ศาสตราจารย์ทำตามที่เห็นสมควรได้เลยค่ะ” ก้มโค้ง
โชคดีที่รอบข้างคนบางตา พวกเขาจะได้ไม่ไปยืนขวางทางใครที่ไหน
สองมือแกะเรือนไหมสีน้ำตาลอ่อนอย่างเบามือ บรรจงถักเปียเล็กๆข้างหนึ่ง แล้วจึงรวบเป็นช่อใหญ่ตรงกลาง จากนั้นจึงกลัดเครื่องประดับคืนเป็นอย่างสุดท้าย
“ เท่านี้น่าจะพอโอเค “
“ ค่อยให้พัฟบอลคุณมาแก้แล้วกัน แก้ขัดไปก่อน “
( แปะเรฟทรงที่พี่ทำให้คับ )
คงจำไปจนตายแน่ๆค่ะ
จนเรียบร้อย เพราะไม่มีกระจก จึงยกมือขึ้นจับทรงผมใหม่ แต่แค่เพียงสัมผัสก็รู้สึกได้ถึงความประณีตจากช่อผมที่ถูกเก็บอย่างเรียบร้อย
“ขนาดนี้คงไม่จำเป็นต้องแก้แล้วล่ะค่ะ” เธอยิ้มกว้าง นานๆทีได้เปลี่ยนทรงผมก็แปลกใหม่ดีไม่น้อย
“ขอบคุณมากๆอีกรอบนะคะ! คราวหน้าจะระวังให้มากขึ้นค่ะ”
ตนหัวเราะออกมาเบาๆกับคำพูดออกตัวเอง เมื่อมั่นใจแล้วว่าสายแว่นของอีกคนจะพันเกี่ยวเข้าอีก จึงเอ่ยปากขอตัว
“ ถ้าเรียบร้อยแล้วผมคงต้องขอตัวก่อน “
“ หวังว่าจะมีความสุขในค่ำคืนนี้ครับคุณเฟลิเชีย “