พอได้ยินเสียงเรียกชื่อตนเองตามด้วยเซนเซย์ ก็รู้ได้ทันทีว่ามีนักเรียนมาพบเจอเข้าเสียแล้ว
จากเดิมที่ยืนนิ่งคิดอะไรคนเดียว ก็หันมาหาต้นเสียงพร้อมยิ้มให้อย่างเป็นมิตร ต้องเปิดโหมดครูบาอาจารย์อย่างเลี่ยงไม่ได้
“สวัสดีครับ ยูยาเกะซัง” เขาใช้เวลานึกชื่อนักเรียนที่รู้จักตนไม่นานนักหรอก
จากเดิมที่ยืนนิ่งคิดอะไรคนเดียว ก็หันมาหาต้นเสียงพร้อมยิ้มให้อย่างเป็นมิตร ต้องเปิดโหมดครูบาอาจารย์อย่างเลี่ยงไม่ได้
“สวัสดีครับ ยูยาเกะซัง” เขาใช้เวลานึกชื่อนักเรียนที่รู้จักตนไม่นานนักหรอก
Comments
อิเนะยิ้มกว้างเล็กน้อยที่เหมือนอาจารย์จะจำชื่อของตัวเองได้อยู่ อาจจะเป็นเพราะล่าสุดเธอเพิ่งไปทำแผลที่ห้องพยาบาลมาละมั้ง
ดวงตาของเธอมองไปรอบๆร้านจนเพิ่งสังเกตว่าอจ.นั้นอยู่ที่ชั้นวางขายสินค้าใบชาหลังจากที่เธอถามออกไปไม่ถึง10วินาที
“ใบชาเดิมผมหมดแล้วน่ะ เลยกำลังหาซื้อใหม่อยู่”
เขาตอบอย่างนั้นแล้วก็หันกลับมามองชั้นวางสินค้าตรงหน้าตนเอง
“จนถึงตอนนี้ผมก็ยังไม่แน่ใจเลยว่าจะซื้อชาอะไรกลับไปชงดื่มดี…”
อิเนะพยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนจะมองไปที่ใบชาบนเคาร์เตอร์สินค้า มันมีใบชาหลายแบบแต่มีแค่บางอันเท่านั้นที่เธอรู้จัก
“อืมมม มีเยอะจังเลยนะ แล้วปกติอจ.กินอันไหนละคะ”
เขาตอบอย่างนั้นให้คุณฟัง
“ชาญี่ปุ่น ชาตะวันตก ชาดอกไม้…” เขาไล่ชื่อ
สึรุเบะมองไปยังพวกใบชาบนชั้น
“ส่วนมากตรงนี้คือชาผู่เอ๋อร์น่ะครับ กำลังคิดอยู่ว่าจะลองกลับไปดื่มชาจีนดีมั้ยน้า หรืออย่างอื่นดี”
อิเนะมองอจ.ก่อนจะพยักหน้าเมื่อได้ยินคำพูดของอจ.ก่อนจะพูดออกไปอย่างตรงไปตรงมา แต่เธอก็เข้าใจได้เพราะตัวเธอเองก็ชอบลองของใหม่ๆดู
“ชาจีนก็ดีเหมือนกันนะคะ ถ้าได้ลองอจ.อาจจะชอบก็ได้”
นั่นเลยเป็นสาเหตุที่เขาเริ่มดื่มชาหลากหลายขึ้นจนถึงปัจจุบัน
“งั้นผมลองอันนี้ละกัน”
หยิบถุงใบชาผู่เอ๋อร์มาถุงนึง ตัดสินใจได้ละเพราะได้ความช่วยเหลือจากคุณ