#ESRA_Roleplay
#ESRA_Starlit
[หอเต้นรำ|19:30]
คุณ สังเกตเห็นหญิงสาวในชุดราตรีสีทองสว่างดุดดั่งแสงอรุณ ได้เดินเข้ามาในงานเต้นรำที่เหลือเพียงน้อยนิด
เพียงไม่กี่อึดใจนางก็ได้หนีหลบเลี่ยงผู้คนเข้ามาหยุดยืนยังมุมมืดแห่งหนึ่งของงานเต้นรำ พรางจิบไวน์อย่างสันโดด
คุณ ลองไปทักทายนางหน่อยดีไหม
(มาเนียนรู้จักกันได้นะคะ🥹)
#ESRA_Starlit
[หอเต้นรำ|19:30]
คุณ สังเกตเห็นหญิงสาวในชุดราตรีสีทองสว่างดุดดั่งแสงอรุณ ได้เดินเข้ามาในงานเต้นรำที่เหลือเพียงน้อยนิด
เพียงไม่กี่อึดใจนางก็ได้หนีหลบเลี่ยงผู้คนเข้ามาหยุดยืนยังมุมมืดแห่งหนึ่งของงานเต้นรำ พรางจิบไวน์อย่างสันโดด
คุณ ลองไปทักทายนางหน่อยดีไหม
(มาเนียนรู้จักกันได้นะคะ🥹)
Comments
เมื่อเห็นว่ามีจุดหนึ่ง มีผู้คนไม่แน่นหนานักเพราะมีแค่หญิงคนหนึ่งยืนอยู่เพียงเท่านั้น เห็นดังนั้นแล้วเธอจึงตัดสินใจเดินเข้าไป
“ขอโทษนะคะท่านหญิง จะว่าอะไรไหมหากฉันมายืนจิบไวน์ด้วย?”
“ไวน์ที่ดี ดื่มคนเดียวแล้วรสชาติจะแย่ลงนะคะ”
พูดด้วยรอยยิ้ม ส่วนเรื่องไวน์น่ะหรอ... เธอก็แค่พูดไปอย่างนั้น
"เชิญตามสบายเลยค่ะ"นางพูดพร้อมขยับกายออกนิดหน่อยเป็นเชิงเชิญชวนให้นางมายืนอยู่ด้วยกันตรงนี้
"จริงอย่างที่ท่านกล่าว ไวน์รสดีถ้าดื่มคนเดียวมันก็คงมิอร่อย"
เธอพูดพรางคิดว่าสตรีท่านนี้ช่างดูน่ารักยิ่งนัก จะงอยยาวกระดิกพริ้วบ่งบอกถึงการพึงพอใจ
เมื่อมีที่ว่างกว้างพอเหมาะที่จะยืนอย่างสบายแล้วจึงเดินเข้าไปยืนข้างกัน เว้นระยะห่างเล็กน้อยให้อีกฝ่ายไม่อึดอัดจนเกินไป
เมื่อนั้นมือเรียวที่ประคองถือแก้วไวน์ของหล่อนจึงยื่นไปทางสตรีในชุดสีทองงาม
“ชนแก้วกันซักหน่อยไหมคะ?”
และแน่นอนว่าเธอสังเกตเห็นจะงอยยาวบนหัวที่กระดิกอยู่
“...ตื่นเต้นเหรอคะ?”
เจ้าหล่อนพยักหน้าตอบรับกับคำพูดของหญิงสาวที่กล่าวมาโดยใบหน้าไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไร
"ดิฉันยินดีอย่างยิ่งที่จะได้ชนแก้วเลดี้ค่ะ"
นางรู้สึกดีใจอยู่ในอกที่มีคนมาทักทายแม้จะไม่ได้รู้จักชื่อเสียงเรียงนามแต่หญิงสาวผู้นี้ช่างเป็นมิตรยิ่งนัก
" ใช่ค่ะดิฉันรู้สึกตื่นเต้นและมีความสุข"
ลาจูรี่ได้ชนแก้วเข้ากันกับแก้วของหญิงสาวตรงหน้า
เมื่อเสียงแก้วกระทบดังชนกันตามความต้องการ อิโซลด์จึงเคลื่อนตำแหน่งแก้วมายังตรงหน้าตน ค่อยๆเริ่มดำเนินการจิบอย่างช้าๆ ก่อนจะยกมือออก
“ดิฉัน อิซาโดรา เดอ จิลยานี ค่ะ หรือจะเรียกว่าอิโซลด์ก็ดี เพราะดิฉันชอบเชื่อนี้มากกว่า”
“ท่านหญิงล่ะคะ?”
รสชาติมันอร่อยกว่าตอนที่จิบคนเดียว
"ดิฉัน ลาจูรีน่า เดอร์มายองตี้ค่ะ"
หญิงสาวโค้งตัวลงเป็นการทักทายสตรีตรงหน้าอย่างถ่อมตน
"จะเรียกดิฉันว่า ลาจูรี่ก็ได้นะคะ"จะงอยยาวสะบัดพริ้วบอกถึงความพึงใจ
มันเป็นจุดเริ่มต้นของการเปิดเรียนครั้งเเรกสำหรับปี 1 รอบสุดท้ายของปี 4 ถ้าหากให้เลือกปฐมนิเทศมันคงเป็นงานสังสรรค์ที่ชอบพอน้อยที่สุดในบรรดา เเละมันคงไม่เเปลกที่จะมีคนคิดเหมือน ๆ กัน ?
หญิงสาวอาจสังเกตเห็นสายตาคู่นึงจับจ้องที่ตัวนางด้วยเหตุผลบ้างประการมาสักพักนึงโดยไม่วางตา จนในที่สุดเจ้าตัวก็ขยับเข้ามาใกล้เกินกว่าจะเมินเฉย
แต่ทว่าภายในนั้น เธอรู้สึกเกร่งเป็นอย่างมากที่อีกฝ่ายจ้องมองมา มันช่างอึดอัดเสียจนมือที่ถือแก้วสั่นเทิ้ม
และเมื่อเขาก้าวเข้ามาใกล้ เจ้าหล่อนถึงได้หันใบหน้าเรียบเฉยมาสบมองอีกฝ่ายทันที
"ใบหน้าดิฉันมีอะไรติดอยู่หรือเปล่าคะ"
น้ำเสียงนั้นเรียบเฉยแต่แฝงด้วยความหวาดหวาดหวั่น แล้วก้าวเดินเข้าไปหา
“ เปล่านี่ ”
เขาส่ายหน้าราวกับว่าตนเองไม่ได้ทำอะไรเสียมารยาทเลยสักนิด ก่อนที่นางจะรับรู้ได้ว่าเขากำลังสนใจดอกไม้เล็ก ๆ บนหัวของนางเสียมากกว่าตัวนางเอง
นางเปลี่ยนท่าทีอย่างรวดเร็วแล้วโน้มตัวกล่าวขอโทษ ที่เธอพูดจาไม่สุภาพกับบุรุษตรงหน้า โดยที่จะงอยยาวเองก็ก้มโค้งราวกับขอโทษเช่นกัน
นางสังเกตเห็นว่าเขาดู ให้ความสนใจจะงอยยาวของเธอ เธอก็เข้าใจในที่สุด
"คุณจะลองจับจะงอยดิฉันไหมคะ"
นางถามขึ้นมา