โคเลสโตยิ้มน้อยๆให้กับคำพูดของเธอ

แน่นอนว่าเขารู้ทันความคิดทั้งหมดนั่นของอีกฝ่าย เขารู้จักสิ่งที่เธอไม่ชอบดีพอๆกันกับที่เขาไม่รู้ว่ามีอะไรที่อีกฝ่ายชอบบ้าง

แตกต่างกันกับเขา วิเดียไม่ชอบงานสังคม และการเป็นจุดสนใจมาตั้งแต่เด็กแล้ว

“เลดี้วิเดีย ได้โปรดให้เกียรติเต้นรำกับผมด้วยนะครับ”

โคเลสโตยื่นมือไปหาวิเดีย จงใจพูดให้เสียงดังขึ้นระดับหนึ่งเพื่อเรียกความสนใจของผู้คนให้หันมามองที่พวกเขา

บุตรชายเอิร์ลใช้หางตามองอีกฝ่ายเล็กน้อยก่อนจะรับน้ำแก้วนั้นมาถือไว้โดยที่ไม่ได้ละทิ้งบทสนทนากับคนรอบข้าง

แม้จะไม่ได้อยากดื่มน้ำที่รับมาจากอีกฝ่ายเท่าไหร่นัก แต่เพราะใช้เวลาพูดมานานจึงต้องยกขึ้นพอจิบเล็กน้อย

(ผมตกโรลคับ ฟืด)

เขาหัวเราะในลำคอเบา ๆ ทีหนึ่ง มือใหญ่ยกขึ้นมาบังสายตาระหว่างองค์หญิงกับสาว ๆ ไว้ ให้เธอหันมามองหน้าเขาแทน

“ ทำไมล่ะ องค์หญิงน้อยของเราอยากเต้นรำกับผมด้วยคนงั้นหรอ “ เขาหยอกล้อเธอกลับ ที่จริงเขาแทบจะปฏิเสธไปเกือบทุกคน เพราะเขาไม่อยากที่จะต้องใช้แรงมากจนเกินไป