#THK_EVENT03 #THK_ทานาบาตะ #THK_โรลเปิด #แยกรูท
ช่วงเทศกาลทานาบาตะงั้นสิ ? ถึงอย่างนั้นก็ขอบคุณที่คุณตาเอาชุดมาให้ และใช่ บรรยากาศที่นี่ก็เริ่มคึกครื้นเป็นปกติ นั่นก็เป็นอะไรที่ดีอยู่ล่ะมั้งนะ?
" เฮ้อ...หืม — ? "
สายตาของเขากวาดมองอยู่ทั่วจนกระทั่งสะดุดตากับ [ คุณ ] , ถือซะว่านี่เป็นโอกาสได้ทักทายยามเจอหน้ากันระหว่างเดินงานก็ได้ล่ะนะ
(บวกได้เรื่อยๆเลอคั้บ🙌🏻🏮🎋)
ช่วงเทศกาลทานาบาตะงั้นสิ ? ถึงอย่างนั้นก็ขอบคุณที่คุณตาเอาชุดมาให้ และใช่ บรรยากาศที่นี่ก็เริ่มคึกครื้นเป็นปกติ นั่นก็เป็นอะไรที่ดีอยู่ล่ะมั้งนะ?
" เฮ้อ...หืม — ? "
สายตาของเขากวาดมองอยู่ทั่วจนกระทั่งสะดุดตากับ [ คุณ ] , ถือซะว่านี่เป็นโอกาสได้ทักทายยามเจอหน้ากันระหว่างเดินงานก็ได้ล่ะนะ
(บวกได้เรื่อยๆเลอคั้บ🙌🏻🏮🎋)
Comments
แต่เมื่อสายตาสบกันเข้าโดยไม่ได้ตั้งใจ ก็จึงถือโอกาสเดินเข้าไปทักทาย เพราะก็ถือว่าเป็นคนรู้จัก
“ สวัสดีนะ... ”
โฮมูระในชุดประยุกต์หยุดอยู่ตรงหน้าของเพื่อนร่วมห้อง พร้อมคำทักทายที่พยายามแสดงความเป็นมิตร (?)
“ มาคนเดียวหรอ? ”
ใบหน้าเอนเล็กน้อยเชิงสงสัย /•᷅•᷄\Ⳋ
มาซาโตะพยักหน้าตอบรับคำทักทาย´ˎ˗
" สวัสดีและ.. อ่า — า สุขสันต์เทศกาลทานาบาตะด้วยนะ "
ประโยคหลังเป็นคำพูดที่แอบฝืดนิดหน่อย?
หลังจากนั้นก็ชำเลืองดูเครื่องแต่งกายหญิงสาวเบื้องหน้าอยู่ครู่นึงก่อนจะกลับมาสบสายตาดั่งเดิม
" ใช่ , ว่าจะเดินแป๊บเดียวน่ะ "
ถอนหายใจ
" แล้วเธอ ? "
มุมปากยกขึ้นเล็กน้อยด้านเดียว พร้อมเสียงดังฮึจากในลำคอ รู้สึกตลกกับคำพูดดูฝืนนั่น?
“ ฉันก็เหมือนกัน... , จริงๆ ก็แค่ออกมาหาอะไรกินเล่นน่ะ ”
“ แต่ดูเหมือนขนมในงานก็ยังสู้ไทยากิของนายไม่ได้นะ ”
โฮมูระละสายตาจากคนตรงหน้าเพื่อสังเกตบรรยากาศโดยรอบเพียงครู่หนึ่ง ก่อนกลับมาสบตาอีกครั้ง
“ นายขอพรไปแล้วรึยัง? ”
เงียบไปชั่วครู่เมื่อได้ฟังประโยคกล่าวถึงขนมไทยากิฝีมือเขากับข้อเปรียบเทียบขนมอื่นๆพวกนั้น
เป็นเรื่องดีได้รึเปล่านะ?
แต่ถึงอย่างนั้นก็
" ขอบใจ , ถ้าถูกปาก เดี๋ยวครั้งหน้าจะทำให้อีก "
คำขอพร? อ่า — า เขียนในใบนั้นสินะ?
" ยังน่ะ เธอเขียนรึยัง อยากเขียนรึเปล่า ? "
“สุขสันต์เทศกาลทานาบาตะครับรุ่นพี่มาซาโตะ! มาเดินงานหรือครับ?”
ฮานากิเอ่ยทักด้วยรอยยิ้มกว้างจนเห็นเขี้ยวเล็กๆ
หืม— รุ่นน้องฮานากิ ?
เขาผ่อนลมหายใจออกแผ่วเบาแต่สื่อก็ถึงความผ่อนคลายเมื่อรู้ว่าเป็นรูมเมทตน´ˎ˗
" สุขสันต์เทศกาลทานาบาตะเช่นกัน "
มาซาโตะพยักหน้า
" ใช่ , แล้วทางนั้นเป็นไงบ้างล่ะ ดูเหมือนจะกำลังสนุกอยู่เลยนะ ? "
พลันสังเกตรอยยิ้มที่เผยกว้างจนเห็นเขี้ยวเล็กๆก็นึกเอ็นดูอยู่ในใจแต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรมากนัก
" เขียนคำอธิษฐานรึยัง ? "
ฮานากิหัวเราะแห้งๆก่อนจะ ยืดอกขึ้นมายิ้มภูมิใจ
”แน่นอนสิครับ ผมรอวันนี้ก็เพื่อคำอธิฐานเลยนะครับ“
ฮานากิพูดพลางยิ้มแป้น ดวงตาเป็นประกายวิบวับเมื่อคิดถึงคำอธิฐานของตน แล้วหันไปมองรูมเมท
”แล้วรุ่นพี่ล่ะครับเขียนหรือยัง?“
" แน่นอน , เขียนแล้ว "
เขาชี้ไปยังกระดาษเขียนคำอธิฐานของตนที่ผูกติดกับกิ่งไผ่ใกล้ ๆ´ˎ˗
[ ขอให้คุณตาคุณยายสุขภาพแข็งแรง ]
คือเนื้อความบนกระดาษแผ่นนั้น
" ... "
" หรือว่านายก็เขียนไปแล้วน่ะ ? "