ไม่รู้ทำไมเอ็นจูถึงหงุดหงิดจากสายตานั่นชอบกล สัญชาตญาณเขาไม่ผิดแน่ ยัยขี้เก๊กนี่กำลังท้าทายเขาอยู่
"เออ" ฉะนั้นจึงมีไฟเป็นพิเศษที่จะเอาชนะคำท้าทายนั่น ก่อนเริ่มทำจึงชงชาเขียวร้อนเสิร์ฟให้จิบระหว่างรอให้คุณ ก่อนหันหลังไปง่วนทำครัวให้เธอเห็นว่าเขาจริงจังมากแค่ไหน
ผ่านไปสักพักใหญ่ ข้าวหน้าปลาไหลจากความมุมานะพร้อมมิโสะ และเครื่องเคียงวางไว้ข้างกันก็อยู่ตรงหน้าคุณรวมถึงสายตาคาดหวังด้วย
"เออ" ฉะนั้นจึงมีไฟเป็นพิเศษที่จะเอาชนะคำท้าทายนั่น ก่อนเริ่มทำจึงชงชาเขียวร้อนเสิร์ฟให้จิบระหว่างรอให้คุณ ก่อนหันหลังไปง่วนทำครัวให้เธอเห็นว่าเขาจริงจังมากแค่ไหน
ผ่านไปสักพักใหญ่ ข้าวหน้าปลาไหลจากความมุมานะพร้อมมิโสะ และเครื่องเคียงวางไว้ข้างกันก็อยู่ตรงหน้าคุณรวมถึงสายตาคาดหวังด้วย
Comments
จนคุณนำข้าวหน้าปลาไหลมาเสิร์ฟ เธอจึงหยุดสิ่งที่กำลังทำแล้วให้ความสนใจกับมื้ออาหารหน้าตาน่ารับประทานบ่งบอกว่าตัวคุณตั้งใจทำมันมาก
ฟุโดวางอุปกรณ์วาดรูปไว้ข้างๆ
(+)
แต่หลังกินไปได้ 2-3 คำเธอก็เงยหน้าสบตากับคุณที่กำลังใช้สายตาคาดหวังบางอย่าง ซึ่งตัวเธอก็พอจะเดาได้เพียงแต่...
บอกง่ายๆ มันก็ไม่สนุกน่ะสิ ;)
(+)
ก่อนจะเอียงศีรษะเล็กน้อยคล้ายสาวน้อยช่างสงสัย?
"คุณพ่อครัวกังวลเหรอว่าผมจะชอบรึเปล่า?"
กระทำเหมือนเขาเป็นลูกพลับนิ่ม แค่ออกแรงหน่อยเดียวก็แหลกคามือ ... ชวนนึกถึงแม่ของเขาจริง ๆ
คนแบบนี้ต่อกรด้วยยาก ฉะนั้นตรงเผชิญมันเลยตรง ๆ ดีกว่า
" บอกมาตามตรง ยัยเบื๊อก "
"เป็นพ่อครัวที่ใจร้อนจัง..."
"แต่ผมไม่ว่างบอกตอนนี้หรอก อาหารน่ะ ต้องรีบกินตอนร้อนๆ ถูกไหมคะ?" ว่าแล้วเธอก็ก้มหน้าลงมือรับประทานอาหารต่ออย่างอารมณ์ดี เมินเฉยตัวคุณโดนสิ้นเชิง
พอดีกับที่มีลูกค้าคนอื่นเข้ามา นั่นคงทำให้คุณไม่มีเวลามาสนใจเธอสักระยะ