เขากวัดมือไปมาอย่างหน้าหมั่นไส้ในสายตาคนอื่นๆ
ปากยังคงคาบลูกอมรสผลไม้อยู่ด้วยซ้ำ
"และการสอนของฉันเข้มงวดมากอย่าคิดว่าจะมาเล่นๆเชียว!"
ถึงจะว่างั้นแต่มาดของเขาไม่มีแววที่จะออกมาจริงจังเลยแม้แต่น้อย
ปากยังคงคาบลูกอมรสผลไม้อยู่ด้วยซ้ำ
"และการสอนของฉันเข้มงวดมากอย่าคิดว่าจะมาเล่นๆเชียว!"
ถึงจะว่างั้นแต่มาดของเขาไม่มีแววที่จะออกมาจริงจังเลยแม้แต่น้อย
Comments
ใบหน้ายิ้มเเย้มพยักหน้าอย่างกระตือรือร้น ต้องเชื่อฟังคนที่โตกว่า
' ผมไม่เล่นหรอกน่า เชื่อผมได้เลย ! '
ไม่ค่อยได้เห็นรุ่นพี่ในชมรมบ่อยนัก วันนี้ถือเป็นโชคดีของเขาที่ได้เจอ
ตอนนั่งมองรุ่นพี่ก่อนได้คุยกันก็เห็นว่าเท่สุดๆไปเลย
' ค่าสอนหรอ ไม่มีปัญหาหรอก ! อยากได้เป็นเงิน หรือ อย่างอื่นล่ะ '
เขาพร้อมที่จะตามใจคนรอบข้างอยู่เเล้ว
“อืม เงินทางนี้ไม่ได้ขัดสน เรื่องอื่นก็แล้วกันตามที่นายอยากให้เลย”
เขาพยักหน้าตามนั้น ความจริงก็ไม่ได้อยากได้อะไรเป็นพิเศษเท่าไหร่
คิดว่าให้คนเด็กกว่าได้ทำอะไรตามใจบ้างคงดี?
”เอาหล่ะ อย่างเคย ฉันขอดูท่ายองของนายหน่อยสิ“
เขาชี้ไปที่ลานยิงเป็นการผายมือให้อีกฝ่ายไปยืนที่เป้าซ้อมยิง ยังไม่ใช่สนามจริง เพราะดูแล้วคนจะเต็มอยู่
ก็เเค่คิดว่าคนส่วนใหญ่อาจจะชอบของหวาน อีกคนก็ชอบของหวานด้วยนี่
เมื่อได้ยินคำสั่งก็ทำตามในทันที เขาก้าวเท้าเดินไปตรงหน้าเป้าซ้อมยิง ซึ่งนั่นอยู่ไกลจากตัวเขามากทีเดียว เขาตั้งท่ายิง วางขาเเละเเขนถูกต้อง เเต่ดูเหมือนหางธนูจะถูกยกสูงเกินไปเล็กน้อย โดยที่เขาไม่รู้ตัวเลย
สีหน้าไม่ยิ้มเเละตั้งใจเอามากๆ
เขาว่างั้นแต่ความจริงแล้วเขานึกชื่อของที่อยากกินเต็มหัวไปหมด
เขาหันมาดูท่าทางการซ้อมของอีกฝ่าย เห็นได้ชัดองศามือต่างจากปกติที่ควร
”ลองยิงดูสิ“
แต่เขากลับไม่พูดออกไปรออีกฝ่ายยิง
ระหว่างนั้นเขายกมือถือขึ้นมาถ่ายวิดิโอท่าทางการยิงของรุ่นน้อง
พอยิงพลาดก็ทำให้เขินอายนิดหน่อย เขาหันมองรุ่นพี่ท่าทางดูผิดหวัง บอกได้เลยว่าเห็นหูหมาลู่ลงมา
ทำพลาดตลอดเลย
' อา - อีกนิดเดียวเอง ผมพลาดตรงไหนกัน '
หลังเขาหยุดอัดคลิปลงจึงถามอีกฝ่าย
“นายเคยเล่นกีฬาอื่นๆหรือเปล่า”
เขายกมือถือฝาพับที่มีคลิปของคนน้องให้ดู
”แขนหน่ะยกสูงไป ติดเป็นนิสัยเชียวนะ“
อย่าคิดว่าจะรอดสายตารุ่นพี่ที่มองรุ่นน้องฝึกมาเวลา1ปีเชียว
”แต่เอาเถอะอยู่ที่ปัจจัยื่นด้วย พวกแรงลมอะไรงี้“ ส่วนอย่างหลังเจาก็พูดออกมามั่วๆหล่ะนะ