“อืมแถวย่านการค้าคงมี” เขานึกแถวๆนั้นที่จะมีร้านอาหารจำนวนใากอยูา
“อะจริงสิ มีร้านที่ถ้าไปสองคนจะลดราคาด้วย อยากลองกินโทสต์ร้านนั้นดู”
เขาว่าอย่างงั้นก่อนจะเริ่มออกเดินนำไป
เพราะหน้าร้อนต่อมห้เริ่มเย็นแล้วแดดก็ยังแรงอยู่
เขาเหงื่อโชกกว่าตอนซ้อมอีก ร้อนชะมัด
“อะจริงสิ มีร้านที่ถ้าไปสองคนจะลดราคาด้วย อยากลองกินโทสต์ร้านนั้นดู”
เขาว่าอย่างงั้นก่อนจะเริ่มออกเดินนำไป
เพราะหน้าร้อนต่อมห้เริ่มเย็นแล้วแดดก็ยังแรงอยู่
เขาเหงื่อโชกกว่าตอนซ้อมอีก ร้อนชะมัด
Comments
ถ้าเข้าร้านเเล้วก็คงจะเย็นขึ้น ตัวเขาเเค่อากาศร้อนก็ทนได้อยู่ถึงจะมีเหงื่อนิดหน่อย
นิ้วเรียวชี้ไปยังร้านขนมหวานที่ตั้งอยู่ด้านหน้า
' ร้านนั้นรึป่าวครับ ! '
ใบหน้ายิ้มเเย้มหันมองอีกคน เเววตาเป็นประกายเชียว
เจ้าตัวรีบจูงมืออีกฝ่ายเข้าไปที่หน้าร้านก่อนจะบอกพนักงานสาวว่ามาสองคน
“ค่อยยังชั่ว”
เขาว่างั้นก่อนจะเริ่มปล่อยตัวที่ร้าน มัดช่อผมที่ยาวขึ้นเหมือนเคย
“นึกว่าจะเป็นฮีสโตรกซะแล้ว”
พูดทีเล่นทีจริฃไปงั้นก่อนจะเรียกให้รุ่นน้องดูเมนู
“นายเลือกสิอยากกินรสอะไร”
โทสต์จำนวนมากเรียงรายอยู่ตรงหน้าเมนู
' อันนี้ครับ '
เสียงนุ่มสุภาพเอ่ยกับพนักงานก่อนจะวางเมนูลงเเละมองที่อีกคนรอดูว่าจะสั่งอะไร
เผื่อว่าเขาจะสั่งเเบบนั้นในครั้งหน้า ก็เลือกไม่ถูกนี่นา ถ้าเป็นรุ่นพี่คงจะเลือกอะไรอร่อยๆเเน่เลย เมื่อสั่งอะไรเรียบร้อยเขาก็นั่งรอ ระหว่างนั้นก็ชวนคุยไป
' ปกติพี่โมโมะมากินที่นี่บ่อยมั้ย '
เขาชี้เมนูที่อยากลอง แบลคฟอเรส ดูไม่หวานเท่าไหร่ แต่ก็คุ้มค่าแก่การลอง
ตัวเขาเองก็อยากลองเลือกอะไรมั่วๆดูบ้าง
”นั่นสินะ ก็ไม่เชิง ระแวกนี้ฉันก็ไปทั่วนั่นแหละ“
”นายหล่ะ“
”เที่ยวบ้างรึเปล่า“
เขาเท้าคางถามไปงั้นงี้ไม่จริงจัง
' เที่ยวทุกวันหลังเลิกเรียนเลย ! เว้นเเต่จะมีการบ้านเยอะล่ะนะ '
เที่ยวที่เเปลว่าทำทุกอย่างข้างนอกที่ไม่ใช่บ้าน นั้นก็คือการเที่ยวของเขา
' เเต่ปกติจะไปไหนมาไหนคนเดียว ถ้าเกิดชวนเพื่อนไปทุกวันเพื่อนคงจะเหนื่อยเเย่เลย '
ได้ออกมาจากบ้านก็ไม่เหงาเเล้ว เจอผู้คนมากมายนิ
เขาหัวเราะปห้ฃออกมา ช่างเป็นคนที่พลังงานเยอะจริงๆ…
”แล้วกลับดึกพ่อแม่ไม่ห่วงรึไง“
”หรืออยู่คนเดียว?“
เขาถามไปงั้นไม่ได้หวังคำตอบพิเศษอะไร
ก็นะเด็กกลับบ้านช้า พ่อแม่คงห่วงบ้างแหละมั้ง?