#ESRA_CelestialPetals
#ESRA_Roleplay
[14 feb | สวนพฤกษศาสตร์]
ท่ามกลางผู้คนกำลังไขว่คว้าดอกไม้จันทรามีเด็กสาวคนหนึ่งที่ดูเหมือนกำลังตามหาบางอย่างแล้วรีบร้อนจนเผลอชนหลัง/เหยียบเท้าละทำให้คุณพลาดดอกไม้จันทราไป เธอตกใจทันทีเมื่อเห็นภาพตรงหน้า
"ขะ ขอโทษค่ะ! ฉันไม่ได้ตั้งใจ..."
เธอรีบกล่าวด้วยน้ำเสียงลนลานและรู้สึกผิด คุณจะทำอย่างไรกับเด็กสาวคนนี้ดี?
(+ได้นะคะ)
#ESRA_Roleplay
[14 feb | สวนพฤกษศาสตร์]
ท่ามกลางผู้คนกำลังไขว่คว้าดอกไม้จันทรามีเด็กสาวคนหนึ่งที่ดูเหมือนกำลังตามหาบางอย่างแล้วรีบร้อนจนเผลอชนหลัง/เหยียบเท้าละทำให้คุณพลาดดอกไม้จันทราไป เธอตกใจทันทีเมื่อเห็นภาพตรงหน้า
"ขะ ขอโทษค่ะ! ฉันไม่ได้ตั้งใจ..."
เธอรีบกล่าวด้วยน้ำเสียงลนลานและรู้สึกผิด คุณจะทำอย่างไรกับเด็กสาวคนนี้ดี?
(+ได้นะคะ)
Comments
ลีโอนอราหลับตาปี๋เมื่อแผ่นหลังรับรู้ถึงแรงกระแทกจากใครสักคน “อ๊ะ ดอกไม้ของโนรา!”
ปลิวไปอีกแล้ว รอบที่สี่ของวันแล้วนะ
ย่นคิ้วเสียดายนิดหน่อยก่อนหันไปส่งยิ้มให้เจ้าของแรงชนนั้น
“ไม่เป็นไรค่า เดี๋ยวโนราหาใหม่ก็ได้”
พอพบว่าผู้ชนเป็นเพื่อนร่วมรุ่นหน้าตาคุ้นเคยก็เลิกคิ้วอย่างแปลกใจ
“โอ๊ะ ราชี่นี่นา” เธอเอียงคอ “ดูรีบร้อนจังเลย เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ”
ทักเพราะรู้สึกว่าผิดวิสัย
"โนรา...? ไม่สิ ยังไงก็ขอโทษอีกรอบนะ!"
พอเด็กสาวรุ่นราวคราวเดียวกันทักเธอก็ตอบทันที
"เรนดี้หายตัวไปน่ะ ก่อนหน้านี้พวกเราอยู่ที่สวนพฤกษศาสตร์ รู้ตัวอีกทีหมอนั่นก็หายไปแล้ว"
เอ่ยด้วยน้ำเสียงร้อนรนแล้วพยายามสงบสติอารมณ์ไว้
"..ละก็วันนี้เขาคลุมผ้าห่มมาแต่ไม่เห็นอยู่แถวนี้เลยสักนิด"
"อ้าว ราเชลเองหรอจ๊ะ" เธอหันมามองเด็กสาว
"เราไม่เป็นไรจ่ะ"
"ท่าทางเธอดูรีบร้อนนะ เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า?" เธอเห็นท่าทางของเด็กสาวดูลนลานจึงเอ่ยถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง
ราเชลที่ก้มหน้ายอมรับผิดอยู่ถึงกับเงยหน้าขึ้นมา ใบหน้าของเธอดูดีใจมากที่ได้เจอคนรู้จักตอนนี้ละพยายามตั้งสติเพื่อตอบพี่สาวเดซี่ตรงหน้า
"เอ่อ...เรนดี้หายไปน่ะค่ะ ก่อนหน้านี้พวกเราจะไปพักดื่มชาที่สวนพฤกษศาสตร์ ตอนที่ยกชามาวางบนโต๊ะ รู้ตัวอีกทีเขาก็หายไปแล้วค่ะ"
เธอครุ่นคิดละพูดต่อ
"ละก็...วันนี้เขาคลุมผ้าห่มออกมาด้านนอกด้วยค่ะ"
ขนาดคลุมผ้าห่มอยู่เธอยังหาไม่เจอเลย--
เธอไม่แน่ใจเลยว่าที่เรนดี้หายไปคืิหายเข้าไปในอาคารหรือแอบไปซนจะจับเกสรในป่า...
โคลอี้เงยหน้าขึ้นเหมือนกำลังหาอะไรสักอย่าง เมื่อสายตาของเธอเจออะไรบางอย่างก็เดินไปที่ต้นไม้ต้นหนึ่งไม่ไกล
"โซล...เธอพอจะเห็นคนคลุมผ้าห่มผ่านมาแถวนี้บ้างมั้ย?" เธอเงยไปถามโซอี้ที่กำลังนั่งมองผู้คนจากบนต้นไม้
"ผีผ้าห่ม(?)อ่ะนะ...?"
"เห็นๆ วิ่งเข้าป่าไปได้สักพักแล้วน่ะ"
"ผะ...ผีผ้าห่ม? อุ๊บ-"
เธอทวนคำละกลั้นขำทันทีเมื่อได้ยินแต่ก็รีบทำตัวสำรวมเข้าไว้และเริ่มมั่นใจแล้วว่านั่นเป็นแฝดของตน
"คงเป็นเขาแน่เลยค่ะ...หรือว่า-"
เอ่ยพลางทำหน้าตกใจพอคิดได้ว่าเป็นเพราะอะไรสองเท้าก็รีบก้าวเข้าไปก่อนที่จะหยุดชะงักแล้วมองคนที่ช่วยเหลือเธอไว้
+
ราเชลเอ่ยเพียงแค่นั้นแล้วรีบเดินเข้าไปในป่าพร้อมกับพัฟบอลเพื่อล่วงหน้าไปก่อน
"ก่อนหน้านี้เขาเผลอเหยียบเท้าฉันตอนฉันคว้าได้ดอกไม้จันทราได้พอดีน่ะค่ะ ทั้งที่ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรแท้ ๆ"
ระหว่างที่พูดก็มองซ้ายขวาไปด้วยละตะโกนเรียกหาแฝดของตน
"เรนดี้----!"