#ESRA_Fairies #ESRA_Roleplay
[5 Mar | อาเธอร์ไวลด์]
ตอนนี้หลายคนอาจจะตื่นเต้นที่ได้รับของขวัญที่แสนวิเศษอย่างปีกแฟรี่ ใช่ แม้แต่ตัวเขาเอง แต่เป็นตัวเขาเมื่อสองสามชั่วโมงที่แล้ว
พอได้รับปีกมา ก็ถูกองค์ชายที่ตนต้องดูแลชวนไปบินไปทั่ว และกว่าเขาจะได้พักก็ใช้เวลามากเลนทีเดียว
และตอนนี้เขากำลังอดอะไรตายอยากเพราะเงินที่พกไว้ในกระเป๋ามันปลิวหายไป..
"เงินของฉัน..."
[5 Mar | อาเธอร์ไวลด์]
ตอนนี้หลายคนอาจจะตื่นเต้นที่ได้รับของขวัญที่แสนวิเศษอย่างปีกแฟรี่ ใช่ แม้แต่ตัวเขาเอง แต่เป็นตัวเขาเมื่อสองสามชั่วโมงที่แล้ว
พอได้รับปีกมา ก็ถูกองค์ชายที่ตนต้องดูแลชวนไปบินไปทั่ว และกว่าเขาจะได้พักก็ใช้เวลามากเลนทีเดียว
และตอนนี้เขากำลังอดอะไรตายอยากเพราะเงินที่พกไว้ในกระเป๋ามันปลิวหายไป..
"เงินของฉัน..."
Comments
"เจ้าไม่สนุกหรอที่ได้มาฝึกบินกับข้า"
น้ำเสียงที่ปนความสนุกเอ่ยถามออกไปอย่างไร้เดียงสา
เขาเอ่ยแซวคำพูดที่ฟังดูหาได้ยากในโรงเรียนนี้ แม้มันจะดูหยาบคายในฐานะคนเจอกันครั้งแรก แต่ในทางกลับกันมันทำให้รู้สึกถูกชะตากับคนตรงหน้าแปลกๆ
อาจจะเป็นคนที่มีแต่ความโลภเหมือนกันก็ได้
เขาคิดอย่างนั้นแล้วมองตามทางที่อีกคนมอง เห็นแบงค์ปลิวว่อนไกลๆ
“ ทำไมถึงปล่อยให้หลุดมือไปง่ายแบบนั้นเล่า ”
จริงๆแล้วคำว่าขอทานนี่อาจจะเหมาะกว่าที่คิด? เพราะตามจริงเขาก็ทำทุกอย่างเพื่อเงินอยู่แล้ว
"ผีเห็นผีหรอครับ" เขาพูดแกมหยอกเย้าแต่ไม่นานสายตาก็กลับไปที่เงิน
ถ้าวิ่งไปเลยโดยที่ไม่สนคนคนนี้จะเสียมารยาทไหมนะ เอาเถอะ ยังไงก็ต้องเอาเงินเป็นที่หนึ่ง
เจ้าตัวออกตัววิ่งไปทางที่แบงค์ปลิวว่อนโดยที่ไม่ได้สนมจเท่าไหร่ว่าคนที่มาคุยด้วยจะรู้สึกยังไง
“ แน่นอ— ”
ยังไม่ทันขาดคำองค์ชายตาเป็นจุดเพระโดนทิ้งไปกลางทางซะอย่างนั้น
“ หึ เจ้านี่.. ”
เขาส่ายหน้าพลางหัวเราะพักหนึ่ง ก่อนจะก้มหน้ามองเงินฟ่อนหนึ่งที่อยู่ใต้เท้าตัวเอง แล้วถือวิสาสะบินต่ำลงไปหยิบ
“ ถ้างั้นนี่ก็ของฉัน เพราะฉันเป็นคนเจอ ”
เก็บเงินอีกคนใส่กระเป๋าตัวเองเฉยเลย
เอลียาห์รีบเดินกลับไปหาชายแปลกหน้าและเริ่มต้นบนสนทนาอีกครั้ง
"ท่านเอาเงินผมไปหรอครับ"
ประโยคเป็นมิตรแบบนี้จะหาได้จากที่ไหนอีก