กระพริบตาปริบมองท่าทีดีใจของอีกฝ่าย
อืม ถ้ามีความสุขขนาดนั้นก็ดีแล้วล่ะ..
พลอยยืนหน้ามึนยินดีกับนายในใจไปด้วย ( ´_ゝ`)
”ไม่เป็นไร- อ่า โอเค“ รับคำอย่างว่าง่าย🧍ยังไงก็ต้องต่อแถวจ่ายเงินอยู่แล้วอ่ะนะ
อืม ถ้ามีความสุขขนาดนั้นก็ดีแล้วล่ะ..
พลอยยืนหน้ามึนยินดีกับนายในใจไปด้วย ( ´_ゝ`)
”ไม่เป็นไร- อ่า โอเค“ รับคำอย่างว่าง่าย🧍ยังไงก็ต้องต่อแถวจ่ายเงินอยู่แล้วอ่ะนะ
Comments
"ฮึบ"
แล้วเขาก็บิมันออกครึ่งนึง แล้วยืนอีกครึ่งนึงที่อยู่ในซองให้อีกคน
"อะนี่ ทีนี้ก็ได้กินทั้งคู่แล้ว ฮี่ๆๆ"
เด็กสาวที่กำลังยื่นเงินจ่ายค่าขนมปังถึงกับหันคอแทบหัก คงคิดไม่ถึงว่าอีกคนจะแบ่งเมลอนปังให้ตนด้วย
ประหลาดใจจนเผลอปล่อยเหรียญหลุดจากมือกันเลยทีเดียว(โชคดี คุณป้ารับไว้ได้ทันด้วยความมากประสบการณ์ของแก)
ตาปรือมองแสงออร่าที่แผ่มาจากนาย
เป็นเด็กดีนี่น่า! Σ(-᷅_-᷄๑) สรุปในใจ
“เอ่อ ก็ขอบใจอยู่หรอก..” เอ่ยเสียงเบา
“แต่ว่านายอยากกินเจ้านี่สุดๆ เลยไม่ใช่เหรอ?”
"ฮะๆ เงินตกแล้วนะ-"
"ไออยากกินมันก็ใช่อยู่หรอก แต่ไม่จำเป็นต้องกินทั้งก้อนนี่นา ยังไงก็แบ่งๆกันอย่างน้อยก็มีตั้งสองคนที่มีความสุขเลยนะ!"
มองตาปริบๆ
ในใจเอิกเกริก แต่ภายนอกทำหน้า( ´_ゝ`)
“อ่า ถ้างั้นแบ่งขนมปังฉันไปด้วยมั้ย?
ถือว่าแลกเปลี่ยนกัน” สองมือยื่นให้อีกฝ่ายเลือก
เป็น คาเรปัง กับ ยากิโซบะปัง ล่ะ
ส่ายหน้าด้อกแด้กราวกับว่ากำลังเกรงใจอีกคน
ถึงจริงๆขนมปังในมืออีกคนจะดูน่ากินก็ตามที
“มีตั้งสองชิ้นน่า— แบ่งกันไม่เป็นไรหรอก”
“อย่างน้อยจะได้มีถึงสองคนที่แฮปปี้ไง☆”
ยืมคำพูดอีกคนมาใช้ แม้จะด้วยน้ำเสียงเนิบๆ ไม่ได้ดูสดใสเหมือนอีกฝ่าย แต่สายตาที่สบกลับมานั้นมีความจริงใจเต็มเปี่ยม