Gisteren de discussie al uitgebreid gevoerd, kga niet alles herhalen, terechte zorgen, verkeerde conclusie. Rijkdom an sich het probleem niet, wel als het ten kwade w ingezet. Dus focussen op versterking rechtsstaat om ev. machtsmisbruik tegen te gaan.
Overigens zal een rijkere persoon altijd meer mogelijkheden hebben en dus macht hebben. Een wetmatigheid, tenzij je streeft naar een klasseloze maatschappij (illusie). Focus niet op (excessieve) rijkdom en ongelijkheid, wel op versterking rechtsstaat en tegengaan machtsmisbruik.
Op zich akkoord met je conclusie. Alleen zie je nu wel erg duidelijk dat men nu volledige partijen kan "kopen". Als die dan de spelregels veranderen, instituten naar hun hand zetten etc., dan hebben je spelregels een heel relatieve waarde.
Grendels: onafhankelijkheid gerecht waarbij politiek niet volledig verantwoordelijk is over benoemingen, beperking geld in politieke campagnes, beperking donaties aan partijen, robuuste wetgeving en handhaving van belangenvermenging...
In theorie is excessieve rijkdom inderdaad niet het probleem, maar een te zwakke rechtsstaat. In praktijk echter leidt excessieve rijkdom zo goed als altijd naar een ondermijning van de rechtsstaat. Dus ik snap wel de reflex om ook excessieve rijkdom te proberen inperken.
Neen, excessieve rijkdom leidt niet altijd naar een ondermijning van de rechtsstaat. Men verkijkt zich op de Musk en een paar anderen. De meeste superrijken ondermijnen de rechtsstaat niet en zijn heel obscuur bij het grote publiek en enkel gekend met mensen die de beurs en economie sterk volgen.
Dan is het gevolg (machtsconcentratie) het probleem en moet dat (terecht) bestreden worden. Maar dat wil niet zeggen dat het bestaan van superrijke mensen an sich een probleem is.
Volgens mij Wist Keynes dat al in de jaren dertig en veertig en was ongeveer de hele westerse wereld mee in de jaren 50-70. Dit is dus helemaal niet zo'n controversieel standpunt. Wat controversieel zou moeten zijn is dat geen enkele politicus van naam dit nog openlijk durft zeggen.
Volledig in lijn wat Thomas Piketty aangeeft: rijkdom an sich hoeft geen probleem te zijn. Maar wel als hierdoor de invloed die je als rijke op het (democratische)besluitvormingsproces en beleid hebt, veel groter is (disproportioneel meer) dan je gemiddelde medeburger. Rijkdom daarom limiteren.
Toch vind ik het problematisch dat rijk zijn, of worden, in de grootte-orde waar we hier over spreken (miljardairs) volslagen aanvaard lijkt te worden.
Dat wil zeggen dat wanneer iemands leven, gezondheid, of toekomst, wordt bedreigd, en je daar zónder zelf gevaar te lopen, iets aan kan doen, je dat ook verplicht bent te doen.
Dat de rijksten in onze samenleving ZONDER DAAR OOK MAAR ENIG NEGATIEF GEVOLG VAN TE VOELEN vele mensen en mensenlevens zouden kunnen redden EN ERVOOR KIEZEN dat niet te doen, maakt hen objectief slechte mensen
Lobbyen, of het nu door een lobbygroep is (de wapenindustrie, de joodse lobby, Big Pharma...) of 1 persoon, 1 bedrijf... vind ik eigenlijk allemaal even verwerpelijk, in de VS waar het openlijk is, maar ook hier waar het in den duik is.
Niks mis met lobbyen of belangenbehartiging als je neutraler woord wilt gebruiken. Zelfs noodzakelijk in een democratie. Wel met grendels zoals transparantie, geen donaties naar partijen, beperking geld voor politieke campagnes...
Uiteraard is de lijn dun, maar het andere uiterste lobbying of belangenbehartiging verbieden in een democratie niet wenselijk. Dus toelaten met veel controlemechanismen is best mogelijke situatie.
het probleem is dat lobbyen tijd en geld kost, bijgevolg kunnen alleen organisaties/sectoren met geld voor veel lobby capaciteit zorgen, en daardoor is het een ongelijke strijd. van redelijk dichtbij gevolgd met de PPWR, vechten tegen de bierkaai voor jonge bedrijven die de andere kant uitwillen.
Het gerecht zou dan wel zonder politieke benoemingen moeten functioneren. Anders krijg je toestanden zoals in de VS met een Grondwettelijk Hof dat Trump wel heel genegen is.
Ja maar dat doen ze allicht pas nadat ze eerst de desbetreffende kabinetten netjes ingelicht hebben van hun plannen. Die kabinetten vol onverkozen partij-soldaten zijn de grootste pest voor onze democratie.
Ik vind het logisch dat mensen v allerlei slag hun stem willen laten horen. Dat hoort bij democratie. Het is de manier waarop het gebeurt die niet goed/onevenwichtig is.
Tuurlijk, daarvoor dient het parlement, niet die invloedsgroepen die zich daarrond verzamelen.
Probleem is dat ons parlement niet meer de wetgevende macht is door de particratie die hier heerst.
Comments
https://bsky.app/profile/nytimes.com/post/3lfemosfd3s23
Op zich akkoord met je conclusie. Alleen zie je nu wel erg duidelijk dat men nu volledige partijen kan "kopen". Als die dan de spelregels veranderen, instituten naar hun hand zetten etc., dan hebben je spelregels een heel relatieve waarde.
Heel concreet vb, vind ik: SCOTUS.
Kan niet genoeg benadrukken. Focus daarop, niet op rijkdom of ongelijkheid.
Maar alles is omkeerbaar. Alle grendels kunnen expliciet of impliciet worden weggehaald.
Onafhankelijkheid klinkt goed, maar hoe bereik je die echt? Niemand leeft in een ivoren toren, en iedereen is beïnvloedbaar.
Én verstandig
Én wijs
Én integer
Én oprecht bekommerd om hun kiespubliek zijn
Zou dergelijke rijkdom
Geen probleem kunnen zijn
Maar dat kiespubliek stemt helaas niet steeds (🫢) voor zulke politici
Er is nl zoiets als “schuldig verzuim”
1/
2/
Dat is een morele (en zélfs wettelijke!) plicht.
3/
4/
Neen.
Omdat € 5 voor mezelf nogj steeds doorweegt. En ik dat zelfs niet eens dagelijks zou kunnen.
Musk, Bezos, en co… WEL
En ze KIEZEN ervoor dit nooit te doen!
En dát is nog steeds moreel verwerpelijk!
5/5
Probleem is dat ons parlement niet meer de wetgevende macht is door de particratie die hier heerst.