ซาร์นายหันไปเอานิ้วชี้แตะปากพร้อมทำเสียง ชู่ว ใส่พัฟบอล แต่ไม่ทันแล้ว
"โถ่เอ๊ย ปากโป้งจริงเล็ก"
"ก็ได้ๆ เราไล่จับเกสรไป อืม...2---อะ 3ครั้ง" เลขสองกลายเป็นเลขสามจากการเฮดบัตของเจ้าเล็กอีกหนึ่งที เขาถอนหายใจฟึดด้วยอารามรำคาญ คว้าเจ้าพัฟบอลไปจับไว้ด้านหลัง ยืนยิ้มเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"3 ครั้ง เลขนี้ท่านเชื่อหรือยัง"
"โถ่เอ๊ย ปากโป้งจริงเล็ก"
"ก็ได้ๆ เราไล่จับเกสรไป อืม...2---อะ 3ครั้ง" เลขสองกลายเป็นเลขสามจากการเฮดบัตของเจ้าเล็กอีกหนึ่งที เขาถอนหายใจฟึดด้วยอารามรำคาญ คว้าเจ้าพัฟบอลไปจับไว้ด้านหลัง ยืนยิ้มเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"3 ครั้ง เลขนี้ท่านเชื่อหรือยัง"
Comments
เอลิกมองอย่างกระวนกระวาย จ้องไปที่หน้าของซาร์นายราวกับว่าความจริงจะโผล่ออกมา
“….4?”
เหมือนต่อรองพนันอะไรสักอย่างแต่เอฃิกก็ตัดสินใจเพิ่มไปอีก 1 อย่างอดไม่ได้
"ฮะๆ น่าเสียดาย แต่ว่า ผิด!"
"3 ครั้งนั่นล่ะถูกต้องแล้ว ท่านระแวงเสียจนไม่เชื่อคำเฉลยของเรา น่าน้อยใจนะแบบนั้น" เขาว่า น้ำเสียงไม่ได้แสดงอาการน้อยใจแต่ทำท่าซับน้ำตาทิพย์
อดไม่ำด้ที่จะทำสีกน้าเสียหายขึ้นมาแม้จะไม่มีรางวัลก็ตาม
”ก็ท่าทีของเจ้าดูเกมือนกำลังจะโกหกเลยนิ…อีกอย่าง ข้าคิดว่าเกสรมันจะจับยากกว่านั้นซะอีก?“
เอลิกสับสนกับความง่ายในการจับของอีกฝ่ายในใจคิดว่าทุกคนก็ใช้เวลาพอๆกับตนมาตลอด พอรู้แบบนี้ก็ทำเอาคาดไม่ถึง
”นี่เจ้าทำได้ยังไงกัน…เก่งขนาดนั้นเชียว?“
เมื่อมองไปภาพของซาร์นายที่ดูบึกบึนกว่าปกติก็เข้ามาแทนทีราวดับฟิลเตอร์
“เราก็พูดไปอย่างงั้น ถ้าจะพูดให้ถูกคือจังหวะมากกว่า ตอนนั้นบังเอิญเดินผ่านเกสรที่ลอยเอื่อยพอดีน่ะนะ”
“และถ้าไม่ได้เจ้าเล็กคอยชี้เป้า ก็คงลำบากกว่านี้” ว่าพลางลูบหัวพัฟบอลเบาๆ
เขายกแก้วที่หุ้มดอกไม้นั้นขึ้นมา ทำท่าเหมือนเวลาจะชนแก้ว ใช่ ไม่มีธรรมเนียมเอาดอกไม้นี้มาชนกันหรอก แต่ใครสน
“เอ้า แด่โชคของเราและท่าน ให้ได้ดีดั่งใจหวัง
เขาพยักหน้าให้อีกฝ่ายด้วยมุมปากที่ยิ้มเล็กน้อย
เมื่อเห็นท่าทางของอีกฝ่ายจึงยกแก้วดอกไม้ขึ้นมาชนด้วย
“แด่โชคของพวกเรา”
“แบบนี้ก็รู้สึกดีมากไม่ใช่น้อยเลยนะ ฮะๆ”
ราวกับความเหน็ดเหนื่อยจากการจับดอกไม้ได้หายไป เขารู้สึกดีมากจริงๆ
”จากนี้ไปเจ้าก็จะกลับหอพักแล้วหรอ?“