มีเสียง โอ๊ย ดังขึ้นจากพญามาร กรงเล็บที่บีบมาร์ชเมลโล่อยู่ปล่อยทันที ซาร์นายถอยหลังมาลูบแขนตัวเองป้อยๆพร้อมสายตามองค้อน
"มันเจ็บนะ แขนหักขึ้นมาจะทำอย่างไร"
"เธอก็รู้ว่าแรงกอริลลามันมหาศาลแค่ไหน"
"มันเจ็บนะ แขนหักขึ้นมาจะทำอย่างไร"
"เธอก็รู้ว่าแรงกอริลลามันมหาศาลแค่ไหน"
Comments
“ก-กอริลลา!? นั่นหมายถึงเราเหรอ⁉️⁉️⁉️” เธอหยุดลูบ มองค้อนซาร์นายไม่ต่างกัน ก่อนเอ่ยต่อ
“นายหมายถึงตัวเองรึเปล่า ดูแก้มเราสิ‼️ ดู‼️” ชี้แก้มตัวเอง
“แก้มเธอมันอ่อนแอ บีบนิดบีบหน่อยก็เป็นรอย ไม่ดีหรือ มีเลือดฝาดธรรมชาติ”
“อย่าทำเป็นเรื่องใหญ่นักเลยน่า อีกสักเดี๋ยวก็หายเอง พวกท่านพี่ทั้งหลายของเธอยังไม่ทันจะได้สังเกตด้วยซ้ำ”
“แต่แขนเราน่ะ เจ็บสาหัสถาวรเลยนะ” ทำท่าแขนไร้แรงประกอบด้วย
ยัยองค์หญิง 7 เบะปากเล็กน้อยตอนซาร์นายพูด อยากจะสวนกลับไปจริงๆว่าไร้สาระ แต่พอเห็นแขนอ่อนเปลี้ยแบบนั้นซอรยองที่เชื่อคนง่ายก็ชักจะเชื่อตาม จากที่มองจิกอยู่ก็ค่อยๆคลายสีหน้าลง เป็นใบหน้ารู้สึกผิดเล็กน้อย
“จ-เจ็บจริงๆเหรอ?” บ้าน่า แต่เธอก็ไม่ได้ตีแรงขนาดนั้นนะ(มั้ง) “ยกแขน…ได้มั้ย?”หล่อนถาม
ไฮยา จะมีสงครามระหว่างอาณาจักรเพราะไปทำลูกเขาพิการมั้ยน้อ
”ก็พอจะขยับได้อยู่หรอก แต่ทำแล้วเจ็บแปล๊บๆเลย”
“โอ๊ย เจ็บชะมัด อา ใช่แล้ว นั่นไง เรานึกวิธีแก้ออกอยู่นะ เธอต้องทำมันแล้ว”
”ที่อาณาจักรเราเชื่อในพลังของลม สายลมเป็นผู้ก่อเกิดและก็เป็นผู้ทำลาย หากเจ้าใช้มันอย่างถูกวิธีจะรักษาได้“ เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจังขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนจะยื่นแขนไปหาหญิงสาว
(+)
”เป่าเพี้ยงให้หน่อยซิ“
“ฮะ??”
กอริลล่าสีชมพูทำหน้างง แต่เพราะมาจากอาณาจักรใกล้เคียงกัน หล่อนจึงพอได้ยินเรื่องนี้มาบ้าง…สิ่งที่อีกฝ่ายบอกจึงพอมีมูลเชื่อถือได้
แต่เพราะเป็นหมอนี่ คิดมาตั้งแต่เด็กๆแล้วว่าซาร์นายเชื่อใจไม่ได้หรอก! หลายๆอย่างจึงไม่น่าไว้วางใจ! ต้องถามให้แน่ชัดก่อน
ใช่แล้ว ซอรยอง! เธอต้องรอบคอบ! อื้มๆ! เธอเติบโตขึ้นแล้วนะ อินเนอร์ในใจบอกเช่นนั้น
“นี่นายไม่ได้หลอกเราใช่มั้ย”