“แต่จะกี่ครั้งก็ตาม สุดท้าย ท่านก็ได้มันมาแล้วนี่ ทำได้ดีเยี่ยมเลยล่ะ”
เขายกแก้วที่หุ้มดอกไม้นั้นขึ้นมา ทำท่าเหมือนเวลาจะชนแก้ว ใช่ ไม่มีธรรมเนียมเอาดอกไม้นี้มาชนกันหรอก แต่ใครสน
“เอ้า แด่โชคของเราและท่าน ให้ได้ดีดั่งใจหวัง
เขายกแก้วที่หุ้มดอกไม้นั้นขึ้นมา ทำท่าเหมือนเวลาจะชนแก้ว ใช่ ไม่มีธรรมเนียมเอาดอกไม้นี้มาชนกันหรอก แต่ใครสน
“เอ้า แด่โชคของเราและท่าน ให้ได้ดีดั่งใจหวัง
Comments
เขาพยักหน้าให้อีกฝ่ายด้วยมุมปากที่ยิ้มเล็กน้อย
เมื่อเห็นท่าทางของอีกฝ่ายจึงยกแก้วดอกไม้ขึ้นมาชนด้วย
“แด่โชคของพวกเรา”
“แบบนี้ก็รู้สึกดีมากไม่ใช่น้อยเลยนะ ฮะๆ”
ราวกับความเหน็ดเหนื่อยจากการจับดอกไม้ได้หายไป เขารู้สึกดีมากจริงๆ
”จากนี้ไปเจ้าก็จะกลับหอพักแล้วหรอ?“
ซาร์นายพยักหน้า สายตาเหลือบมองดวงจันทร์เล็กน้อย
"ใช่"
"เราคิดว่าจะกลับห้องแล้ว ออกมาเดินเล่นเสียนาน ถึงเวลาไปนอนกลิ้งบนเตียงนุ่มแล้วล่ะนะ"
"ท่านจะชมจันทร์ต่อใช่รึไม่? ถ้าอย่างนั้นเราขอตัวก่อน"
เอลิกหันไปมองท้องฟ้าก่อนจะคาดเดาเวลา
“ข้าก็ว่ากลับดีกว่า…นี่ก็ดึกแล้วด้วย”
“เช่นนั้นกลับพร้อมกันดีหรือไม่?”
เอลิกว่าพลางหันไปชวนอีกฝ่ายในขณะที่เริ่มลุกขึ้น
(ตัดจบเป็นเดินไปด้วยกันเลยได้นะคะไม่ต้องบรรยายตอนขากลับก็ได้5555555)
"เรายินดีอยู่แล้วหากท่านจะกลับด้วย หวังว่าเราคงไม่ได้รบกวนเวลาเสียจนท่านอดชมจันทร์นะ" ถามคำถาม แต่เจ้าตัวดูจะมีคำตอบในใจอยู่แล้ว เขาหัวเราะ ก่อนจะออกเดินพร้อมอีกฝ่ายเลียบลำน้ำกลับหอพัก
(เย่ะ! ชวนคุยยาวพรืดดดดเลย ขอบคุณที่มาโรลนะคะ ไว้มาเล่นกันใหม่น้า)