เมื่อเดินมาถึงจุดที่น่าจะเป็นแถวๆงานแล้วเธอก็ทำเหมือนมองออกไปรอบๆ
"แล้ว...ฟุโกะซังอยากไปไหนล่ะคะ?"
"เดินกับฉันไม่สนุกหรอกนะคะ คุณต้องนำทางแล้วล่ะ"
พูดเสียงเรียบ สายตามองออกไปข้างหน้าการรับภาพค่อยๆดลับมาแล้วแต่ยังเบลออยู่
"แล้ว...ฟุโกะซังอยากไปไหนล่ะคะ?"
"เดินกับฉันไม่สนุกหรอกนะคะ คุณต้องนำทางแล้วล่ะ"
พูดเสียงเรียบ สายตามองออกไปข้างหน้าการรับภาพค่อยๆดลับมาแล้วแต่ยังเบลออยู่
Comments
" ไม่พูดแบบนั้นสิครับ!! ผมว่าทุกคนก็มีความสนุกในตัวเองอยู่น้าา
นั่นน่ะสิ งานกว้างจังเลย งั้นเอาเป็นว่าพวกเราเดินเล่นแถวนี้กันก่อนก็แล้วกันนะครับ!! "
พอพูดจบก็หันไปมองบรรยากาศที่เต็มไปด้วยแสงสีและเสียงพูดคุยสนุกสนานของเหล่าคนที่เข้ามาร่วมงาน พอเห็นแบบนี้ก็รู้สึกสนุกและตื่นเต้นขึ้นมาซะงั้น
( + )
ด้วยความที่เจ้าตัวเป็นคนขี้สงสัยเลยเอ่ยปากถามออกไป
และเมื่อได้ยินคำถามจากอีกฝ่ายก็ทำท่าครุ่นคิดเล็กน้อย
"ทุกคนอยู่โตเกียวหมดเลยค่ะ แต่ก็ย้ำฉันไว้ว่าถ้าไม่ที่ที่แสงจ้า"
"สุดท้านฉันก็ออกมาอยู่ดี ไม่มีใครอยู่คอยห้ามฉันนี้นา"
"ชุดนี้ก็หาเอาจากในบ้านคุณย่าน่ะค่ะ"
"ลองหาของกินดูมั้ยคะ?"
"ของหวานๆทำให้บรรยากาศสนุกขึ้นนะ"
ถึงจะพูดแบบนั้นแต่เหมือนจะอยากกินเองมากกว่า ขนาดก่อนจุดพลุยังหาของกินอยู่แลย
" อย่างงี้นี่เองสินะครับ!! ฮ่าๆ แต่ยากิฮิโระจังก็โตเป็นผู้ใหญ่แล้วนี่น่า ทางบ้านคงจะต้องเข้าใจแน่นอน!
อยู่ในบ้านคนเดียวแถมในช่วงเวลานี้อีกด้วย คงเหงาน่าดูเลยสิระครับ "
ถ้าไม่มีคนอยู่บ้านไฮโกะเองก็คงจะหนีออกมาข้างนอกเหมือนกันล่ะนะ!!
( + )
" ของหวานหรอครับ? ฮ่าๆ เอาสิครับ!! ว่าแต่ยากิฮิโระจังชอบกินอะไรหรอครับ? "
เขาเอ่ยถามอีกฝ่ายออกไประหว่างเดินมองรอบๆหาของกินแถวนั้น โดยที่ก็ยังคงจับมือของหญิงสาวเอาไว้อยู่ด้วย