โฮริโคชิดูจะอึ้งไปนิดหน่อยกับคำพูดของอีกฝ่าย ไม่ใช่เพราะมันตกใจแต่เพราะมันจริงตามที่เขาว่า
และเมื่อได้ยินคำถามจากอีกฝ่ายก็ทำท่าครุ่นคิดเล็กน้อย
"ทุกคนอยู่โตเกียวหมดเลยค่ะ แต่ก็ย้ำฉันไว้ว่าถ้าไม่ที่ที่แสงจ้า"
"สุดท้านฉันก็ออกมาอยู่ดี ไม่มีใครอยู่คอยห้ามฉันนี้นา"
"ชุดนี้ก็หาเอาจากในบ้านคุณย่าน่ะค่ะ"
และเมื่อได้ยินคำถามจากอีกฝ่ายก็ทำท่าครุ่นคิดเล็กน้อย
"ทุกคนอยู่โตเกียวหมดเลยค่ะ แต่ก็ย้ำฉันไว้ว่าถ้าไม่ที่ที่แสงจ้า"
"สุดท้านฉันก็ออกมาอยู่ดี ไม่มีใครอยู่คอยห้ามฉันนี้นา"
"ชุดนี้ก็หาเอาจากในบ้านคุณย่าน่ะค่ะ"
Comments
"ลองหาของกินดูมั้ยคะ?"
"ของหวานๆทำให้บรรยากาศสนุกขึ้นนะ"
ถึงจะพูดแบบนั้นแต่เหมือนจะอยากกินเองมากกว่า ขนาดก่อนจุดพลุยังหาของกินอยู่แลย
" อย่างงี้นี่เองสินะครับ!! ฮ่าๆ แต่ยากิฮิโระจังก็โตเป็นผู้ใหญ่แล้วนี่น่า ทางบ้านคงจะต้องเข้าใจแน่นอน!
อยู่ในบ้านคนเดียวแถมในช่วงเวลานี้อีกด้วย คงเหงาน่าดูเลยสิระครับ "
ถ้าไม่มีคนอยู่บ้านไฮโกะเองก็คงจะหนีออกมาข้างนอกเหมือนกันล่ะนะ!!
( + )
" ของหวานหรอครับ? ฮ่าๆ เอาสิครับ!! ว่าแต่ยากิฮิโระจังชอบกินอะไรหรอครับ? "
เขาเอ่ยถามอีกฝ่ายออกไประหว่างเดินมองรอบๆหาของกินแถวนั้น โดยที่ก็ยังคงจับมือของหญิงสาวเอาไว้อยู่ด้วย
"เห็นอย่างนี้ฉันเด็กสุดในบ้านเลยนะคะ"
เมื่อนึกถึงครอบครัว เจ้าตัวก็เป็นน้องเล็กสุดคงไม่แปลกถ้าจะได้รับการเอาใจใส่เป็นพิเศษ
"ถ้าเป็นขนมเอาที่คุณชอบเลยค่ะ ของหวานฉันกินได้หมดนั่นแหละ"
เสียงกล่าวดูมีชีวิตชีวาขึ้น ดูเหมือนจะชอบของหวานพอสมควรเลยล่ะ
"หาแว่นหรือหน้ากากใส่ก็คงดีนะคะ แสงจ้าแบบนี้ฉันคงเดินนานไม่ได้"
ใบหน้ามองออกไปยังแสงไฟตามร้านขายของ รู้อย่างนี้น่าจะพกผ้าคลุมติดมาด้วยตอนแรกคิดว่าจะแค่มาดูแล้วกลับเลยนี่นะ
" งั้นพวกเราไปหาหน้ากากให้ยากิฮิโระจังใส่กันก่อนดีกว่าครับ! เหมือนผมจะเห็นร้านอยู่แถวๆนี้เบยน้าา "
พอพูดจบเขาก็เดินจูงมือหญิงสาวไปที่ร้านขายหน้ากากที่อยู่ข้างหน้าพวกเขาทันทีโดยที่ไม่ลืมจะหันไปเช็คดูหญิงสาวระหว่างทางด้วย
" ว่าแต่ยากิฮิโระจังชอบสีอะไรหรอครับ? "