#ESRA_Starlit
[3 FEB | มุมหนึ่งของหอเต้นรำ]
สายตาทอดมองคู่ที่กำลังเต้นรำอย่างเพลิดเพลินพลางกวัดแกว่งแก้วน้ำทับทิมในมือไปด้วย
ราตรีอดแสนงดงามนี้ช่างอีกยาวไกล แต่ไฉนพ่อหนุ่มรูปงามอย่างเขาจึงไม่มีคู่เต้นรำ จังหวะที่กำลังหดหู่ใจนั้น...
" ผ่านไปหนึ่งปีแล้วหรอ.. "
พลันคิดถึงภาพที่เคยเต้นรำอยู่บนฟลอร์นั้นเมื่อปีก่อนขึ้นมา
( +เชิญไปเต้นรำได้นะคะ รับทั้งท่านหญิงท่านชายเลย🕺 )
[3 FEB | มุมหนึ่งของหอเต้นรำ]
สายตาทอดมองคู่ที่กำลังเต้นรำอย่างเพลิดเพลินพลางกวัดแกว่งแก้วน้ำทับทิมในมือไปด้วย
ราตรีอดแสนงดงามนี้ช่างอีกยาวไกล แต่ไฉนพ่อหนุ่มรูปงามอย่างเขาจึงไม่มีคู่เต้นรำ จังหวะที่กำลังหดหู่ใจนั้น...
" ผ่านไปหนึ่งปีแล้วหรอ.. "
พลันคิดถึงภาพที่เคยเต้นรำอยู่บนฟลอร์นั้นเมื่อปีก่อนขึ้นมา
( +เชิญไปเต้นรำได้นะคะ รับทั้งท่านหญิงท่านชายเลย🕺 )
Comments
"นั่น....ท่านชายเดอโรซ่าใช่หรือไม่? สวัสดียามค่ำคืน"
อแบร็กซากล่าวเอ่ยทักทายรุ่นน้องด้วยความปิติยินดี เขาทอดสายตาตามอีกฝ่ายไปยังฟลอร์เต้นรำ
"บรรยากาศในงานปีนี้ช่างครึกครื้นเสียจริง เหล่าท่านหญิงและท่านชายกำลังเต้นรำกันเพลิดเพลินเชียว แต่เหตุใดท่านถึงมายืนอยู่ตรงนี้คนเดียวเล่า? "
" โอ้ สวัสดียามค่ำคืนเช่นกันรุ่นพี่อแบร็กซา "
ปิแอร์ละสายตาจากฟลอร์เต้นรำครู่หนึ่งเพื่อโค้งทักทายอีกฝ่ายที่เข้ามาหาก่อนที่จะจดจ่อกับมันต่อ
" ถูกต้องเลยครับ แต่ที่ผมห่างออกมาจากฟลอร์เพราะอยากให้ค่ำคืนนี้ป็นช่วงเวลาที่น่าจดจำของบรรดาเด็กปีหนึ่ง "
" แต่อย่างที่เห็น ถ้าจะยืนเฉยๆปล่อยให้งานเลี้ยงนี้จบไปโดยไม่ได้ทำอะไรคงน่าเสียดาย "
ชายหนุ่มผมสีแดงพยักหน้าอย่างเข้าใจ เขาเงียบไปได้ครู่หนึ่งก่อนที่จะตัดสินใจเอ่ยปากชวนอีกฝ่ายออกมา
"งั้นท่านชายจะให้เกียรติเต้นกับฉันหน่อยได้หรือไม่ เต้นตรงนี้ก็น่าจะไม่มีใครสังเกตดีนะ"
ภัทรยืนอยู่แถวนั้น เมื่อได้ยินคำพูดจากอีกฝ่ายจึงหันไปมองด้วยความฉงน
คุยกับเราเหรอ?
คนที่เปร่งประกายมีออร่าเหมือนสายรุ้งเคลื่อนที่ได้แบบนี้กำลังชวนคนจืดจางแบบเขาคุยอยู่งั้นเหรอ?
“อืม... หนึ่งปีมี 365 วัน ก็นับว่าผ่านมาช่วงหนึ่งแล้ว”
เขาไม่นึกว่าจะมีผู้ที่ได้ยินสิ่งที่พึมพำอยู่คนเดียวด้วย และเมื่อจำได้ว่าคือรุ่นพี่ที่เป็นเจ้าชายจึงโค้งคำนับด้วยความเคารพ
" สำหรับองค์ชายคงต้องนับเป็น 730 วันสินะครับ "
ปิแอร์เอ่ยพร้อมรอยยิ้มปนไปกับน้ำเสียงดูร่าเริงเล็กน้อย ก่อนจะทอดมองอีกฝ่ายก่อนจะเอ่ยชมเล็กน้อย
" ช่างเป็นอาภรณ์ที่เหมาะสมกับองค์ชายจริงๆ "
“ขอบคุณ... คุณเองก็สง่างามมาก” เหมาะสมกับคำว่าองค์ชายมากกว่าเราเสียอีก...
“อย่าเรียกเราเช่นนั้นเลย เราชื่อนรภัทร เรียกว่าภัทรก็ได้”