「 ✦ #THK_EVENT03 #THK_ทานาบาตะ ✦ 」
⋆. 𐙚 ̊ #THK_โรลเปิด | แยกรูท
21.00
ในช่วงเวลาที่ทุกอย่างมืดมิดลง สำหรับใครมันอาจจะน่ากลัวแต่บางคนนั้นคงไม่ได้คิดแบบนั้น ท่ามกลางความวุ่นวายเสียงรองเท้าที่ดังอย่างสม่ำเสมอก็ค่อยๆห่างจากงานเทศกาลไป
ต่อก ต่อก ต่อก..
ในช่วงเวลาเพียงไม่กี่นาที เสียงรองเท้านั้นจะเบาลงมากน้อยเพียงในกันนะ
(+)
⋆. 𐙚 ̊ #THK_โรลเปิด | แยกรูท
21.00
ในช่วงเวลาที่ทุกอย่างมืดมิดลง สำหรับใครมันอาจจะน่ากลัวแต่บางคนนั้นคงไม่ได้คิดแบบนั้น ท่ามกลางความวุ่นวายเสียงรองเท้าที่ดังอย่างสม่ำเสมอก็ค่อยๆห่างจากงานเทศกาลไป
ต่อก ต่อก ต่อก..
ในช่วงเวลาเพียงไม่กี่นาที เสียงรองเท้านั้นจะเบาลงมากน้อยเพียงในกันนะ
(+)
Comments
ตอนนี้คงจะอยู่นอกงานเทศกาลในเขตโรงเรียนเสียแล้ว
จึงยืนคิดอยู่นานสองนาน ราวกับจะทบทวนในช่วงเวลาอันสั้นว่าอะไรนำพาให้ตนมาอยู่ตรงนี้กันนะ
(มาร่วมงานแบบเลทๆค่ะ มาโรลกันเล็กๆน้อยๆกันได้ จะพยายามตอบค่ะ ! 🥺✨)
แต่คนส่วนใหญ่ต่างพยายามเดินเกาะกลุ่มกันเพื่อหาทางออก จนกระทั่งไฟกลับมาติดอีกครั้ง เหตุการณ์ก็ยังชุลมุน
แต่เซกลับ พบเด็กสาวที่ยืนนิ่งอตกต่างจากผู้คนรอบตัว เธออาจจกำลังคิดอะไรอยู่
แต่ก็ลองทักดูก่อนแล้วกัน
"นี่..โอเครึเปล่า"
"มีอะไรให้ช่วยไหม?"
ยุอิหันมาพลางยิ้มเล็กๆแม้สีหน้าจะกำลังลำบากใจอยู่ก็ตาม ราวกับตัวเองอาจจะกำลังรบกวนผู้อื่นหรือเปล่าแต่ตอนกลางคืนแบบนี้สำหรับตนที่เป็นเด็กสาวคงจะเป็นอันตรายอย่างมาก
" พอดีว่ายุอิ..ควรจะอยู่ที่งานเทศกาลในโรงเรียน "
" แต่เมื่อว่าจะมาอยู่ที่ที่ไม่คุ้นตาซะได้ "
" ถ้าไม่รบกวน จะพอนำทางไปที่โรงเรียนให้ได้หรือเปล่าคะ ? "
"ยุอิจังสินะ"
"จะว่าไม่อยู่ในงานเทศกาลของโรงเรียนก็ไม่เชิงหรอก ตรงนี้ก็ยังใกล้ๆกันล่ะนะ แต่เราต้องเดินกลับขึ้นไปทางนั้นน่ะ"
เซชี้บันไดทางขึ้นไปบนเนินเขาที่อยู่ไม่ไกลกันนักให้ยุอิดู เป็นตอนที่รุ่นน้องรบกวนให้นำทางให้พอดี
"ได้อยู่แล้ว ตามมาสิ"
ตอนแรกเซกะจะเดินนำไปเลย แต่แค่ระยะก้าวแค่ก้าวเดียวของเขา
+
เซจึงยกขนขึ้นมายื่นเข้าไปใกล้ให้คนตัวเล็กเกาะเอาไว้ จะได้ไม่พลัดหลงกัน
"จับเอาไว้ละกันนะ จะได้ไม่หลง"
สองข้างทางระหว่างที่พวกเขาเดินไปก็ยังคงเป็นงานเทศกาล มีซุ้มต่างๆ
และร้านค้าที่ตกแต่งสไตล์ญี่ปุ่นดั้งเดิมเพื่อให้เข้ากับเทศกาล
" ยุอิค่ะ อิโตชิ อินยุอิ ปี 1 เพิ่งย้ายเข้ามาเรียนที่นี่ "
" คงเป็นรุ่นพี่.. สินะคะ ? "
เอียงคอเล็กน้อยก่อนจะมองตามที่รุ่นพี่ของตนได้ชี้ไปทางโรงเรียนที่ตนเผลอออกมาเมื่อครู่
ถ้าไม่ห่างแบบนี้ก็ค่อยยังชั่วหน่อย..
ในขณะที่จะเดินตามอีกฝ่ายก็ยื่นมือไปจับไว้อย่างแผ่วเบา
(+)