“ยินดีค่ะ” เธอหัวเราะออกมาเบาๆอย่างเอ็นดู มือก็ค่อยๆบรรจงแก้พันสายคล้องแว่นอย่างเบามือ
“ใช่แล้วค่ะ” เมื่ออีกฝ่ายถามถุงเธอก็ตอบออกไปอย่างเจื้อยแจ้วพร้อมกับรอยยิ้มถึงแม้ว่าอีกฝ่าจะไม่เห็นมันก็ตาม
“เลดี้ก็อยู่ปีสามเหมือนกันหรอคะ?“
“ใช่แล้วค่ะ” เมื่ออีกฝ่ายถามถุงเธอก็ตอบออกไปอย่างเจื้อยแจ้วพร้อมกับรอยยิ้มถึงแม้ว่าอีกฝ่าจะไม่เห็นมันก็ตาม
“เลดี้ก็อยู่ปีสามเหมือนกันหรอคะ?“
Comments
มิน่าล่ะถึงรู้สึกคุ้นหน้า
“เราชื่อเฟลิเซียนะ! เฟลิเซีย แลนโดลทซ์ค่ะ“ แนะนำตัวเองพร้อมเหลือบไปมองคนข้างหลังแล้วยิ้มให้ ‘คนที่โดนอาจารย์ตำหนิเรื่องคะแนนในคลาสบ่อยๆ’ อยากจะแนะนำตัวเพิ่มอย่างนั้น แต่ก็คิดว่าแบบนี้คงดีกว่า
”ยินดีที่ได้พบนะคะ“
ไม่นานสายคล่องแว่นก็ถูกคลายออก รอยยิ้มจางๆปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหญิงสาว
“เรียบร้อยแล้วค่ะเฟลิเซีย”
เมื่อปัญหาคลี่คลาย ก็หมุนตัวกลับไปหาอีกฝ่าย ยิ้มกว้าง
”เราเองก็ดีใจที่ได้รู้จักเฮเลนเช่นกันนะ!“
“ขอบคุณมากเลยจริงๆที่ช่วยเรา ถ้าเกิดว่าอยากให้ตอบแทนอย่างไรก็บอกได้ตลอดเลย“ ว่าจบจึงถอนสายบัวเร็วๆตามประเพณี ถึงจะดูทางการน้อยไปหน่อย แต่เต็มเปี่ยมไปด้วยความเคารพ
“เรายินดีมากๆ” หญิงสาวยิ้มจนตาเป็นสระอิ
“แล้วนี่เฟลิเซียได้เข้าไปเดินดูในงานรึยังคะ?“
”เอาเป็นว่า… ต่อจากนี้ถ้ามีปัญหาอะไรก็เรียกให้เราช่วยได้เสมอเลยนะ!“ ว่าจบก็ยิ้มกว้างขึ้นมา แบบนี้ก็ถือว่าเท่ากันแล้ว
“อ๋อ! พึ่งเดินออกมาเพราะสายแว่นตัวดีเนี่ยแหละ…“ แถมในนั้นเนี่ย วุ่นวายดีเนอะ แอบเติมประโยคเพิ่มในใจ
“แล้วเฮเลนล่ะ วันนี้สนุกรึเปล่า?”
“วันนี้หรอคะ?” เธอทำท่านึกคิดไปครู่นึง
”สนุกมากเลยค่ะ“ ถึงเจ้าตัวจะตอบกลับไปอย่างนั้น แต่ส่วนมากเธอก็เอาแต่วนเวียนอยู่โซนของกินนเสียมากกว่า
”แล้วเฟลิเซียละคะสนุกไหมคะ?“