#KMI_Kenkoushindan
ณ บริเวณโรงยิม
“ 158เซน !!!?!! “
อัตสึชิกำกระดาษผลตรวจไว้แน่น จ้องแต่ตัวเลขที่เพิ่มขึ้นมาจากปกติตั้ง2ชม. ส่วนอย่างอื่นหรออืม..ไม่สนใจหรอก
(+ได้นะคะ)
ณ บริเวณโรงยิม
“ 158เซน !!!?!! “
อัตสึชิกำกระดาษผลตรวจไว้แน่น จ้องแต่ตัวเลขที่เพิ่มขึ้นมาจากปกติตั้ง2ชม. ส่วนอย่างอื่นหรออืม..ไม่สนใจหรอก
(+ได้นะคะ)
Comments
เห็นคนที่เพิ่งตรวจเสร็จออกมาชูกระดาษผลตรวจพร้อมรอยยิ้ม เคย์ริวที่กำลังจะเดินเข้าไปรอคิวตรวจบ้างก็ส่งเสียงทักไปอย่างเป็นกันเอง
"ผลออกมาดีมากเลยใช่ไหมครับนั่น ยิ้มขนาดนั้น"
ที่เพิ่งตรวจเสร็จนี่พวกปีหนึ่งใช่ไหมนะ?
น่าจะใช่
อัตสึชิที่กำลังชูผลตัวอยู่สะดุ้งเล็กน้อย หันไปตามเสียงทักจากคนตัวสูงที่ดูเป็นมิตร
"ครับ! ผมสูงขึ้นมา2ซม.ล่ะครับ"
ว่าพลางยิ้มกว้างให้พร้อมชูกระดาษให้อีกคนดู
ถึงจะดูเพิ่มขึ้นแค่เล็กน้อยแต่สำหรับเขา มันเพิ่มขึ้นมามากกว่าที่คิดเลย
เหมือนกำลังมองเด็กม.ต้นสดใสๆเลยแหะ
“ปีหนึ่งใช่ไหม?“
”ถ้าใช่ก็ยังโตได้อีกเยอะเลย“
แถมยังทำตัวเป็นรุ่นพี่ที่ดีให้กำลังใจอีกนิด
"ปี1ห้องB ชิโระสึรุ อัตสึชิ ครับ"
"ขอบคุณครับ เออ...รุ่นพี่?"
ไม่แน่ใจว่าใช่รุ่นพี่รึปล่าวนะ แต่แถวนี้มันแถวปี2นี้
"นัตสึกิริ เคย์ริว" ว่าแล้วก็ยิ้มกว้างให้อย่างอารมณ์ดี
"ปี 2"
แค่แนะนำตัวสั้นๆแต่ก็ชัดเจนว่าเป็นรุ่นพี่
"แต่ยังไม่ได้เข้าไปตรวจนะ เพิ่งมาถึงเลย"
โค้งให้เป็นการทักทาย
"ออ เซมไปไม่รีบไปตรวจหรอครับ"
ไม่ได้ถามเป็นเชิงไล่ แค่ถามเพื่อความสงสัยเท่านั้น ก็รีบตรวจรีบกลับห้องไง
เสียงดังมาจากทางด้านหลัง มาริโอเซกอดอกเอียงมองผลตรวจของรุ่นน้องอย่างสนอกสนใจ
“ แบบนี้ก็ไม่ใช่ 30 เซนแล้วสิ ”
หันหลังไปตามน้ำเสียงที่คุ้ยเคย พร้อมรอยยิ้ม
"ครับ!สูงขึ้นแล้วล่ะ"
ก่อนจะอมลมพองแก้มพร้อมกางกระดาษให้อีกคนดูชัดๆ
"ตอนนี้28แล้วต่างหากครับ เสียใจด้วย!"
“ จริงด้วยสิ สูงขึ้นมาตั้ง 2 เซนแหนะ ”
“ แต่อัตคุงรู้มั้ย พี่สูงขึ้นมา 4 เซนนะครับ “
ว่าจบก็ยิ้มหวานเหมือนตนไม่ได้พูดจาโหดร้ายกับรุ่นน้องเลย
โดนเล่นแก้มอีกแล้ว เจอกันทีไรต้องโดนอีกคนบีบแก้มตลอดเลย
“ผมน่-”
ปากที่กำลังจะอ้าเถียงคนพี่พลันต้องชะงัก
“นักเรียนดูเหมือนเธอจะหยิบกระดาษไปผิดใบนะ ใบนี้ของเธอจ๊ะ”
เมื่อมองดูดีๆแล้วชื่อนั้นไม่ใช่ของเขาจริงๆด้วย
กระดาษในมือถูกดึงออกไป พร้อมกับใบใหม่ถูกยื่นมาแทนที่
‘156’ สติหลุดไปสะแล้ว
156 ? ก่อนที่จะหลุดหัวเราะออกมาก็กลั้นฮึบไว้ได้ทันก่อน สงสารนะ สงสารมาก สงสารจริงๆ
“ กลับไป 30 เซนแล้วสิ ”
กลั้นยิ้มกลั้นหัวเราะซะจนมุมปากกระตุก ควรปลอบใจดีมั้ยนะ แต่ตอนนี้ขำจะตายอยู่แล้ว ฮึบไว้ อย่าหลุดขำนะ
"ไม่ต้องกลั้นขนาดนั้นก็ได้ครับ"
เขาเห็นนะตะกี้หลุดหัวเราะ ออกมาแล้วนี้! มุมปากที่กระตุกยิกๆนั้นอีก
คงเพราะคุณทำท่าแบบนั้นอยู่ เลยมีช่องว่างมากพอให้คนตัวเล็กกว่ามุดนั่นแหละน้า~
ฮึบ!
ตรงกลางระหว่างคุณกับกระดาษแผ่นบาง ตอนนี้มีเด็กสาวคุ้นหน้าขั้นกลางเสียแล้ว
เธอหันหน้าไปทางกระดาษเลยเหลือบเห็นส่วนสูงของคุณพอดี
“โอ๊ะ อัตสึคุงสูงกว่าชิออนเหรอคะเนี่ย”
"อ่า..ครับ"
เพราะตอนนี้อยู่ใกล้กันมาก ทำให้เห็นสวนสูงที่ต่างกันเพียงเล็กนั้นได้ชัดเจน และมันน้อยเกินไปที่จะห่างกันมากถึง 7 ซม. ...
ถ้าคุณสังเกตุดีๆจะพบว่ากระดาษแผ่นนั้นไม่ใช่ 'ชิโระสึรุ อัตสึชิ'
"แผ่นนี้ไม่ใช่ของอัตสึคุงเหรอคะ ? " ชื่อไม่ใช่นี่นา
เข้ามาแล้วออกไม่ได้--- ก็เลยค้างอยู่แบบนั้นไม่ได้สนใจอย่างอื่นนอกจะกระดาษตรงหน้า น่าเสียดายที่เธอไม่ได้เห็นแก้มขึ้นสีของคุณ
"นักเรียนเธอหยิบกระดาษไปผิดแผ่นนะ"
พร้อมกับกระดาษในมือที่ถูกดึงออกไป แทนที่ด้วยกระดาษใบใหม่ที่เป็นชื่อเขาจริงๆ
วงแขนพร้อมท่านั้นถูกคลายออกแล้ว กางกระดาษที่ได้มาใหม่ให้อีกคนดูด้วยกัน
'156'...เท่าเดิม
สติหลุดค้างไปแล้ว จู่ๆสวรรค์ที่อยู่ตรงหน้าก็ร่วงหล่นลงไปเฉยเลย