(ขอมาแจมด้วยคนนะคะ🥺✨)

“เอ๊ะ ? ผมหรอ??”

นิ้มชี้มาที่ตัวเองแบบงงๆ ถึงแบบนั้นสองมือก็เริ่มคลำตามกระเป๋ากางเกงและลามไปถึงการค้นกระเป๋านักเรียน

บางทีบัตรที่หายไปของอีกฝ่ายอาจจะมาโผล่ในกระเป๋าของเขาก็ได้

สุดท้ายสิ่งที่ยื่นไปให้เด็กสาวก็มีแต่ถุงคุกกี้เท่านั้น

“ขอโทษนะครับ เหมือนว่าจะไม่อยู่กับผมนี่สิ ” มุเง็นพูดก่อนจะหัวเราะแห้งๆ “ถ้าไม่รังเกียจก็เอานี่ไปทานรองท้องก่อนเถอะครับ”

(ขอแวะมาปักก่อนนะคะ 🥺🫶✨)

(ขออนุญาตมาแจมนะคะ ฮือ..คนสวยขา)

(ไม่ได้จ้า เอาไว้ทีหลังเนอะ 😔🤲 /แต่แปะไว้ก่อนเดี๋ยวนุมา!)

[ มาขอปักบวกนะคับ🥹🙏 ]

“ เอ้ะ.. อะ… ”

คำทักทวงและสายตาจับจ้องทำเอาสะดุ้งโหยง ภาพที่เห็นทำเอาเหงื่อตกพลั่กๆ ตัวเขามีบัตรติดตัวอยู่แค่สองถึงสามใบเท่านั้น

“ เอ่อ..ชื่อ..อะไรหรอครับ ”

คำถามกล่าวไปโดยอัตโนมัติ คำทักท้วงที่แปลกประหลาดของเธอทำให้นึกไปโดยปริยายว่ามีบัตรเธออยู่กับเขา โทรุควักบัตรนักเรียนจากในกระเป๋ากางเกง ยื่นให้เธอตรวจสอบดูทั้งหมดอย่างลนลาน

“ .. นี่ครับ ”

น้ำเสียงคุ้นหูทำให้เขาหันหนีเพื่อหลบสายตาตามปกติ

ก่อนจะยื่นมันไปให้แล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงนิ่งเฉย

(ขออนุญาตแจมนะคะ!)

คืน? พูดอะไรน่ะ

เรย์กะเลิกคิ้ว เธอนิ่วหน้าพลางจ้องอีกฝ่ายด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ ก่อนจะเอียงคอมองคนตรงหน้าแล้วเปลี่ยนเป็นส่งยิ้มบางให้

“ขอโทษนะคะ ฉันไม่ค่อยเข้าใจว่าคุณพูดถึงอะไร”

เธอไหวไหล่ เอามือไพล่หลัง “บัตรนักเรียนอะไรนั่น ไม่ได้อยู่กับฉันหรอกค่ะ”

(แอบมาแจมค้าบ)

เอ๊ะ? อื๋อ?

คาซาเนะมองบัตรในมือพร้อมกับมองหน้าคนถามสลับไปมาด้วยความสับสน

เขายกบัตรขึ้นมาเทียบกับคนตรงหน้าเพื่อความมั่นใจ

" ไม่ใช่มั้งครับ "