(ขออนุญาตเนียนรู้จักนะคะ)
"หาอะไรอยู่เหรอ ริริจัง" เสียงนุ่มดังขึ้นข้างหูอีกฝ่าย หากหันมาก็จะเห็นเขาเอื้อมหยิบโคมไฟนกตัวน้อยอยู่พอดี
ลดมือที่เอื้อมลงมาถือระดับอกแล้วหันมายิ้มให้
"หาอะไรอยู่เหรอ ริริจัง" เสียงนุ่มดังขึ้นข้างหูอีกฝ่าย หากหันมาก็จะเห็นเขาเอื้อมหยิบโคมไฟนกตัวน้อยอยู่พอดี
ลดมือที่เอื้อมลงมาถือระดับอกแล้วหันมายิ้มให้
Comments
” อะ- “
ถึงแม้ใบหน้าจะเรียบนิ่งจนดูไม่เหมือน แต่เห็นได้ชัดเจนว่าเธอตกใจมากจากการที่เธอสะดุ้งเฮือกจนตัวโยน ก่อนจะหันขวับไปมองอีกคนทันที
“ ยูทสึกิ... ”
“ ตกใจหมดเลย ”
พอรู้ว่าไม่ใช่คนแปลกหน้าที่ไหน เด็กสาวจึงหันกลับไปมองของที่ตัวเองเลือกดูอยู่เมื่อครู่
“ กำลังดูของไปตกแต่งบ้านนิดหน่อย “
” ยูทสึกิล่ะ มาซื้อของเหรอ “
ตอบทั้ง ๆ ที่ไม่ได้หันไปมองหน้าคู่สนทนา
"โทษที"
"ใช่ มาซื้อของน่ะ พอดีโคมไฟพัง" ว่าแล้วก็เหลือบมองไปที่โคมไฟนกน้อยตบได้ในมือตัวเอง มันดู...ติ๊งต๊องดีในสายตาเขา
"มีอะไรให้ช่วยไหม" เขาเสนอตัว ไม่มีอะไรทำพอดี แถมอีกฝ่ายก็ดูเหมือนจะทำหน้าลำบากใจเมื่อกี้ด้วย
แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น
ริรินะหยิบต้นคริสมาสจิ๋วลักษณะคล้ายขนมหวานที่ทำจากเรซิ่นที่ตนเองยืนเลือกอยู่ก่อนหน้านี้มาให้อีกฝ่ายดูไปด้วย
“ กำลังเลือกสองอันนี้อยู่... ”
“ มันน่ารักทั้งคู่เลยก็เลยเลือกไม่ได้ซักที “
"ฉันชอบอันที่ 2"
"มันมีมาการอง" ไม่รู้มาการองเกี่ยวอะไรกับสมการนี้ แต่เป็นเรื่องปกติที่จะหาเหตุผลไม่ได้กับคนอย่างยูทสึกิ
"แถมน่าอร่อย"
“ นั่นสินะ อันที่มีมาการองก็น่ารักกว่าจริง ๆ น่ะแหละ.. “
พยักหน้าหงึก ๆ ก่อนจะวางอีกอันที่ไม่ได้เลือกวางคืนที่เดิน
“ ที่มันเป็นขนมเพราะว่ามันน่าจะได้แรงบันดาลใจจากนัทแครกเกอร์น่ะ ”
“ ยูทสึกิ—รู้จักไหม ”
"รู้จักสิ"
"ซื้อเจ้านี่ไปก็คงจะโชคดี" เหลือบมองลงที่ต้นคริสต์มาสชมพูหวานในมืออีกคน
"เธอชอบเรื่องพวกนี้ไหม"
"ตำนานน่ะ"