เห็นการสะดุ้งเขาก็ลอบหัวเราะในลำคอแล้วรีบทำเป็นไม่ได้แอบขำเมื่ออีกฝ่ายหันมามอง
"โทษที"
"ใช่ มาซื้อของน่ะ พอดีโคมไฟพัง" ว่าแล้วก็เหลือบมองไปที่โคมไฟนกน้อยตบได้ในมือตัวเอง มันดู...ติ๊งต๊องดีในสายตาเขา
"มีอะไรให้ช่วยไหม" เขาเสนอตัว ไม่มีอะไรทำพอดี แถมอีกฝ่ายก็ดูเหมือนจะทำหน้าลำบากใจเมื่อกี้ด้วย
"โทษที"
"ใช่ มาซื้อของน่ะ พอดีโคมไฟพัง" ว่าแล้วก็เหลือบมองไปที่โคมไฟนกน้อยตบได้ในมือตัวเอง มันดู...ติ๊งต๊องดีในสายตาเขา
"มีอะไรให้ช่วยไหม" เขาเสนอตัว ไม่มีอะไรทำพอดี แถมอีกฝ่ายก็ดูเหมือนจะทำหน้าลำบากใจเมื่อกี้ด้วย
Comments
แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น
ริรินะหยิบต้นคริสมาสจิ๋วลักษณะคล้ายขนมหวานที่ทำจากเรซิ่นที่ตนเองยืนเลือกอยู่ก่อนหน้านี้มาให้อีกฝ่ายดูไปด้วย
“ กำลังเลือกสองอันนี้อยู่... ”
“ มันน่ารักทั้งคู่เลยก็เลยเลือกไม่ได้ซักที “
"ฉันชอบอันที่ 2"
"มันมีมาการอง" ไม่รู้มาการองเกี่ยวอะไรกับสมการนี้ แต่เป็นเรื่องปกติที่จะหาเหตุผลไม่ได้กับคนอย่างยูทสึกิ
"แถมน่าอร่อย"
“ นั่นสินะ อันที่มีมาการองก็น่ารักกว่าจริง ๆ น่ะแหละ.. “
พยักหน้าหงึก ๆ ก่อนจะวางอีกอันที่ไม่ได้เลือกวางคืนที่เดิน
“ ที่มันเป็นขนมเพราะว่ามันน่าจะได้แรงบันดาลใจจากนัทแครกเกอร์น่ะ ”
“ ยูทสึกิ—รู้จักไหม ”
"รู้จักสิ"
"ซื้อเจ้านี่ไปก็คงจะโชคดี" เหลือบมองลงที่ต้นคริสต์มาสชมพูหวานในมืออีกคน
"เธอชอบเรื่องพวกนี้ไหม"
"ตำนานน่ะ"
ตอบไปตามตรง น้ำเสียงนิ่งเอ่ยพูดช้า ๆ พอจบประโยคก็เงียบไปเหมือนกำลังเรียบเรียงคำพูดในหัว
“ ก็เลยสนใจนิดหน่อยเฉย ๆ “
“ มันช่วยเรื่องโชคดีเหรอ ? ตุ๊กตานัทแครกเกอร์น่ะ ”
ถามกลับไปตาใส
"เปรียบเสมือนตุ๊กตาเฝ้าบ้าน ป้องกันภูติผีปีศาจของชาวเยอรมันน่ะ และช่วยเรื่องโชคด้วย อะไรประมาณนั้น"
"พอดีเคยอ่านนิยายแล้วก็เคยดูบัลเล่ต์ .." พูดพึมพำประโยคหลัง
"แต่ไม่รู้ว่าต้นนี้ดัดแปลงหลายต่อขนาดนี้จะช่วยรึเปล่านะ" พูดกลั้วหัวเราะ