‏از عکسِ لبت دیده بَدخشان گردد
وز یادِ رُخَت سینه گلستان گردد

بی روی تو گر آب خورم چون گُلبُن
اندر دلِ من چو غنچه پیکان گردد

کمال‌الدین اسماعیل، رباعیات

Comments