(ขอเนียนรู้จักฟุยูมินะคะ)
ยืนเหม่อมองบรรยากาศตรงหน้าอย่างเบื่อหน่ายเหมือนกับกำลังรอใครบางคนกลับมา เสียงเรียกจากด้านหลังดึงความสนใจของเขาไว้จนต้องหันกลับมามอง
“ โอ๊ะ! รุ่นพี่โฮชิ!?สวัสดีตอนเย็นนะครับ ”
ตกใจเล็กน้อยก่อนที่จะโบกมือทักทาย
“ ถ่ายตามสบายเลยครับ^^ จะว่าไปตรงนี้ก็วิวสวยจริงๆด้วยทำเอาผมละสายตาไม่ได้เลย ”
ใบหน้ายิ้มแย้มพลางขำเบาๆ
ยืนเหม่อมองบรรยากาศตรงหน้าอย่างเบื่อหน่ายเหมือนกับกำลังรอใครบางคนกลับมา เสียงเรียกจากด้านหลังดึงความสนใจของเขาไว้จนต้องหันกลับมามอง
“ โอ๊ะ! รุ่นพี่โฮชิ!?สวัสดีตอนเย็นนะครับ ”
ตกใจเล็กน้อยก่อนที่จะโบกมือทักทาย
“ ถ่ายตามสบายเลยครับ^^ จะว่าไปตรงนี้ก็วิวสวยจริงๆด้วยทำเอาผมละสายตาไม่ได้เลย ”
ใบหน้ายิ้มแย้มพลางขำเบาๆ
Comments
ถอยหน้าออกมาดูภาพในกล้อง เธอพึงพอใจในผลงานของตัวเอง
"ขอบคุณนะ...ดูสิ"
หันจอกล้องไปทางอีกคนให้ดูด้วย
“ ...ครับ! ”
เสร็จแล้วสินะแล้วความรู้สึกโล้งอย่างบอกไม่ถูกนี้มันยังไง เขาตาลุกวาวเมื่อเห็นภาพในกล้อง
“ นี้ผมหรอ!? ” เขินนิดๆที่ได้เห็นรูปตัวเองที่คนอื่นถ่ายได้ออกมาดูดีมาก ////
“ แต่ผมชอบมากเลยครับ สมแล้วที่เป็นรุ่นพี่ฟุยูมิ!!! ”
พอโดนชมอย่างจริงใจก็ออร่าดอกไม้รอบตัว ถึงสีหน้าจะไม่เปลี่ยนไปก็เถอะ เอานิ้วถูจมูกเบาๆเชิงบอกว่า ธรรมด๊า-
"แววตาฮิซาโตะคุงก็เหมือนท้องฟ้าตอนกลางคืนเลยนะ มีดวงดาวระยิบระยับ"
เธอชื่นชอบการถ่ายแววตาแบบนี้เอามากๆ