ชิอนเลิกคิ้วขึ้น “ขอโทษ..?”

แต่จริงๆ เขาก็ไม่ได้เป็นอะไรหรอก— จริงสิ..

ชิอนแหงนหน้ามองขึ้นไปบนต้นไม้อีกครา พลางส่งมอบกล่องของตนให้เพื่อนช่วยดูแทน

“ริทสึ ฝากดูหน่อยนะ”

กล่าวจบก็เดินไปหยิบหินบนพื้นขึ้นมาก่อนจะขว้างขึ้นไปข้างบนสุดแรง และด้วยความแม่นยำบัตรนักเรียนปริศนาก็ตกลงมา

อืม..

“นี่ ริทสึ ถ้าฉันไปเป็นพิทเชอร์คงรุ่งน่าดูเลยเนอะ” เขากล่าวขึ้นอย่างหยอกล้อ