#ESRA_Starlit [หอเต้นรำ | 17.00]
(งานสบายๆคนกันเองทั้งนั้น = สั่งตัดชุดตั้งแต่สามเดือนที่แล้ว
Note :: วันนี้ลูเซียนอยากเต้นรำสักหนึ่งล้านเพลงค่ะ ผู้ใดผ่านไปมารบกวนหิ้วน้องไปเต้นคู่ทีนะคะ😔✨ /เฟบหรือเมนชั่นทักทายน้องได้ค่า🫶)
(งานสบายๆคนกันเองทั้งนั้น = สั่งตัดชุดตั้งแต่สามเดือนที่แล้ว
Note :: วันนี้ลูเซียนอยากเต้นรำสักหนึ่งล้านเพลงค่ะ ผู้ใดผ่านไปมารบกวนหิ้วน้องไปเต้นคู่ทีนะคะ😔✨ /เฟบหรือเมนชั่นทักทายน้องได้ค่า🫶)
Comments
ณ โถงเต้นรำในพิธีปฐมนิเทศ ท่ามกลางเสียงบรรเลงดนตรีอันไพเราะ ชายหนุ่มและหญิงสาวต่างพากันจับคู่เต้นรำบนฟลอร์ โอ้อวดลีลาที่ตนต่างฝึกฝนมาจากที่บ้าน เสียงหัวเราะและพูดคุยกันอย่างสนุกสนานกังวานไปทั่วทุกที่
แต่ใครจะรู้ว่ามุมอับสายตาแก่งหนึ่ง มีองค์หญิงผู้พิจมองภาพเหล่านั้นด้วยใจที่รู้สึกห่อเหี่ยว จนต้องถอนหายใจออกมาเบาๆ
ไม่น่ามาเลยรึเปล่านะ
“ แฮ่ “
เสียงนุ่มของชายหนุ่มดังขึ้นข้างหลังโดโรธี ด้วยความตั้งใจจะแกล้งอีกฝ่ายให้ตกใจเล่นเพราะเห็นว่าดูจะห่อเหี่ยวขัดกับบรรยากาศที่ดูครื้นเครงภายในงาน
ลูเซียนอยู่ในสภาพโน้มตัวลงในระดับข้างหลังศีรษะอีกฝ่าย สองมือทำท่าเหมือนผีที่กำลังจะตะครุบสิ่งมีชีวิตอะไรทำนองนั้น
ชาร์ลีนที่แวะเดินปะปนมากับผู้คนมากมายมองไปยังคุณ ดวงตาสีเขียวจ้องมองหน้าเพื่อนึกชื่อ ก่อนที่จะทักทายเสียงใส
"สวัสดีค่ะคุณวินด์เซล ✨"
"วันนี้เพลงเพราะจังเลยค่ะ สนใจเต้นรำกันสักเพลงไหมคะ?"
“ได้แน่นอนครับ…เลดี้”
ดวงตาสีอเมทิสต์จ้องมองอีกฝ่ายในขณะที่ตอบรับ ลูเซียนยื่นฝ่ามือข้างหนึ่งออกไปด้วยความสุภาพเพื่อเชื้อเชิญอีกฝ่ายอย่างสุภาพบุรุษ โดยรอยยิ้มแสนเป็นมิตรบนใบหน้ามิได้จางหายไป
“ให้เกียรติเต้นรำกับผมด้วยนะครับ?“
“จริงๆผมก็เคยได้ยินชื่อรุ่นพี่ชาร์ลีนมาอยู่บ้าง…แต่ก็ไม่นึกว่าจะจำผมได้ด้วย ประทับใจจังเลยครับ“
ชายหนุ่มกล่าวกับอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความดีใจจากใจจริง
เมื่อได้ยินเสียงเรียกอันคุ้นเคย ลูเซียนก็หันขวับจนมาสบตาเข้ากับพีม่า รุ่นพี่ที่สนิทของตน
”เป็นไงบ้างครับเนี่ย? สนุกรึเปล่า?”
ชายหนุ่มเอียงคอเล็กน้อยขณะเอ่ยถาม
"ชุดนี้เข้ากับนายดีนะ" เปลี่ยนเรื่องไปเอ่ยชมอีกฝ่ายแทน ยังไงวันนี้เจ้ารุ่นน้องก็ดูดีมากจริงๆ
“รุ่นพี่ก็ด้วยครับ”
เขาเอ่ยชมชุดของอีกฝ่าย ลูเซียนรู้สึกว่าพีม่าเป็นคนที่ตัวสูงและรูปลักษณ์ดีมากอยู่แล้ว พอสวมชุดราตรีเช่นนี้ก็ยิ่งเสริมให้ดูสง่างามขึ้นไปใหญ่
“สาวๆชวนมาเต้นไปหลายเพลงรึยังครับ?” ชายหนุ่มกล่าวแซว
ระหว่างที่ยืนกอดอกมองผู้คนในโถงเต้นรำอยู่นั้นเอง
อีกฝ่ายในชุดสูทสีม่วงนั้นสะดุดตาเธอกว่าใคร อาจเพราะว่าความใกล้เคียงกันของโทนสีชุดทำให้นึกสนใจ
เซลีนก้าวเข้าไปใกล้พร้อมเอ่ยด้วยรอยยิ้ม
"ยังไม่มีคู่เต้นรำเหรอจ๊ะ?"
เข้าประเด็นแต่แรกที่เจอ ยังไม่ทันรู้ชื่อของอีกฝ่ายด้วยซ้ำ
“กำลังมองหาคู่เต้นรำอยู่ครับ“
ลูเซียนยกยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างเป็นมิตร “คุณล่ะครับ? ตอนนี้ติดธุระกับสุภาพบุรุษท่านไหนอยู่รึเปล่า?”
มือเรียวที่ถูกสวมทับด้วยถุงมือสีดำยื่นออกมารออีกฝ่ายเป็นการเชื้อเชิญ
"ท่านชายโชคดีแล้วล่ะค่ะที่เราว่างอยู่พอดี"
ร่างสูงยื่นฝ่ามือออกไปจับมือของหญิงสาวเอาไว้ด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะพาเธอเดินเข้าสู่ฟลอร์เต้นรำที่กำลังจะเข้าสู่เพลงถัดไปพอดี
“ขออนุญาตนะครับ”
ลูเซียนค่อยๆ ยกมือของอีกฝ่ายขึ้น วางลงบนบ่าของตนอย่างแผ่วเบา ในขณะที่แขนอีกข้างโอบประคองเอวของเธอไว้อย่างมั่นคง