( ขอแว้บมาแจมเล่นด้วยนะคับ5555555555 แง5555555555555555 )
" อะ "
ทาคาฮาชิ โทรุ บาดเจ็บ 5(0) หน่วย
" อะ "
ทาคาฮาชิ โทรุ บาดเจ็บ 5(0) หน่วย
Comments
เฮือก…
อ๊าาา แย่แล้วๆๆๆ!!! ใบหน้าช๊อคสุดๆ เพราะไม่นึกเลยว่ามันจะไปปักหัวคุณแบบนั้น
หล่อนรีบวิ่งกรูเข้าไปหา
“ขอโทษค่ะ เอ๋—- แย่แล้ว นายเป็นอะไรมากมั้ย?”
“เฮดช้อตคมๆ…”
“ดึงออกมาแล้วเลือดมันจะพุ่งมั้ยอะ…”
“ เอ่อ— คิดว่าคงไม่เป็นไรหรอกครับ ”
“ ยังไงก็คุณก็คงไม่ได้ตั้งใจด้วย.. ”
ก็เลยหยิบบัตรมาดูเองซะเลย ไหนๆก็ไหนๆแล้ว
พรูด——
” อะ— ”
…
…
“ไม่เป็นไร…”
“…ก็แย่แล้วค่ะ”
อา…(◜ᴗ◝)
“เอานี่ ใช้ก่อน” ว่าก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้าของตัวเองขึ้นมาซับเลือดให้แล้วจับมือเขาขึ้นมาให้กดแผลไว้เองก่อน
มืออีกข้างที่ว่าง ขว้าข้อมือเขาแล้วเดินจูงอีกฝ่ายไปตามทางเดิน
“ฉันต้องพานายไปห้องพยาบาล”
โทรุกล่าวขอบคุณเบาๆ มือกดแผลเดินตามต้อยๆ แต่แค่แปปเดียวเลือดก็หยุดพุ่งแล้ว มีเพียงแค่ซึมๆออกมาเล็กน้อยเท่านั้น พอเป็นงั้นก็เลยเอาผ้าเช็ดหน้าเธอลงกลายๆ
" จริงๆแค่พลาสเตอร์ก็อาจจะพอนะครับ.. "
พอเลือดไม่พุ่งก็เลยพูดได้ แถมให้คนไม่รู้จักพาไปห้องพยาบาล นิสัยไม่เข้าสังคมมันก็เริ่มจะเกรงใจหน่อยๆ
" จะว่าไป บัตรนักเรียนด้วย.. "
ห่วงแต่ละเรื่องน้อ...
”บัตรนักเรียนไว้ทีหลังก็ได้ ห่วงตัวเองก่อนเถอะ“
เธอจูงเขาจนมาถึงห้องพยาบาล กดเขาให้นั่งลงกับเก้าอีกก่อนจะไปคุ้ยหาอุปกรณ์ปฐมพยาบาลเบื้องต้น
จากนั้นจึงกลับมานั่งตรงกันข้ามแล้วเริ่มทำแผลให้
”เลือดออกแบบนี้ ต้องทำแผลให้มันดีๆสิคะถึงจะถูกต้อง“ มือนี้บรรจงทำแผลให้เขา
”อ่อ…ลืมแนะนำตัวไปเลย“
”ฉัน มิวะ นางิสะ ห้อง2-Jค่ะ“
สายตามองตามแผ่นหลังอีกคนปริบๆจนถูกจับนั่งในห้องพยาบาล พอถูกสัมผัสเข้าที่แผลก็หยีตาหน่อยๆทนเจ็บ
“ อ้ะ— ทาคาฮาชิ โทรุ ปี 2 ห้อง N ครับ ”
สองมือวางไว้บนเข่านั่งนิ่งเรียบร้อยให้อีกคนทำแผลสะดวกๆ แอบเหลือบมองคนตรงหน้าเล็กน้อยจดจำรายละเอียด
“ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ มิวะซัง “
เป็นการพบกันครั้งแรกที่เหลือเชื่อสุดๆเลย