(เอ็นดูค่ะน้องน่ารักจริงๆ🥺💕)
เจ้าตัวเอียงคอมองอย่างนึกสงสัย พอเห็นท่าทีของอีกฝ่ายแล้วก็เข้าใจสถานการณ์ทันที
"ได้สิครับ" รอยยิ้มบางปรากฏ
"ขออนุญาตนะครับ"
เขาเดินเข้ามาที่ด้านหลังของเลดี้ แล้วค่อยๆมองสายที่เกี่ยวพันกันจนคนเก็บทรงอย่างเขายังทำหน้ายุ่งตาม
เจ้าตัวบรรจงแก้สายนั่นอย่างเบามือแต่ดูเหมือนจะยุ่งขึ้นแปลกๆ?
"เอ่อ..นี่มัน..อาจจะกินเวลานานซักหน่อย.."
เจ้าตัวเอียงคอมองอย่างนึกสงสัย พอเห็นท่าทีของอีกฝ่ายแล้วก็เข้าใจสถานการณ์ทันที
"ได้สิครับ" รอยยิ้มบางปรากฏ
"ขออนุญาตนะครับ"
เขาเดินเข้ามาที่ด้านหลังของเลดี้ แล้วค่อยๆมองสายที่เกี่ยวพันกันจนคนเก็บทรงอย่างเขายังทำหน้ายุ่งตาม
เจ้าตัวบรรจงแก้สายนั่นอย่างเบามือแต่ดูเหมือนจะยุ่งขึ้นแปลกๆ?
"เอ่อ..นี่มัน..อาจจะกินเวลานานซักหน่อย.."
Comments
กล่าวด้วยน้ำเสียงโอดโอยเล็กๆ เธอพยายามประคองหัวตนให้นิ่งที่สุดพลางกล่าวขอบคุณพระเจ้าซ้ำๆในใจ
แต่จนเวลาผ่านไปนานขึ้น เฟลิเซียก็เริ่มนึกสงสัย บวกกับสิ่งที่คนข้างหลังพูดมาก็ยิ่งทำให้รู้สึกลนลาน
“อะฮ่าฮ่า! ได้เลยค่ะ!”
”…..“
“…แต่โอเคดีใช่ไหมคะ“ ด้วยความใจร้อนเล็กๆ จึงทำท่าจะเอื้อมมือไปจับบริเวณที่เกิดพันกันบ้าง ไม่รู้ตัวเลยว่าจะรบกวนรึไม่รบกวนอีกฝ่ายรึไม่
"อะ..เดี๋ยวนะครับ..มันอาจจะพันกันกว่าเดิม"
เสียงนุ่มเอ่ยท้วงเบา ดวงตาสีอ่อนจ้องมันอยู่เพียงชั่วครู่ ก่อนจะเปลี่ยนใจอย่างรวดเร็ว
(+)
"ถ้าจับตรงนี้...มาประคองไว้"
เพียงออกแรงดึงสายนั่นออกเบาๆมันก็..
"เรียบร้อยแล้วครับ"
และผลิยิ้มออกมา
“เอ…?”
”อะ ได้แล้วจริงๆด้วย!“
กระทั่งพัซเซิลถูกแก้ เจ้าตัวก็ก็ยิ้มออกมา
”ขอบคุณมากๆเลยค่ะ! ไม่งั้นคงกลับห้องทั้งสภาพนั้นแน่ๆ…“
ว่าไปก็จัดสายคล้องแว่นตนไป ต้องระวังไม่ให้ไปเกี่ยวอะไรเข้าอีก แถมพัฟบอลตัวดีก็ไม่อยู่ช่วยด้วย น้อยใจชะมัด
"ไม่เป็นไรเลยครับ เกรงว่าผมจะเป็นฝ่ายที่ทำให้เสียเวลาเพิ่มมากกว่า"
มือที่ถูกยกขึ้นยังคงจดจ่ออยู่ที่ริมฝีปากของตัวเองราวกับนึกบางอย่าง
"อืม..เหมือนว่าผมจะยังไม่ได้แนะนำตัวเลยสินะ"
"ผมอาร์ดิเซียร์ คาลิสเทียร์"
พูดจบก็โค้งตัวเล็กน้อยเป็นการแสดงความเคารพในตัวอีกฝ่าย ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมายิ้มร่าอีกครั้ง
"แล้วคุณล่ะครับ"