พอได้รับข้อความก็เปิดแชทอ่านทันที
[ สีขาวทั้งตัวเลย ]
ทั้งตัวจริง ๆ ตั้งแต่เสื้อโค้ท กระโปรงยาว ผ้าพันคอ รวมไปถึงรองเท้าแล้วก็กระเป๋าถือ เรียกได้ว่าถ้าหิมะตก ริรินะคงจะกลืนไปกับหิมะ
[ โทระมาช้ากว่าแท้ ๆ ควรจะเป็นฝ่ายตามหาริรินะสิ ! ]
กดส่งไปก็พยายามยืดตัวชะเง้อหน้ามองหาเป้าหมายท่ามกลางผู้คนที่พลุกพล่าน ใครจะไปตะโกนเรียกกันล่ะตาบ้านี่ แบบนั้นน่าอายออกจะตายไป
[ สีขาวทั้งตัวเลย ]
ทั้งตัวจริง ๆ ตั้งแต่เสื้อโค้ท กระโปรงยาว ผ้าพันคอ รวมไปถึงรองเท้าแล้วก็กระเป๋าถือ เรียกได้ว่าถ้าหิมะตก ริรินะคงจะกลืนไปกับหิมะ
[ โทระมาช้ากว่าแท้ ๆ ควรจะเป็นฝ่ายตามหาริรินะสิ ! ]
กดส่งไปก็พยายามยืดตัวชะเง้อหน้ามองหาเป้าหมายท่ามกลางผู้คนที่พลุกพล่าน ใครจะไปตะโกนเรียกกันล่ะตาบ้านี่ แบบนั้นน่าอายออกจะตายไป
Comments
[ตั้งใจหาอยู่นะเนี่ย]
ลดโทรศัพท์ลงแล้วมองหาจริงๆตามที่ว่า
จนมองเห็นเด็กผู้หญิงที่สีขาวทั้งตัวตามที่บอกในข้อความไม่มีผิด พออยู่กลางกลุ่มคนที่ส่วนมากใส่สีแดงบ้างสีสดใสบ้างจากที่น่าจะกลืนกับบรรยากาศเลยกลายเป็นมองหาง่ายขึ้นมาทันที
“เจอแล้ว”
เดินไปหยุดตรงหน้าเพื่อนพร้อมกับยิ้มตาปิด
“ตรงเวลาเป๊ะ เหลืออีก2นาที“
เปิดโทรศัพท์ให้ดูเลขบนจอประกอบคำพูดด้วย
”ไปไหนก่อนดี?“
ไม่นานเกินรอนัห คนที่เพิ่งจะส่งข้อความมาก็มาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าตามเวลาอย่างที่เขาพูดจริง ๆ
“ ฮึ มาตรงเวลาก็ดี “
ยิ้มแป้นจนน่าหมั่นไส้
แต่ก็ทำให้อดยิ้มขำตามไม่ได้
” ไปร้านที่ส่งให้เมื่อวันก่อนก่อนแล้วกัน ริรินะยังไม่ได้กินมื้อเย็นมาเลย “
เริ่มจะหิวขึ้นมานิดหน่อย