ถึงจะเป็นประโยคปฏิเสธ แต่คำตอบที่ได้มากลับทำให้เขาชื่นใจกว่าเดิม
“รู้ด้วยหรอว่าฉันอยู่ชมรมบาส?”
กลับไปนั่งยองตามอีกฝ่าย มองมืองามสลวยเล่นกับเจ้าก้อนขนฟู ได้ยินเสียงสองอีกคนก็อดไม่ได้ที่จะให้เขาหลุดหัวเราะ
“ฟุ—”
“รู้ด้วยหรอว่าฉันอยู่ชมรมบาส?”
กลับไปนั่งยองตามอีกฝ่าย มองมืองามสลวยเล่นกับเจ้าก้อนขนฟู ได้ยินเสียงสองอีกคนก็อดไม่ได้ที่จะให้เขาหลุดหัวเราะ
“ฟุ—”
Comments
"นายใส่ยูนิฟอร์มอยู่นะ...?"
...ถามอะไรแปลก ๆ...
เธอขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงกลั้นหัวเราะ ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมา
"เอ้า"
มือเล็กล้วงเข้าไปในกระเป๋ากระโปรงแล้วยื่นสิ่งหนึ่งออกมา
...ส้มเคลือบช็อกโกแลต...
"การแข่งที่เหลือก็สู้ ๆ นะ"
ยังจะเถียงต่อพร้อมหน้าบึ้งตึ้ง
แต่พอเห็นอีกคนยื่นอะไรมาให้เขาก็ลุกจากพื้นมารับไว้ในมือ จะด้วยความไม่นะวังของเจ้าตัวทำให้มือทั้งสองแตะเล็กน้อย ในเสี้ยววิ
”เอ๊ะ ผลไม้เคลือบช็อคโกแลต?“
เจ้าตัวถือว่าเล่นสะท้อนกับแสงไฟ ดูจะเป็นของแปลกตาจนต้องพิจารณา แต่เขาก็รับน้ำใจนั้นไว้ก่อนจะหันไปโน้มตัวให้อีกคน
”ขอบคุณนะครับ รุ่นพี่“
เขาเผยยิ้มกว้าง
เอมิกะบ่นเล็กน้อยอย่างฉงนระคนระอา เธอส่ายหน้าน้อย ๆ แล้วหันไปอุ้มเจ้าแมวน้อยขึ้นมา
“คุณพี่ชายใจร้ายจังเลยเนอะ~”
“เหมียว~”
เหมียวหง่าวตัวจิ๋วครางรับเหมือบตอบกลับคำพูดของหล่อนจนริมฝีปากน้อยลอบหัวเราะคิกคัก
“หนูเห็นด้วยใช่ไหมคะ? หุ ๆ จะว่าไปหนูมีชื่อไหมคะ?”
จบประโยค เอมิกะก็หันไปมองอาสึชิในเชิงคำถาม