((ขอเนียนรู้จักเป็นเพื่อนในชมรมได้ไหมคะ✨))

( ขอแจมกับเนียนรู้จักได้ไหมคะ🥹 )

(แวะมาเนียนทำความรู้จักกับรุ่นพี่ในชมรมค่ะ! 🥺✨)

“ ให้ช่วยไหมครับรุ่นพี่? ”

เขากล่าวทักขึ้นเมื่อเห็นคนคุ้นตากำลังหอบผืนผ้าใบอันใหญ่เล็กหลายอันเดินเนิบๆ อยู่ที่โถงทางเดิน พอเห็นเข้าจึงนึกสะกิดแขนทักขึ้นเสนอตัวช่วยเหลือ

ไหนๆ ก็ไปทางเดียวกันอยู่แล้ว...

(ขอปักไว้+เนียนรู้จักนะคะ 🥺)

(ขอปักนะค้าบ🔥)

(ขออนุญาตมาทำความรู้จักรุ่นพี่ค่ะ✨🏃)

ตึกๆๆ
เสียงฝีเท้าดังขึ้นข้างหลังคุณ
ฟังแล้วพอเดาได้ว่าคงมีใครสักคนแอบแหกกฎวิ่งบนทางเดินเวลานี้

เสียงนั้นเคลื่อนตัวเข้ามาใกล้เรื่อยๆ
ก่อนจะผ่อนแรงลง
เหลือเพียงแค่เสียงรองเท้าที่ก้าวเดินตามจังหวะปกติ

ไม่นานนักเจ้าของเสียงที่ว่าก็ปรากฏตัวขึ้นข้างๆ คุณ เด็กสาวกระพริบตาปริบเอ่ยถาม

“จะไปห้องศิลปะรึเปล่า?”

(ขออนุญาตเนียนรู้จักเป็นเพื่อนข้างห้องค่ะ!)

ในช่วงเวลาที่มีคนมากมายต่างไปทำหน้าที่ของตน แต่กับมีอยู่คนนึงที่ดูไม่เร่งร้อนกับอะไรเลย

“ แฮร่! จินคุง ”
เขาเลือกที่จะเข้าไปก่อกวนหนุ่มผมฟ้าที่กำลังขนแคนวาสให้ตกใจ

“ เธอเอาสิ่งนั้นไปห้องศิลปะใช่ไหม ”
“ ให้ผมเดินไปเป็นเพื่อนเธอดีไหม ”
ถึงเขาจะถามไปเช่นนั้น แต่ถ้าอีกฝ่ายไม่ต้องการ เขาก็คงไม่ฟัง เพราะตอนนี้เขาก็เดินตามอีกฝ่ายต้อยๆเสียแล้ว

(ขอแวะมา + และเนียนรู้จักค่า)

"เซมปายยย!"

เสียงแสบแก้วหูตะโกนมาจากด้านหลัง ก่อนจะตามมาด้วยร่างเด็กสาวหงอนที่วิ่งมาด้วยท่าทางหอบหืด

"แฮ่ก แฮ่ก... เมื่อกี้รุ่นพี่เห็นเงาดำๆ ผ่านมาไหมคะ?"

มาถึงก็ยิงคำถามชวนงงทันที

(ขอปักค่ะ!)

(ปักๆ มาเล่นกับเพื่อนปี3)

(ขอมาทำความรู้จักนะคะ🤲)

รุยที่บังเอิญเดินตามหลังมาสักพักแล้ว เห็นรุ่นพี่ที่ตัวเองไม่รู้จักเดินถือเฟรมผ้าใบขนาดใหญ่จนดูเทอะทะก็อดเข้าไปทักเพราะสนใจไม่ได้

"สวัสดีครับรุ่นพี่~ ให้ผมช่วยถือมั้ย"

รุยเดินเข้ามาขนาบข้างและเอ่ยทักทายด้วยท่าทีสบาย ๆ แต่ยังคงรักษาน้ำเสียงสุภาพไว้ เมื่อมองอีกฝ่ายที่ดูเหมือนจะเป็นรุ่นพี่