#KMI_JinshinJiko
(โรลเปิด, แยกรูท)
เมื่อคืนเหมือนจะฝันไป แต่พอตื่นมาก็คิดว่าไม่ใช่
จินกำลังนั่งตัวเปียกอยู่ที่สวนสาธารณะ....
อันที่จริงก็ไม่ได้เปียกขนาดนั้น แต่ถือว่าหัวเปียกจากการถูกคุณป้าแถวบ้านรดน้ำต้นไม้กระเด็นมาโดน(...)
เขามองมือของตัวเอง
เพราะช่วยเด็กพวกนั้นเอาไว้ไม่ได้งั้นหรอ ถึงได้โดนโชคร้ายลงโทษเกือบทั้งวัน?
ไม่หรอก
อาจจะแค่เพราะเขาไม่ระวังเองนั่นแหละ
(โรลเปิด, แยกรูท)
เมื่อคืนเหมือนจะฝันไป แต่พอตื่นมาก็คิดว่าไม่ใช่
จินกำลังนั่งตัวเปียกอยู่ที่สวนสาธารณะ....
อันที่จริงก็ไม่ได้เปียกขนาดนั้น แต่ถือว่าหัวเปียกจากการถูกคุณป้าแถวบ้านรดน้ำต้นไม้กระเด็นมาโดน(...)
เขามองมือของตัวเอง
เพราะช่วยเด็กพวกนั้นเอาไว้ไม่ได้งั้นหรอ ถึงได้โดนโชคร้ายลงโทษเกือบทั้งวัน?
ไม่หรอก
อาจจะแค่เพราะเขาไม่ระวังเองนั่นแหละ
Comments
ระหว่าทางที่กำลังพาสุนัขมาเดินเล่นก็เหมือนจะพบปะกับคนคุ้นหน้าคุ้นตาเลยเดินเข้าไปหาเพราะสภาพดูเปียกปอนเหมือนถูกใครสาดน้ำใส่...
“ รุ่นพี่คุโมริซาวะ??? ”
“ ไปทำอะไรมาละครับนั้น? ” เขาถามด้วความไม่รู้จริงๆ แล้วให้ทิชชู่ที่พกมา กับคนที่นั่งตัวเปียกอยู่
"อาซาโตะ... "
"ฉันเองก็สงสัยเหมือนกันว่าทำไม.."
น้ำเสียงเอื่อยๆ อาจจะซึม หรืออาจจะเหนื่อย..
"ฉันคงเหมือนต้นไม้ล่ะมั้งนะ เลยโดนรดน้ำเข้า" หัวเราะเบาๆ รับทิชชู่มาซับๆหน้า
เสียงเจ้าหมาตัวน้อยพันธุ์ชิบะอินุสีดำเห่าบ๊อกแบ๊กอยู่ข้างตัวเพราะไม่เคยเจอคนอื่นเลยเห่าเป็นปกติ มิกิหันไปดุเบาๆ ยกนิ้วชี้ขึ้นป้องปาก เจ้าชิบะที่ถูกฝึกมาก็เงียบลงทันตา
“ จริงสิรุ่นพี่กินแป๊ปซี่ไหมครับ? พอดีกดได้มาสองกระป๋องน่ะครับไม่รู้ทำไม ” เขานั่งลงข้างๆ แล้วหยิบกระป๋องแป๊ปซี่ให้จากที่กดได้มาอีกอันหลังเล่นเกมแปลกๆ แบบงงๆ
"อา ได้หรอ.. ขอบคุณนะ" รับมาถือไว้ก่อน
"หมานายน่ารักดี ชื่ออะไรหรอ?" จดๆจ้องๆน้องหมา.. ดูเชื่อฟังดีด้วย
“ เชื่องมากเลยนะครับฉลาดด้วย ผมสอนอะไรไปเขาก็จำได้หมด ”
“ รุ่นพี่อยากลองจับดูไหมครับ? ” ใบหน้าสดใสเอียงมองเหมือนๆ กับเจ้าหมาที่กำลังหันมองคนที่เจ้าของเป็นคนกล่าวถึงตาใสแป๋ว
จินก็จ้องๆอยู่แปปหนึ่ง
"ให้จับได้หรอ แต่เมื่อกี้ยังเห่าฉันอยู่เลย" เสียใจนะ มจจิ.. UU
พูดแบบนั้นแต่จินก็ยืนๆมือไปหาดู...
จากที่ยูกิโนะคิดจะดองตัวเองอยู่ที่บ้านตลอด 4 วัน แต่สุดท้ายเขาก็โดนแม่ไล่ออกมาซื้อของที่ซุปเปอร์อยู่ดี
เขาเลือกที่จะใส่เสื้อกันฝนสีฟ้าโปรงใสทับชุดลำลอง พร้อมกับรองเท้าบูทกันฝน ไม่สนใจว่าใครจะมองยังไง ขอแค่เรื่องนี้เถอะเขาไม่ชอบเวลาตัวเองเปียกเลยจริง ๆ
ขาไปเขาตัดสินใจเดินเลาะเข้าสวนสาธารณะ ตลอดช่วงสอบที่ผ่านมาเขาไม่ได้เข้ามาที่นี่เลย ขอแวะสักหน่อย
(+)
ระหว่างกำลังเดินทอดน่องเรื่อย ๆ สายตาเขาสะดุดเข้ากับใครบางคนที่กำลังนั่งมองมือตัวเองอยู่
พอยิ่งเดินเข้าใกล้ ก็ดูเหมือนว่าจะเป็นรุ่นพี่ที่ร.ร. แถมยังดูเปียกแบบแปลก ๆ อยู่ด้วย..?
หรือว่าจะออกมาทั้ง ๆ ที่ยังเป่าผมไม่เสร็จ ?
" สวัสดีครับ "
" สนใจใช้เจ้านี่มั้ยครับ "
ยื่นผ้าเช็ดผมที่เขาพกมาเผื่อตัวเองให้
คนแปลกๆ ใส่เสื้อกันฝนในฤดูร้อน...
เอาเถอะ ถ้าเขาใส่เสื้อกันฝนแต่แรกคงไม่เปียก
แต่ก็คงร้อนแย่..
มองผ้าปริบๆ
"เอ่อ ... ให้ผมหรอครับ?"
" ใช่ครั- "
" เอ่อ ไม่สิ ให้ยืมใช้ครับ "
ระหว่างกล่าวต่อ ใช้มืออีกข้างชี้ขึ้นไปบริเวณหัวของเขาเอง
" เห็นว่าเหมือนจะเปียกอยู่ "
"..อย่างนั้น.. ขอบคุณนะครับ"
"คงต้องขอยืมใช้สักหน่อย.."
รับผ้ามาก็ซับๆหัวตัวเอง
กระทั่งเห็นว่ามีคนเปียกมะล่อกนั่งอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลระหว่างทางเดิน
"..เอ่อ"
เอาไงดีล่ะเนี่ย แปลกจัง
"ขอโทษนะครับ เป็นอะไรรึเปล่า ?"
เสียงดูไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ แต่ก็เอ่ยทักไปซะแล้วสิ
"...."
"นาคากาวะ??.." ใช่ไหมนะ หวังว่าคงไม่ทักผิดคนนะ
"ก็... ตามที่เห็นนี่ล่ะ นอกนั้นยังสบายดี"
"คิดว่านะ.."
"อืม" ขานรับ
มือยกเกาท้ายทอยตัวเองแก้เก้อ
"ขอโทษนะ พอดีเราจำชื่อนายไม่ได้.." จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าอีกฝ่ายเป็นรุ่นพี่
"เรามีผ้าเช็ดหน้า.."
"เอ่อ ยืมได้นะ"
กังวลชะมัด นี่เรายุ่มย่ามเกินไปรึเปล่าเนี่ย
"อย่างนั้นรบกวนขอยืมหน่อยนะ.."
แบมือ น้ำยังหยดติ๋งๆ(...)
"แล้วก็ ที่จำไม่ได้ไม่เป็นไรหรอก ไม่ค่อยได้คุยกันนี่นา"
ต่างคนก็ต่างเงียบล่ะนะ ในชมรม
"ครับ"
จากนั้นเขาล้วงกระเป๋ากางเกง นำผ้าเช็ดหน้าผืนเล็กออกมา เป็นผืนผ้าเรียบ ๆ ที่หัวมุมปักเป็นรูปกุ้ง (?)
ก่อนจะยื่นให้อย่างเต็มใจ
โควคิหัวเราะเบา ๆ ระอาในความจำอันแสนแย่ของตัวเอง
"นั่นสินะ"
"ว่าแต่นายชื่ออะไรเหรอ ?"
"เรานาคากาวะ โควคิ ห้อง 2-i นะ"
แนะนำตัวก่อน ตอนนี้เขาเข้าใจผิดว่าอีกฝ่ายเป็นรุ่นเดียวกัน (...)
แต่ช่วงนี้ดวงดี
บางทีเขาอาจจะ...
ว่าแล้วก็จับฝาขวดให้มั่น ออกแรงบิด หมุน — เปิดออก!
แต่ฝาลื่นหลุดมือ เด้งไปดีดใส่นายพอดี
(เลือกตำแหน่งโดนดีดได้ หรือให้เต๋าเลือกก็ได้(...))
"อะ... โทษที"
ฝาขวดน้ำที่ดีดใส่อีกฝ่ายแลนดิ้งแปะตักคนเปียกน้ำพอดิบพอดี ไม่หล่นลงแตะพื้น ไม่เปื้อนอะไรทั้งนั้น
อืม เขาโชคดีจริง ๆ แฮะ
.....ไม่มีเสียงร้อง แต่จินก้มลงมือกุมหน้าผาก อูยยย...
"ไม่...ไม่เป็นไรครับ"
ก็เป็น แต่เป็นไม่มาก คงถือว่าไม่เป็น??
เขาก้มลงเก็บฝาขึ้นมาปิดขวดก่อนถือวิสาสะยื่นมือไปดันหัวอีกฝ่ายให้เงยขึ้น
คุณเห็นว่าหน้าผากเขาแดงนิดๆ แต่ไม่น่าใช่รอยช้ำร้ายแรงอะไร
เขาพูดเสียงเบาก่อนยื่นขวดน้ำให้มือให้ มองก็รู้ว่าขวดน้ำยังเย็นอยู่
"ทำให้หน้าผากเย็นเหมือนตัวเธอสิ"