#KMI_Obon (โรลเปิด,แยกรูท บวกหรือโคได้ตามอัธยาศัย)
--------
เขาเดินมองรอบๆพลางคิดว่าซื้ออะไรไปฝากคุณย่าดีนะ
จินอยู่ในชุดยูกาตะ อยู่ในงานเทศกาลกับเพื่อนในห้อง2-3คน
ถ้าเจอเขาก็สามารถทักทายได้ (เพื่อนในห้องก็เนียนว่ามาด้วยกันได้--)
ช่วงดึกๆจะหายจากงานไปเล่นไฟเย็นริมแม่น้ำ
--------
เขาเดินมองรอบๆพลางคิดว่าซื้ออะไรไปฝากคุณย่าดีนะ
จินอยู่ในชุดยูกาตะ อยู่ในงานเทศกาลกับเพื่อนในห้อง2-3คน
ถ้าเจอเขาก็สามารถทักทายได้ (เพื่อนในห้องก็เนียนว่ามาด้วยกันได้--)
ช่วงดึกๆจะหายจากงานไปเล่นไฟเย็นริมแม่น้ำ
Comments
จู่ ๆ จินได้รับข้อความจากโทโมยะรัว ๆ
[จินคุง~~~]
[วันนี้มางานรึเปล่า]
ส่งมาเป็นรูปบูธเกมยิงเป้า ติดนิ้วชี้คนถ่ายอยู่ในรูปด้วย
[ฉันอยากจะเอาชนะนายด้วยสิ่งนี้ ! ! !]
ส่งมาเป็นรูปถ่ายมือที่ถือเหรียญ 5 เยนหน้าซุ้มเกมยิงเป้า !!!???
[มาเล่นอันนี้กันไหม 🥺🥺🥺 ]
เพื่อนนายคนนี้ที่รัวข้อความมา ดูเหงามาก เพื่อนนายคนนี้หายไปไหนหมด นายไปหาเขาเถอะ
[ฉันรับคำท้า]
[รออยู่กับที่ดีๆอย่าเพิ่งไปเถลไถล] ด้วยสีหน้าเว้าวอนแบบนั้นคงไม่เดินไปไหนหรอก
ใช้เวลาพักหนึ่งในการแหวกว่ายผ่านฝูงชน
เห็นหลังคนคุ้นๆไกลๆ
จินแตะไหล่ "นี่.." จะใช่โทโมะคุงไหมนะ(....)
โทโมยะหันไปหาตามที่โดนแตะ พอเห็นว่าเป็นจินก็ยิ้มออกมาทันที
“✨ อ๊ะ เจอตัวแล้ว—”
พูดโดยคนที่โดนหาตัว (…)
“อยู่ในงานจริงด้วย แอบกลัวจินคุงตอบว่าเปล่าฉันอยู่บ้านมากเลยตอนทักไป” และแล้วอินโทรเวิร์ดก็ได้มากู้ภัยเอ็กซ์โทรเวิร์ดอีกครั้ง
“ก็นะ เกือบไปแล้วเหมือนกัน”
เกือบอยู่บ้าน(…)
“ถ้าเป็นอย่างนั้นก็จะชวนโทโมะคุงมาบ้านแทนน่ะนะ” ขำเบาๆ
“ไหน ให้มาเล่นอะไรล่ะ”
ระหว่างที่ยูกิโนะเก็บเงินทอนจากการซื้อน้ำแข็งไส
เหรียญเจ้ากรรมดันร่วงหล่น กลิ้งลงไปตามพื้น
เขาทำอะไรไม่ได้นอกจากแทรกตัวในฝูงชนด้วยความระมัดระวัง มือชูถ้วยขึ้นกลัวไปโดนคนอื่น
สายตาเห็นกลุ่มคนอยู่ในระยะเหรียญด้านหน้าจึงเปล่งเสียงขอความช่วยเหลือ
" ขอโทษนะครับ! ช่วยเก็บเหรียญตรงนั้นที "
ยูกาตะสีน้ำเงินเข้ม
หยิบเหรียญไว้ได้พอดี
เขาเอียงตัวหลบผู้คนก่อนจะขยับไปหยุดยืนตรงหน้าคุณ
พอดีมากๆ พอดีไปเสียหมด
"นี่ของเธอ?"
" ใช่ครับ "
รับเหรียญคืน เก็บเหรียญใส่กระเป๋าอีกครั้ง
" ขอบคุณครับ ถ้าไ- อ้าว ? "
จังหวะที่หันกลับมามอง คนตรงหน้าดันเป็นรุ่นพี่ผมเปียกคนนั้น
เขายกยิ้มขึ้น
" มาเที่ยวเทศกาลด้วยเหรอครับ ได้ลองยากิโซบะร้านแดงๆตรงนั้นยังครับ "
เด็กคนนั้นนี่เอง
"อือฮึ" เขาพยักหน้ารับ ก่อนจะมองตาม
"ยังเลย.. ยังไม่ได้กินอะไรเลยน่ะ" คนเยอะจนตาลายไปหมด ดูอะไรไม่ค่อยทันนัก
"อร่อยหรอ?"
และในเสี้ยวเวลาที่คุณได้ยินเสียงนั่นเอง คุณจะรู้สึกถึงสัมผัสของฝ่ามือแนบแปะลงกับกลางหลังอย่างจงใจ
หากหันมาจะพบเค้าร่างคุ้นเคยสวมหน้ากากแมวดำโบกมือน้อย ๆ ให้
ห่อไหล่นิดๆ ตกใจก็ว่าได้ พอหันไปมองก็พบกับ...
"คุณแมวดำ..." โบกมือกลับแบบอึ้งๆ ไม่สิ นี่ก็คือ..
"โฮชิโนะ..ซัง??" คงไม่ทักผิดหรอกเนอะ
“มาเที่ยวเหรอ หรือว่ามาทำงาน?“
"มา...เที่ยวครับ"
"คุณย่าบอกว่าให้ออกมากับเพื่อนๆบ้าง.." แต่ตอนนี้ก็เห็นว่าอยู่คนเดียวน่ะนะ
อาจจะหลงกันไปแล้ว(...)
" โว้ว ชุดยูกะตะ เหมาะกับนายนะ "
（＾∀＾●）ﾉｼ
"เหมาะหรอ ขอบคุณนะ"
"เป็นตัวเก่าของคุณปู่น่ะ" ผ่าง อย่างเก่าาาาาาา แต่ยังสภาพดีทุกอย่าง คงจะเก็บไว้ดีมาก
" รักษาของเก่งแหะ ของฉันแค่เดินไปทางนู้นทางนั้นก็เผลอ "ยกชายเสื้อตรงแขนขึ้น มันมีรอยไหม้เหมือนโดนเผาหน่อยๆ
" คิดว่าฉันจะโดนดุไหมอ่ะ "
จ้องรอยไหม้ เขาพยักหน้า
“อาจจะ..”
“ไปโดนอะไรมา..ไฟเย็น?”
" มันก็เป็นเงี้ยอ่ะ "
" อย่างน้อยก็ไม่ไหม้จุดอันตรายน่ะนะ "
ยังยิ้มได้อยู่
"ดีแล้ว ค่อยยังชั่ว"
"แล้วเด็กๆคงไม่เป็นอะไรกันนะ?"
ยังเหลือมองรอยไหม้(...) ดีที่ไม่เป็นรูแฮะ
ฮายาโตะในชุดยูกาตะสีดำล้วนยิ้มทักทายเพื่อนร่วมห้องของตน
" เทศกาลวันนี้เป็นยังไงบ้างครับ? "
“อืม.. คนเยอะกว่าที่คิดน่ะ”
“แต่ของกินก็เยอะพอกัน” เลยรับได้—
“ทาอิจิคุงเดินรอบๆแล้วหรอ?”
"ผมไม่ถนัดอยู่ในที่คนเยอะน่ะ"
เขาว่าพลางมองรอบๆ
"แล้วหลังจากนี้...มีแผนจะไปซุ้มไหนต่อไหมครับ?"
"ไปซื้อ.. หน้ากาก??" โคลงหัวนิด เพราะว่าเห็นซุ้มที่ขายพอดี
เขายื่นมือชี้เลยผ่านคุณไปด้านหลัง
"งั้นไปกันไหมครับ?"
ไม่มีใครแล้วแฮะ
จินพยักหน้า
"ทาอิจิคุง จะซื้อหน้ากากอะไรหรอ?"
"แฮ่"
ใส่หน้ากากยักษ์เข้ามาหา แกล้งเพื่อนให้ตกใจ(...)
แล้วก็เอามือเคาะๆหน้ากาก ป้อกๆ ---
"ตกใจนะ" (...) หน้านิ่ง แต่ตกใจจริงๆนะ
ถอดหน้ากากออกแล้วยิ้มพอใจ แต่เห็นเพื่อนหน้านิ่ง ไม่แน่ใจว่าตกใจจริงๆไหม...
แต่ช่างเถอะ หัวเราะๆๆ
"มานานรึยัง กินอะไรไหม"
ชวนกินอีกแล้ว(...)
"ก็ซักพัก แต่ยังไม่ค่อยได้กินอะไรเท่าไหร่"
"นายล่ะ?.." แล้วก็มองตามหน้ากากที่ถูกถอดออก
"นี่เพิ่งไปซื้อมาใส่รึ?" หรือว่ามีอยู่แล้วกัน