"ไม่ใช่ความผิดนายหรอกน่า" เขายิ้มให้หนุ่มในอ้อมแขน
"จริงๆ ก็คิดมาซักพักเหมือนกัน วิญญาณตามติดมักมีห่วง การที่แมวฉันยังตามฉันอยู่แสดงว่ายังมีห่วงอยู่เลยไม่ยอมไปไหน และฉันไม่รู้ว่าแมวของฉันมีห่วงเรื่องอะไร" คิดแล้วก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ และใช่ตอนนี้เจ้าเหมียวที่พูดถึงก็อาศัยที่ว่างนอนบนช่วงหน้าท้องของยูริอยู่ในตอนนี้
"จริงๆ ก็คิดมาซักพักเหมือนกัน วิญญาณตามติดมักมีห่วง การที่แมวฉันยังตามฉันอยู่แสดงว่ายังมีห่วงอยู่เลยไม่ยอมไปไหน และฉันไม่รู้ว่าแมวของฉันมีห่วงเรื่องอะไร" คิดแล้วก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ และใช่ตอนนี้เจ้าเหมียวที่พูดถึงก็อาศัยที่ว่างนอนบนช่วงหน้าท้องของยูริอยู่ในตอนนี้
Comments
"นั่นสินะ.. ถึงก่อนหน้าผมจะไม่เชื่อเรื่องวิญญาณแต่ถ้าตามความเชื่อที่คนเขาว่ากัน บางทีวิญญาณเหล่านั้นก็คงรอที่จะปลดล็อคอะไรบางอย่างในใจอยู่ก็ได้นะ พอถึงเวลานั้นพวกเขาก็คงจะไปตามทางของเขาเอง"
เขามองเจ้าเหมียวที่นอนสบายใจเฉิบก็ยิ้มเอ็นดู "ตักนายน่าจะอุ่นดีนะ แมวฉันนอนสบายเลย"
พวกเขาเดินทางลงบันไดเลยมาครึ่งทางแล้ว ดูเหมือนจะไม่มีอุปสรรคอะไรขวางเท่ากับตอนที่ไล่จับโกสุมิเท่าไหร่
"เอ๊ะ จริงอะ O-O?"
"ตรงไหน? ตรงนี้รึเปล่า??" เขาไม่รู้ตัวเลยว่ามีแมวอยู่บนตัวเขาด้วยเพราะใส่สร้อยอยู่เลยมองไม่เห็น ตอนนี้เลยได้แต่เอามือข้าวที่ว่างอยู่จับมั่วๆบนตัวของตัวเองว่าอยู่ตรงไหน
เจ้าโนริทำหน้าเหลอหลาแล้วเอาอุ้งเท้าวางทับมือของยูริอีกที "นายกำลังจับพุงพอดีเลย แปลกดี โนริดูสนิทกับนายดีนะ" เขาพึ่งเห็นเจ้าโนริเข้าใกล้คนอื่นนอกจากเขาหลังจากที่กลายเป็นวิญญาณไปแล้ว ปกติโนริจะไม่ค่อยทำแบบนั้นเท่าไหร่
"ตัวนี้ชื่อโนริสินะ แปลกเหรอ? ปกติโนริเป็นยังไงเหรอ?" เขาถามอีกฝ่ายเพราะมองไม่เห็นตัวโนริ
"ตั้งแต่เป็นวิญญาณ โนริไม่ค่อยมากวนคนอื่นนอกจากฉันน่ะ จำได้ว่ามันเป็นแมวถูกทิ้งเลยสนิทกับคนไม่กี่คน"
เขานึกย้อนตอนที่เขารับโนริมาเลี้ยงก่อนจะยิ้มออกมา
"โชคดีเหมือนกันนะที่มีคนเจอโนริแล้วประกาศหาคนรับเลี้ยงน่ะ ฉันเลยได้เจ้าโนริมาเป็นสมาชิกในบ้านเลย"