#KMI_Shigyoushiki
#KMI_เปิดโรล | วันเปิดภาคเรียน | แยกรูท
“นี่…”
“ริสะชอบ [ ] นะ, ช่วยรับเด็กคนนี้ไว้เป็นคำแทนใจ”
“แล้วไปเดทกับริสะได้รึเปล่าคะ?”
คำที่เอ่ยออกจากปากหญิงสาวผู้มีภาพลักษณ์แสนดุดัน กลับทำให้หลายคนที่เจอแปลกใจกับน้ำเสียงหวานและรอยยิ้มละมุนในยามเช้า
แน่ใจรึเปล่าว่าชินามิ อาริสะที่เจอ
ใช่คนที่คุณรู้จักอย่างดี
แต่เล่นสารภาพรักกันแบบนี้
จะตอบรับยังดีล่ะ?
#KMI_เปิดโรล | วันเปิดภาคเรียน | แยกรูท
“นี่…”
“ริสะชอบ [ ] นะ, ช่วยรับเด็กคนนี้ไว้เป็นคำแทนใจ”
“แล้วไปเดทกับริสะได้รึเปล่าคะ?”
คำที่เอ่ยออกจากปากหญิงสาวผู้มีภาพลักษณ์แสนดุดัน กลับทำให้หลายคนที่เจอแปลกใจกับน้ำเสียงหวานและรอยยิ้มละมุนในยามเช้า
แน่ใจรึเปล่าว่าชินามิ อาริสะที่เจอ
ใช่คนที่คุณรู้จักอย่างดี
แต่เล่นสารภาพรักกันแบบนี้
จะตอบรับยังดีล่ะ?
Comments
[“เป็นแบบนั้นเองเหรอเนี่ย..”]รับตุ๊กตามา
[“ขอบใจนะแต่เรื่องตอบรับความรู้สึกน่ะ คงต้องรอหลังจากไปเดทกันก่อนแล้วล่ะ”]
[เฮียวจังหล่ะก็...ปล่อยให้ผู้หญิงรอคำตอบไม่ดีเลยนะ]
หัวเราะเบาก่อนยิ้มยียวน เพราะรู้อยู่แล้วหล่ะว่าเป็นพวกเดียวกัน
จึงขอเพิ่มความสนุกและเซอร์วิสสายตาผู้คนรอบข้างหน่อย
[แต่รับตุ๊กตาแสนสำคัญของริสะไปแล้วแบบนี้]
[มันก็เหมือนกับตอบรับความรู้สึกไปแล้วไม่ใช่หรอ]
เรียวนิ้วแตะข้างแก้มอย่างขบคิด
+
[เช่น...] เขย่งฝ่าเท้าพร้อมสองมือที่ประคองใบหน้าอีกฝ่ายไว้ ยื่นใบหน้าเหมือนจะ--
"หยุดอยู่ตรงนั้นเลยนะกี๊ด!!!" เสียงลั่นของหญิงสาวดังมาแต่ไกล
"ถอยห่างจากเฮียวจังเดี๋ยวนี้เลยนะยัยบ้า!"
"เฮียวจังก็ด้วย ออกมาเดี๋ยวนี้!"
"ยัยนั่น ไม่ใช่ริสะนะ!" ยังไม่รู้ว่าคนที่เจอก็เป็นตัวปลอมเช่นกัน
เขาแตะลงบนริมฝีปากอีกฝ่ายเอาไว้ ก่อนจะยิ้มและพูดตอบ
["น่าเสียดายนะครับ เพราะตัวจริงของริสะซังออกจะสวยกว่านิดหน่อย ผมเลยคงให้ทำอะไรต่อจากนี้ไม่ได้หรอก"]
"ถอยออกมาจากเธอนะ ไอ้ตัวปลอม!!!!!" ร่างจริงที่พึ่งโผล่วิ่งหอบไล่อย่างตะบี้ตะบันอีกครั้ง
["โอะ ตามมาทันแล้วแฮะ"] ตัวปลอมดีดตัวก่อนจะวิ่งออกไป
["สวยกว่าจริงๆด้วย ลาก่อนน้า ริสะซัง']
หรี่ตายียวนชั่วครู่ ก่อนปรายตาเสียงตะโกนที่แทรกมา
หัวเราะหุๆชอบใจใหญ่ นี่อาจเป็นเกมที่น่าสนุกที่สุดเลยก็ว่าได้
[อย่าให้โดนจับได้ละกัน เฮียวจัง]
ก่อนจะดีดตัววิ่งหนีไปคนละทางเช่นกัน
...
+
เพราะรู้ว่าเป็นของสำคัญของเธอด้วยอนึ่งส่วนนึง..
แต่กลับมีจังหวะนึงที่เหมือนจะชักมือกลับ..
. . .
เพราะถ้าหากรับไปแล้วเป็นคำรับสารภาพรัก วาตารุเองกลับเริ่มรู้สึกอึดอัดขึ้นมา
‘ ก็แค่ตัวปลอม.. ก็แค่ตัวปลอม.. ‘
เขาปลอบใจตัวเองแบบนั้นก่อนจะพยายามแบมืออีกรอบ
+
อนึ่ง กลัวว่าความสัมพันธ์นี้มันจะเปลี่ยนแปลง
แต่นี่ก็แค่ตัวปลอม.. เขาปลอบใจตัวเองแบบนั้น
แต่มันก็ไม่ง่ายเลยที่ตัวเองจะต้องมาแบกรับความรู้สึกเหมือนกัน
ยิ่งเฉพาะ‘มัน’ที่หน้าตาเหมือนเธอขนาดนี้
[“ทำไมถึงไม่ปฏิเสธล่ะคะ”]
[“ถ้าคุณไม่ได้ชอบริสะ ก็ควรจะปฏิเสธก็ได้ไม่ใช่หรอ..?”]
[“เหมือนกับคนอื่นๆ ที่คุณทำไง”]
[“หรือว่า…”] เรียวนิ้ววาดขึ้นแตะที่ริมฝีปากช้อนสายตาขึ้นมองอย่างสั่นไหว
[“พี่วาตารุ ชอบริสะหรอคะ?”]
ทั้งสีหน้า แววตา น้ำเสียง
เหมือนเธอที่รอคอยคำตอบ
จะปฏิเสธเธอได้ลงจริงๆหรอ?
เขายิ้มแห้งๆตอบอีกฝ่าย ก่อนจะหันไปมองอีกคน
ใจเต้นจนแทบจะระเบิด ไม่ใช่เพราะความเขินอาย แต่เพราะความวิตกกังวล
“ อื้ม ชอบ ”
“ งั้นขอไคจินะ ”
เพราะต้องเอาไปให้อีกคนให้ได้…
แต่ว่าแค่พูดออกไปว่าชอบอีกคน ก็เหมือนรู้สึกหายใจไม่ออกเลย
["ดีใจจัง..."] เสียงแผ่วเบา
เหมือนเป็นคำตอบที่รอคอยมาโดยตลอด
พลางหลุบใบหน้าอย่างเขินอาย
จังหวะเลื่อนมือจะวางเจ้าตุ๊กตาบนมือให้
แต่ก็ไม่ได้วางบนลงได้แต่นิ่งค้างไว้อย่างงั้น
["ทำไมคุณถึงชอบริสะหรอคะ"] เงยใบหน้าสบตา
["ริสะอยากรู้น่ะค่ะ"]
วาตารุไม่แม้แต่จะมองหน้าอีกฝ่ายเลย มิหนำซ้ำแอบหยิบโทรศัพท์ทักหาริสะที่เขารู้จักเป็นอย่างดีเสียอีก
“ .. ”
“ อืม ก็ ”
“ สนิทไง ไว้ใจเธอมาตั้งแต่เด็ก ”
พระเจ้าช่วย อยากจะกระโดดตึกตายจากดาดฟ้าตรงนี้เลย
แค่นี้ก็รู้แล้วว่าตัวปลอม เขาที่กึ่งๆจะอารมณ์ไม่ดีอยู่ ยิ้มบางมองสิ่งที่ไม่ใช่มนุษย์ด้วยซ้ำ
…แต่ถ้าไก่ตื่นก็คงจะหนีไปก่อนน่ะสิ ต้องพาไปหาเธอตัวจริงให้ได้ แต่ครั้นจะลากไปหรืออะไรแบบนั้นก็ใช้แรงไปกับการวิ่งก่อนหน้าซะหมดแล้ว..
แต่ถึงไม่ใช่ตัวจริง มีสาวน่ารักมาพูดแบบนี้ ก็เขินอยู่นะเนี่ย…
“..จะดีเหรอครับ”
แทนที่จะรับตุ๊กตานั่นไว้ เขาใช้สองมือกุมซ้อนมือมันไว้อีกชั้นราวกับคอยช่วยประคับประคอง
+
เอ่ยด้วยเสียงที่หนักแน่น จริงใจ ทั้งยังติดขัดเขินในที
“ถ้าเกิดริสะแน่ใจแล้ว..“
”ผมก็จะไม่ยอมปล่อยมือหรอกนะ“
แต่ก็เป็นแค่การแสดง..แค่คำโกหกกลวงเปล่า ถ้าขอแค่ตัวจริงแตะตัวเจ้านี่ได้ก็พอ..ดังนั้นขอแค่พาไปหาเธอได้ หรือ หยุด มันไว้ตรงนี้จนกว่าเธอจะตามมาเจอเองได้
เขาก็ไม่เลือกวิธีการหรอก
“หืมมม” ฮิโรทากะหน้าแดง
“แหม~ ทำแบบนี้เขินแย่เลยนะอาริสะจัง…อะหึ่มๆ ว่าไปนั่น!”
เขาเขินได้ครู่หนึ่งก็กระแอมแล้วเปลี่ยนบทไป
“ปกติโมเอะพ้อยต์ของอาริสะจังต้องทำเสียงวี๊ดๆแบบสาวซึนเดเระต่างหาก” ไอ้หมอนี่พูดไปเรื่อยชะมัด…
[แหม เซมไปหล่ะก็...เปิดเทอมใหม่ทั้งทีคนเราก็ต้องมีการเปลี่ยนแปลงตัวเองบ้างสิ ว่าไหมคะ?] เจ้าหล่อนกล่าวพร้อมช้อนสายตายิ้มอย่างขี้เล่น
[แต่เมื่อกี้เขินริสะจริงๆ หรอคะ?] สองมือไพล่หลังพร้อมเจ้าตุ๊กตาในมือ ก้าวเท้าแล้วใบหน้ายื่นใกล้
[ขอริสะ ดูชัดๆหน่อยสิคะ]
[Интересно, как ты мил, когда смущаешься?]
::ว่าเวลาคุณเขิน จะน่ารักขนาดไหนเชียว::
เข้าถอยหลังก้าวหนึ่ง หน้าแดงแปร๊ด โอ้ย…เจอสาวๆใกล้แบบนี้ก็ไม่ไหวน้า🫣
“ถอยไปเลยนะครับบบ” เขาเอามือดันหัวเธอออกเบาๆ
“นี่มัน..อาริสะจังเวอร์ชั่นแฟนเซอร์วิสชัดๆ..” เขาพึมพำ ทำท่า🤔
เรียวมือคว้ามือหนาข้างที่พยายามดันหัวเธอมา
พลางเหวี่ยงตัวช้าๆ คล้ายกำลังชวนเต้นรำอยู่เลยล่ะ
มืออีกข้างโอบแผ่นหลังหนาข้ามาให้แนบชิด
[แต่ก็แอบหวั่นไหวใช่มั้ยล่ะคะ?] ยื่นใบหน้าเฉียดข้างใบหู
กระซิบเสียงหวานเบาๆ ปนเสียงหัวเราะอย่างหยอกล้อ
[ Как мило ] ::น่ารักจังเลยนะคะ::
เธอขำคิกคักขณะหมุนตัวคุณไปเรื่อยๆ
+
[ หื้มเซอร์วิสอะไรกันคะเซมไป ]
[ ถ้าเซอร์วิสจริงๆล่ะก็ ควรจะเป็น...]
โน้มตัวอีกคนลงขณะที่ใบหน้าหวานของเธอก็ก้มลงจนริมฝีปากเกือบเฉียดเข้าให้ แต่โชคช่วยที่มีเสียงตะโกนดังลั่นขึ้นขัดจังหวะ
"ยัยบ้าหยุดเดี๋ยวนี้นะ!!!" เจ้าหล่อนที่มีหน้าตาคล้ายกับคนที่กำลังหยอกล้อกับคุณวิ่งมาด้วยสายตาที่คุ้นเคยอย่างดี
เขาเขินเหมือนถูกสะกดจากความใกล้ชิด ก่อนจะถอยออก ก้มลงแล้วกรี๊ดออกมา
”เป็นเจ้าบ่าวไม่ได้แล้ว..”
เขารู้สึกเหมือนพ่ายแพ้(?)
“อาริสะจัง! ค่อยยังชั่ว! นี่สิตัวจริงที่ยังโวยวายเหมือนเดิม” ✋🏻😭
อาริสะตัวจริงจะช่วยให้เขาได้สติ เขาจึงวิ่งแจ้นไปหลบหลังสาวน้อยผู้มาใหม่ทันที
"อื้ม! ฉันก็ชอบ(?)ริสะจังเหมือนกันค่ะ!"
ตอบรับความรู้สึกเสียงดังฟังชัด แต่คงไม่ใช่รักอย่างที่อีกฝ่ายคิดแน่ๆ
"เอ แต่เด็กคนนี้(ตุ๊กตา)เป็นของสำคัญของริสะจังไม่ใช่เหรอคะ?"
แน่นอนว่าไม่รู้ว่าเป็นตัวปลอม เลยยังมีความเกรงใจที่จะรับ
[แหม คายาโนะจังหล่ะก็...]
[เพราะว่าเป็นของสำคัญยังไงล่ะคะ]
[ถึงได้เป็นสิ่งที่อยากมอบให้เพื่อแสดงความจริงใจ]
วางเจ้าตุ๊กตาไว้บนฝ่ามืออีกฝ่าย
พลางขยับตัวและใบหน้าเข้าใกล้
รอยยิ้มบนใบหน้าและแววตาประดับอย่างยียวน
[แต่ดีใจจังที่คายาโนะจังก็ชอบริสะ]
[งั้นนอกจากรับเด็กคนนี้...]
[สนใจมาคิสกันมั้ยคะ?]
เรียวนิ้วยื่นแตะที่ริมฝีปากเจ้าตัวอย่างหยอกล้อ
"เอ่อ... คิสที่ว่าหมายถึงจูบใช่ไหมคะ?"
"เวลานี่เนี่ยนะ??"
หันซ้ายหันขวาคนอยู่กันเต็มเลย
"ถ ถ้าแค่หอมแก้มก็ยังพอได้อยู่ค่ะ"
ตอบตะกุกตะกักแบบหลบตา ก็ไม่อยากปฎิเสธเพื่อนนี่นะ
เธอหัวเราะชอบใจพร้อมรอยยิ้มที่ชวนขี้เล่นมากขึ้น
[ไม่คิดปฏิเสธริสะแบบนี้ คายาโนะเนี่ยเป็นคนที่น่ารักจังนะคะ]
สองมือประคองใบหน้าที่หลบตาให้หันมาสบเธอในตอนนี้ ช่างเป็นสีหน้าและแววตาล้อหลอก ต่างจากอาริสะที่คุณรู้จักเลยไม่ใช่หรอ
ใบหน้าหวานที่กำลังยื่นไปหอมแก้ม
กลับถูกขัดจังหวะด้วยเสียงตะโกนดังลั่น
+
"ยังจะเอาร่างของฉันไปใช้ทำอะไรน่าอายอีก"
"คายาโนะ! นั่นไม่ใช่ริสะนะ!!!"
คนที่มีใบหน้าคล้ายเจ้าของฝ่ามือที่ประคอบใบหน้าคุณไว้ กำลังกระทืบฝีเท้าด้วยโทสะตรงปรี่มาอย่างรวดเร็ว
[อ๊า...น่าเสียดายจัง]
[ทั้งๆที่เจออะไรที่น่าสนุกแท้ๆ เน้อะคายาโนะ]
ทิ้งสัมผัสแสนละมุนไว้ที่ข้างแก้ม
ก่อนผละออกหันตัวหนีทันที
[ ไว้เจอกันนะคะ ]
"เอ๋?"
หลับตาขึ้นมาดูเหตุการณ์ตรงหน้า สายตามองสลับกับริสะจังปากหวานกับริสะจังปากแข็ง ในเวลาประมวลไม่นานก็ใช้กำปั้นทุบผ่ามือ
"อ่อวว! เรื่องที่เขาว่าจะมียักปลอมตัวเป็นตัวเองไล่แกล้งชาวบ้านสินะคะ!"
"ไม่ใช่แค่ข่าวลือจริงๆ ด้วย!"
ตื่นเต้นขึ้นมาทันที