#KMI_TsunagNoYoru
“อ๊ะ... เรียบร้อย“
คุณหนูตัวจ้อยยังคงนั่งหลับตาพับกระดาษอย่างตั้งใจ เป็นภาพที่เห็นได้บ่อย ๆ อยู่เสมอคงเพราะเป็นงานอดิเรกที่เจ้าตัวชื่นชอบ ทันใดเธอก็เงยหน้าสบตากับ ‘คุณ‘
“ให้ดิฉันช่วยมั้ยเจ้าคะ?”
(แวะมา + กันสั้น ๆ หรือมาให้มิยูกิสอนพับนกได้นะคะ🫶🏻)
“อ๊ะ... เรียบร้อย“
คุณหนูตัวจ้อยยังคงนั่งหลับตาพับกระดาษอย่างตั้งใจ เป็นภาพที่เห็นได้บ่อย ๆ อยู่เสมอคงเพราะเป็นงานอดิเรกที่เจ้าตัวชื่นชอบ ทันใดเธอก็เงยหน้าสบตากับ ‘คุณ‘
“ให้ดิฉันช่วยมั้ยเจ้าคะ?”
(แวะมา + กันสั้น ๆ หรือมาให้มิยูกิสอนพับนกได้นะคะ🫶🏻)
Comments
เมื่อสบตาและถูกทัก คนที่เอาแต่มองจนเมื่อครู่ก็สะดุ้งโหยง แก้มขึ้นสีหน้าตาเลิ่กลั่กๆ
"ค ครับ ! ฮบกว-- รบกวนด้วยนะครับ...."
ตื่นเต้นลิ้นพันจนเผลอพูดผิด อายจนอยากมุดพื้นหนี อ้ากกกกก 😭
เจ้าของใบหน้าเรียวลูบไข่ยังคงมีรอยยิ้มเอ็นดูให้กับรุ่นน้องอดีตชมรมคิวโดเสมอ
”ก่อนอื่นพับกระดาษเข้าหากันเจ้าค่ะ“
”ไม่ต้องรีบร้อน...“
เสียงหวานเอ่ยออกมาในขณะที่สายลมพัดกลีบซากุระผ่านใบหน้า
ริฮิโตะรีบก้มหน้าพับกระดาษไปตามที่อีกฝ่ายสอน แต่ไม่วายยังคงเหลือบมองรุ่นพี่คนสวย
ยังใจดีเหมือนเคยเลยแฮะ คุยกับเราเหมือนปกติเลย
"รุ่นพี่ไซเร็นจิเนี่ย พับกระดาษเก่งจังเลยนะครับ ปกติผมพับได้แค่เครื่องบินง่อยๆเอง"
พูดไปพลางหัวเราะเก้อๆ
ในมือถือกระดาษอยู่สองสามใบ ปลายเท้าหยุดอยู่ตรงหน้าเพื่อนที่นั่งอยู่อย่างเรียบร้อย บรรยากาศรอบตัวนั้นเป็นเอกลักษณ์เช่นเคย
“รบกวนด้วย…ครับ”
พอเป็นเธอ ก็เลยลงท้ายคำแบบอัตโนมัติ
อิทานาริย่อตัวนั่งลงเว้นระยะห่างระดับหนึ่ง
”มันเริ่มยังไงนะ“
ทำเจ้าสี่เหลี่ยมบางๆนี่เป็นนกได้ยังไงกัน
มิยูกิส่งรอยยิ้มทักทายเพื่อนร่วมชั้น ในขณะที่เอื้อมหยิบกระดาษที่ถูกตัดเป็นจัตุรัสมาถือไว้ในมือ
“ก่อนอื่นพับเข้าหากันนะเจ้าคะ... แล้วก็พับแบบนี้ทั้งสองด้าน”
เธอเอ่ยในขณะที่ค่อย ๆ พับให้อีกฝ่ายดูเป็นแนวทางช้า ๆ
“แล้วก็บีบเข้าหากันแบบนี้เจ้าค่ะ”
“ท่านคาซึยะตามทันมั้ยเจ้าคะ”
“คิดว่าทันนะ… แบบนี้ถูกไหม?”
ชูกระดาษที่พับถูกแน่ๆ แต่ขอบไม่ประกบกัน
“เธอเก่งมากเลยนะ ทำงานละเอียดแบบนี้ได้”
ไม่แน่ใจว่าบ่นพึมพำหรือเอ่ยชมอีกฝ่ายกันแน่ เพราะดวงตายังคงจดจ้องกระดาษในมือ