نمی‌دونم آنتوان دوسنت اگزوپری چه کیفیت زندگی داشته که تونسته در آزاده کوچولو همچین احساسی رو بیان کنه

"ﺭﻭﺑﺎه: ﻣﻦ ﺩﻳﮕﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻧﺪﺍﺭﻡ.
‏ﺷﺎﺯﺩه ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ: ﻣﮕﻪ می شه؟
‏ﺭﻭﺑﺎه: ﺁﺭه ﻫﻤﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺎﻣﻮ ﺩﺍﺩﻡ ﺑﻪ یکی ﻭلی ﺍﻭﻥ ﮔﻤﺸﻮﻥ ﻛﺮﺩ.
‏ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﻫﺮﺟﺎ ﺩﻧﺒﺎﻟﺸﻮﻥ می گرﺩﻡ ﭘﻴﺪﺍﺷﻮﻥ نمی كنم."