/กำลังมองอยู่แล้วก็ชะงักเล็กน้อยเมื่อถูกทัก/
อ๊ะ--.. ไม่ค่ะ ฉันไม่ได้กลัว .. /ค่อยๆ เอ่ยตอบไปเสียงเบา สีหน้าเหรอหรา แล้วกระพริบตาอีกทีมองใบหน้าอีกฝ่ายให้ชัดๆ/
/ส่งยิ้มให้น้อยๆ แหะ/ แค่สงสัยน่ะค่ะ.. แต่ดูเหมือนว่าจะเป็นแมวจรสินะคะ
อ๊ะ--.. ไม่ค่ะ ฉันไม่ได้กลัว .. /ค่อยๆ เอ่ยตอบไปเสียงเบา สีหน้าเหรอหรา แล้วกระพริบตาอีกทีมองใบหน้าอีกฝ่ายให้ชัดๆ/
/ส่งยิ้มให้น้อยๆ แหะ/ แค่สงสัยน่ะค่ะ.. แต่ดูเหมือนว่าจะเป็นแมวจรสินะคะ
Comments
".. ."เผยอปากขึ้นนิดหน่อย ดูมีท่าทีเกร็ง ๆ แต่ครู่เดียวเธอก็ยื่นมือลงไปแล้วยกเจ้าเหมียวมอมขึ้นยื่นไปทางเธอ มือข้างหนึ่งประคองตัวเล็กๆนั่นไว้ ส่วนอีกข้างปัดใบไม้แห้งออก
"จะไม่จรแล้วตั้งแต่ตอนนี้"
"ต่อไปเจ้านี่ของฉัน จับได้ค่ะ"
??
....
เอ๊ะ..? /กระพริบตาปริบๆตาม/
อา.. หมายถึงจะพาเขากลับบ้านไปด้วยสินะคะ /ยิ้มออกมาหน่อยๆ/
จนมั่นใจว่าแม่มันคงทิ้ง
วันนี้เลยว่าจะพากลับไปด้วยอยู่แล้ว"ดูมีท่าทีที่แข็งกระด้างเบาๆ
เพียงตอบเท่านั้นแล้วหันกลับไปสบตาคุณต่อนิ่ง ๆ
/ฟังแล้วก็ตาโตขึ้นนิด คลี่ยิ้มกว้างกว่าเดิมหน่อย/
อา.. แม่แมวทิ้งลูกแมว.. เป็นเรื่องที่ไม่ค่อยเห็นเลยนะคะ
/ขยับตัวเล็กน้อย เคลื่อนสายตาไปสนใจเจ้าเหมียว/
แต่เด็กคนนี้โชคดี ที่มีคุณมาช่วยเอ็นดูเขาค่ะ ^^,,
แม่แมวกลับมาเจอจะจำกลิ่นลูกไม่ได้อยู่.."แล้วค่อยเหลือบขึ้นมองตรงไปผ่อนลมหายใจออกมา
"ไม่ก็หย่านมหลังสี่สัปดาห์ค่ะ"
พูดเพียงเท่านั้นก็หันไปสังเกตคุณอีกครา
สายตาดูจะสื่อกลาย ๆ เป็นคำถามอีกครั้งว่าจะจับไหมนะ-
จะไปแล้ว
...
ราวกับจะช่วงชิงลูกแมวไปในสายตาของคุณแม่ -- แต่เมื่อเติมเต็มความพึงพอใจจนปล่อยมือออกมาแล้ว.. กลับทำให้แม่นั้นจดจำลูกของตนไม่ได้ /เอ่ยพูดต่อขณะจ้องทางแมวที่คุณอุ้มอยู่ จู่ๆก็ดูเจ้าบทเจ้ากลอน(?) แววตาสั่นไหวเล็กน้อย/
... อ๊ะ /กระพริบตาปริบๆ เหมือนรู้สึกตัวขึ้นมา/
/แล้วจึงยกมือโบกเชิงว่าไม่เป็นไร ^^; ค่อยๆ พาตัวเองลุกขึ้นด้วย/